IBPBI/1/415-1152/13/AP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 lutego 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1152/13/AP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 14 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 18 listopada 2013 r.), uzupełnionym 3 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat i prowizji pobranych przez P. na podstawie wskazanych we wniosku dokumentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej opłat i prowizji pobranych przez P. na podstawie wskazanych we wniosku dokumentów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 stycznia 2014 r. Znak: IBPBI/1/415-1152/13/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 3 lutego 2014 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2013 r. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie projektów graficznych, introligatorstwa, detalicznej sprzedaży wysyłkowej za pośrednictwem internetu, szeroko pojętego programowania, reklamy, a także wykonywania usług fotograficznych. W ramach rozpoczętej działalności gospodarczej korzysta z zagranicznych internetowych serwisów działających na zasadzie galerii internetowych rękodzieła artystycznego. W przypadku transakcji z kontrahentami zagranicznymi (oraz czasem z kontrahentami krajowymi) środki pieniężne ze sprzedaży uzyskuje za pośrednictwem międzynarodowego elektronicznego systemu płatności P. P. jest instytucją finansową - bankiem z siedzibą w Luksemburgu. Konto rozliczeniowe P. jest kontem indywidualnym powiązanym z adresem e-mail klienta i dodatkowo zabezpieczone hasłem. Konto prowadzone jest w walucie dolar amerykański. Konto w razie takiej potrzeby zasilane jest przelewem lub kartą kredytową. Korzystanie z systemu płatności P. jest niejako niezbędne dla sprawnego prowadzenia sprzedaży w warunkach, w których nabywcami bardzo często są osoby z zagranicy (z krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich: USA, Kanady i innych). Zgodnie z tabelą opłat P. od każdej transakcji sprzedaży i kupna towarów lub usług lub płatności w wyniku "żądania zapłaty" za pośrednictwem usługi P., pobierane są określone prowizje. Prowizje pobierane są również za przewalutowanie środków pieniężnych. P. na okoliczność pobranych prowizji nie wystawia żadnych faktur lub rachunków. Jedynymi dokumentami możliwymi do samodzielnego pobrania z serwera są wyciąg finansowy, historia transakcji oraz miesięczny raport ze sprzedaży. Wyciąg finansowy jest dokumentem zawierającym określony okres przeprowadzanych transakcji, imię i nazwisko oraz adres zamieszkania i adres e-mailowy posiadacza rachunku oraz łączną kwotę środków które wpłynęły na konto i pobranych z tego tytułu prowizji. Historia transakcji jest to dokument, który obejmuje określony przedział czasu, imię i nazwisko właściciela konta wraz z jego adresem email oraz zestawienie poszczególnych operacji, tj. kwotę wpływu z wyszczególnioną opłatą pobranej prowizji oraz z przyporządkowanym imieniem i nazwiskiem kontrahenta i jego numerem ID, który jest unikalnym numerem identyfikującym każdego użytkownika P. Ostatnim dokumentem jest miesięczny raport ze sprzedaży, który nie zawiera żadnych danych identyfikujących posiadacza rachunku lub jego kontrahenta, zawiera natomiast okres za który sporządzony jest dokument wraz z danymi dotyczącymi wpływu środków na rachunek i pobranych prowizji. Dokument ten jest zbliżony w swojej treści do historii transakcji jednakże nie informuje on o kontrahentach dokonujących przelewów a jedynie podaje wartości liczbowe tych transakcji wraz z sumarycznym podliczeniem wszystkich wpływów i opłat.

Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a dochody z tej działalności opodatkowuje na "zasadach ogólnych" wg skali podatkowej. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 30 stycznia 2014 r. wskazano, m.in. że Wnioskodawczyni posiada umowę określającą zasady korzystania z P.; umowa ta została zawarta między Użytkownikiem - Wnioskodawczynią a firmą P. i dotyczy korzystania z usług przez Użytkownika. Na podstawie ww. umowy nie jest możliwe korzystanie z usług P. na zasadzie nieodpłatnej; tym samym Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia wynikających z ww. umowy opłaty i prowizji od wpływu środków pieniężnych na jej konto w P. i przewalutowanie tych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokumenty w postaci wyciągu finansowego, uzupełnionego o historię transakcji na koncie P. oraz miesięczny raport ze sprzedaży, jako jedyne możliwe do uzyskania od operatora, są wystarczającymi do uznania i zaksięgowania w podatkowej księdze przychodów i rozchodów opłat, prowizji pobranych przez P. od operacji wpływu środków na konto oraz przewalutowania, jako kosztu poniesionego w związku z uzyskanym przychodem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wyciąg finansowy P. uzupełniony o historię transakcji na koncie P. oraz miesięczny raport ze sprzedaży z konta P. jest wystarczającym dowodem księgowym dla udokumentowania poniesionych przez Wnioskodawczynię i pobranych z jej konta P. prowizji.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcie przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z definicji kosztu uzyskania przychodu określonej w powołanym art. 22 ust. 1 wynika zatem, że aby wydatek mógł być kosztem uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie dwa warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodu, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie poniesione prowizje i opłaty stanowią bezsprzecznie koszty powiązane z uzyskiwanymi przychodami. Bez pośrednictwa P. sprzedaż towarów i usług byłaby w znacznym stopniu utrudniona, co też bez wątpienia miałoby wpływ na wysokość osiąganych przez Wnioskodawczynię przychodów. Nadto zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowizje bankowe nie znajdują się na liście wydatków nie stanowiących podatkowych kosztów uzyskania przychodu. Trzeba zaznaczyć, że P. jako bank (działający jako instytucja pieniądza elektronicznego) świadczący usługi finansowe nie wystawia na udokumentowanie swoich prowizji faktur VAT, podobnie jak takich faktur nie wystawiają banki w Polsce. Wyciągi (elektroniczne) z P. będące historią przeprowadzonych operacji są zgodnie z prawem unijnym fakturami VAT i jako takie mogą stanowić potwierdzenie poniesionych wydatków z tytułu opłat i prowizji P. tak samo, jak innego rodzaju faktury, czy też wyciągi bankowe polskich banków. Zgodnie z prawem unijnym instytucje świadczące usługi finansowe - takie jak bank czy P. (również bank) są zwolnione z obowiązku wystawiania odrębnych faktur - ich wyciągi są fakturami. Natomiast zgodnie z polskim prawem, dokument który zgodnie z prawem kraju wystawcy stanowi fakturę zgodnie z polskim prawem może być zaksięgowany w koszty uzyskania przychodu.

§ 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów wymienia dowody księgowe, które stanowią podstawę zapisów w księdze. Wśród wymienionych znajdują się faktury VAT jako jedne z podstawowych i najbardziej powszechnych dokumentów księgowych. Zatem wyciągi (elektroniczne) z P. mogą stanowić dowody księgowe dokumentujące poniesione koszty uzyskania przychodu w myśl przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez działającego w imieniu Ministra Finansów:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 29 października 2014 r. Znak: ITPB3/423-419a/12/MK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 sierpnia 2012 r. Znak: IBPBII/1/415-554/12/AA.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące warunki:

* być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,

* być właściwie udokumentowany.

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i zostać poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności; równocześnie nie mogą być wymienione w ustawowym katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia danego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zwrócić także należy uwagę na konieczność właściwego udokumentowania przedmiotowych wydatków. Przy czym, sposób ich dokumentowania uzależniony jest od rodzaju prowadzonych przez podatnika ksiąg podatkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawczyni prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą, a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Wskazać zatem należy, że w myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w tym także warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę ujęcia wydatku, jako koszt w tej księdze określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami,

1a.dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:

a.

datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów),

b.

wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,

c.

wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów (zwiększa przychody),

d.

podpis osoby sporządzającej dokument, lub

1b.dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:

a.

datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,

b.

wskazanie faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów (zwiększenia przychodów) zgodnie z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,

c.

wskazanie kwoty, o którą podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,

d.

wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które podatnik zwiększa koszty uzyskania przychodów,

e.

podpis osoby sporządzającej dokument, lub

2.

inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

a.

wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,

b.

datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,

c.

przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,

d.

podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Dowód księgowy powinien być sporządzony w języku polskim. Treść dowodu musi być pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie podane jest wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, po obowiązującym w dniu dokonania operacji kursie, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej (§ 12 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

1.

dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;

2.

noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;

3.

dowody przesunięć;

4.

dowody opłat pocztowych i bankowych;

5.

inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.

Wyciąg bankowy jest dowodem księgowym zewnętrznym wystawianym przez bank obsługujący określony podmiot gospodarczy. Bank, na podstawie art. 728 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) jest obowiązany do przesyłania posiadaczowi rachunku co najmniej raz w miesiącu bezpłatnie wyciągu z rachunku z informacją o zmianach stanu rachunku i ustaleniem salda, chyba że posiadacz wyraził pisemną zgodę na inny sposób informowania o zmianach stanu rachunku i ustaleniu salda. Posiadacz może zatem wyrazić zgodę co do odmiennego od kodeksowego sposobu informowania. Forma pisemna, o której mowa w art. 728 § 2 Kodeksu cywilnego, może być zastąpiona, na podstawie art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1376 z późn. zm.), formą elektroniczną. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 Prawa bankowego, oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. W myśl natomiast art. 7 ust. 2 Prawa bankowego, dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Usługi związane z zabezpieczeniem tych dokumentów mogą być wykonywane przez banki, spółki tworzone przez banki z innymi podmiotami, a także przedsiębiorstwa pomocniczych usług bankowych. Przy czym, jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa w ust. 1, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności (art. 7 ust. 3 Prawa bankowego).

Dowód w postaci wyciągu bankowego zawiera nie tylko opis operacji finansowych dokonywanych przez jednostkę, ale także kwoty pobrane przez bank z tytułu świadczonych usług bankowych, np. wysokość prowizji bankowych, czy innych opłat związanych z dokonaniem operacji finansowych na rachunku bankowym. Wyciąg, na którym widnieją ww. kwoty można uznać za dowód opłaty bankowej, o którym mowa w § 13 pkt 4 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wyciąg bankowy stanowi dowód, w oparciu o który można dokonać zaliczenia wydatków dotyczących prowizji bankowych, wysokości pobranych odsetek, czy też innych opłat bankowych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to, kto dokonuje wydruku, bank czy podatnik. Wydruk taki będzie mógł być uznany za dokument spełniający wymogi dowodu księgowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz jego uzupełnienia wynika m.in., że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektów graficznych, introligatorstwa, detalicznej sprzedaży wysyłkowej za pośrednictwem internetu, szeroko pojętego programowania, reklamy, a także wykonywania usług fotograficznych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej korzysta z zagranicznych internetowych serwisów działających na zasadzie galerii internetowych rękodzieła artystycznego. W przypadku transakcji z kontrahentami zagranicznymi (oraz czasem z kontrahentami krajowymi) środki pieniężne ze sprzedaży uzyskuje za pośrednictwem międzynarodowego elektronicznego systemu płatności P. P. jest instytucją finansową - bankiem z siedzibą w Luksemburgu. Konto rozliczeniowe P. jest kontem indywidualnym powiązanym z adresem e-mail klienta i dodatkowo zabezpieczone hasłem. Konto prowadzone jest w walucie dolar amerykański. Konto w razie takiej potrzeby zasilane jest przelewem lub kartą kredytową. Korzystanie z systemu płatności P. jest niejako niezbędne dla sprawnego prowadzenia sprzedaży w warunkach w których nabywcami bardzo często są osoby z zagranicy (z krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich: USA, Kanady i innych). Zgodnie z tabelą opłat P. od każdej transakcji sprzedaży i kupna towarów lub usług lub płatności w wyniku "żądania zapłaty" za pośrednictwem usługi P., pobierane są prowizje. Prowizje pobierane są również za przewalutowanie środków pieniężnych. P. na okoliczność pobranych prowizji nie wystawia żadnych faktur lub rachunków. Jedynymi dokumentami możliwymi do samodzielnego pobrania z serwera są wyciąg finansowy, historia transakcji oraz miesięczny raport ze sprzedaży. Wyciąg finansowy jest dokumentem zawierającym określony okres przeprowadzanych transakcji, imię i nazwisko oraz adres zamieszkania i adres e-mailowy posiadacza rachunku oraz łączną kwotę środków które wpłynęły na konto i pobranych z tego tytułu prowizji. Historia transakcji jest to dokument, który obejmuje określony przedział czasu, imię i nazwisko właściciela konta wraz z jego adresem email oraz zestawienie poszczególnych operacji, tj. kwotę wpływu z wyszczególnioną opłatą pobranej prowizji oraz z przyporządkowanym imieniem i nazwiskiem kontrahenta i jego numerem ID, który jest unikalnym numerem identyfikującym każdego użytkownika P. Ostatnim dokumentem jest miesięczny raport ze sprzedaży, który nie zawiera żadnych danych identyfikujących posiadacza rachunku lub jego kontrahenta, zawiera natomiast okres za który sporządzony jest dokument wraz z danymi dotyczącymi wpływu środków na rachunek i pobranych prowizji. Dokument ten jest zbliżony w swojej treści do historii transakcji jednakże nie informuje on o kontrahentach dokonujących przelewów a jedynie podaje wartości liczbowe tych transakcji wraz z sumarycznym podliczeniem wszystkich wpływów i opłat. Wnioskodawczyni posiada umowę określającą zasady korzystania z P.; umowa ta została zawarta między Wnioskodawczynią (Użytkownikiem) a firmą P. i dotyczy korzystania z usług przez Użytkownika. Z ww. umowy wynika, że Wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia wynikających z tej umowy opłaty i prowizji od wpływu środków pieniężnych na jej konto w P. i przewalutowania tych środków.

W świetle powyższego, skoro w celu ułatwienia dokonywania płatności przez kontrahentów z zagranicy za sprzedane przez Wnioskodawczynię w ramach prowadzonej działalności gospodarczej towary, czy też świadczone w ramach tej działalności usługi, zawarła z P. umowę na korzystanie z usług tej firmy, a z umowy tej wynika, że w związku z otrzymywaniem płatności i przewalutowaniem środków w walucie obcej jest zobowiązana do ponoszenia opłat i prowizji, to oznacza to, że ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki z ww. tytułu związane są z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i uzyskiwaniem przychodu z tego źródła przychodów.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że skoro jak wskazano we wniosku P. jest instytucją finansową - bankiem, to udostępniane przez niego w formie elektronicznej dokumenty, o których mowa we wniosku (które Wnioskodawczyni może wydrukować), o ile ich treść pozwala na ustalenie wysokości opłat i prowizji do ponoszenia których obowiązana jest Wnioskodawczyni, mogą stanowić dowód księgowy (dowód opłat bankowych), o którym mowa w § 13 pkt 4 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Z ww. zastrzeżeniem zawarta przez Wnioskodawczynię z P. umowa, z której wynika obowiązek ponoszenia przez Wnioskodawczynię opłat i prowizji w związku z prowadzeniem konta P. wraz z wyciągiem finansowym, historią transakcji oraz miesięcznym raportem ze sprzedaży, o których mowa we wniosku mogą stanowić dowody, stanowiące podstawę do zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków z tytułu prowizji i opłat P.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl