IBPBI/1/415-1150/14/ŚS - Skutki podatkowe otrzymania udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy tytułem wypłaty zysku ze spółki komandytowej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1150/14/ŚS Skutki podatkowe otrzymania udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy tytułem wypłaty zysku ze spółki komandytowej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 września 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 2 października 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy tytułem wypłaty zysku ze spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy tytułem wypłaty zysku ze spółki komandytowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej i w zamian za zysk otrzyma od spółki udziały w nieruchomości (kamienicy) oraz prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny. Zarówno nabycie nieruchomości, jak i znaku firmowego nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. Przyjmuje się, że wartość wypłaconego zysku jest równa wartości nieruchomości, z chwili jej nabycia i wartość znaku słowno-graficznego, który został wprowadzony ok. 2000 r. odpowiada wartości wypłaconego zysku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przekazanie w zamian za zysk udziałów w nieruchomości oraz prawie ochronnym znaku towarowego słowno-graficznego spowoduje powstanie u wspólników obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, procedura wypłaty dywidendy rzeczowej nie została szczegółowo uregulowana w przepisach kodeksu spółek handlowych, w związku z czym w praktyce stosowane są dwa sposoby.

Zgodnie z pierwszym spółka podejmuje uchwałę o podziale zysku i wypłacie dywidendy w formie pieniężnej, a następnie uzyskuje zgodę wspólnika na spełnienie tego świadczenia w formie przekazania mu części swojego rzeczowego majątku.

Drugi sposób polega na podjęciu przez spółkę uchwały o podziale zysku i wypłacie dywidendy od razu w formie przekazania udziałowcowi określonych składników majątku. Kodeks spółek handlowych nie zabrania tego rodzaju działania, więc powszechnie uznaje się, że jest to możliwe, jeśli taki sposób wypłaty dywidendy przewiduje umowa spółki. W przypadku wypłaty dywidendy mającej od początku charakter niepieniężny przeniesienie własności majątku następuje w wykonaniu jednostronnego zobowiązania spółki wobec udziałowca. Spółka nie zbywa więc majątku, by następnie spełnić inne zobowiązanie; samo przekazanie majątku jest jednocześnie wypełnieniem zobowiązania. Czynność ta skutkuje zmniejszeniem majątku spółki, w zamian za co nie otrzymuje ona żadnego ekwiwalentu. Wypłata dywidendy w formie rzeczowej nie rodzi przychodu dla żadnej ze stron. Żeby można było mówić o opodatkowaniu dywidendy rzeczowej musi wystąpić odpłatność. Istotną cechą odpłatności jest wzajemność, a więc uzyskanie przez zbywającego od nabywcy stanowiącego przysporzenie świadczenia ekwiwalentnego w stosunku do jego świadczenia.

W sytuacji natomiast, gdy świadczenie zbywającego ma charakter jednostronny, to jest takie, któremu nie odpowiada ekwiwalentne świadczenie wzajemne nabywcy, nie ma ono charakteru odpłatnego.

Tak właśnie jest w przypadku zobowiązań powstałych na gruncie prawa spółek, a dotyczących wypłaty zysku (w różnych formach prawnych). Ciążącemu na spółce zobowiązaniu nie odpowiada bowiem jakiekolwiek zobowiązanie wzajemne wspólnika, udziałowca lub akcjonariusza uprawnionego do udziału w zysku. Jakkolwiek więc wykonanie tego zobowiązania przez spółkę spowoduje jego wygaśnięcie, nie doprowadzi to jednak do jakiegokolwiek przyrostu majątku spółki, a więc nie uzyska ona jakiegokolwiek przychodu - chociaż uwolni się od ciążącego na niej wcześniej obowiązku. Przeniesienie np. prawa własności nieruchomości w drodze wypłaty z zysku nie jest zbyciem, które powoduje powstanie przychodu, nie stanowi bowiem czynności odpłatnej. W wyniku takiej formy wypłaty z zysku wartość rynkowa pozostałych w spółce aktywów nie wzrośnie. Zmienią się jedynie ich rodzaj i struktura.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki:

* NSA z 8 lutego 2012 r. sygn. akt II FSK 1384/10, z 21 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 835/12,

* WSA w Kielcach z 30 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 658/13.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm., dalej "k.s.h."), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. W sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 k.s.h.)

W myśl art. 51 § 1 k.s.h., każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Zasada równego udziału wspólników w zyskach i uczestniczenia w stratach może być jednak zmieniona w drodze umowy spółki. Wspólnik może żądać podziału i wypłaty zysku z końcem każdego roku obrotowego (art. 52 § 1 k.s.h.). Wobec powyższego zysk w spółce komandytowej jest dzielony pomiędzy wspólników z końcem każdego roku obrotowego (zasadniczo roku kalendarzowego). Przy czym, zysk nie musi być koniecznie podzielony i wypłacony wspólnikom.

Fakt wypłaty zysku u wspólników spółki komandytowej nie skutkuje, co do zasady, powstaniem dochodu do opodatkowania. Wypłata z tytułu podziału zysku, uregulowana w art. 52 k.s.h., stanowi odzwierciedlenie uzyskanego dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki komandytowej. Od tego dochodu wspólnicy w ciągu roku opłacają zaliczki na podatek, a po zakończeniu roku ewentualnie uiszczają dopłatę podatku wynikającego z rocznego zeznania podatkowego. W konsekwencji, wypłata na rzecz wspólnika środków z tytułu podziału zysku spółki komandytowej, o której mowa w wyżej przytoczonym art. 52 k.s.h., nie skutkuje powstaniem obowiązku w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wyjaśnić przy tym należy, że organ podatkowy nie ocenia skutków cywilnoprawnych podejmowanych przez podatników działań, lecz ocenia wyłącznie ich skutki podatkowoprawne. Dokonując tej oceny stwierdzić należy, że wypłata wspólnikom spółki komandytowej zysku już opodatkowanego nie generuje przychodu.

Jednakże w opisanym zdarzeniu przyszłym (wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy) nie będą zachodziły okoliczności zanalizowane powyżej, które wyłączyłyby z przedmiotu opodatkowania czynność przekazania wspólnikowi spółki komandytowej udziałów w nieruchomości (kamienicy) oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny, tytułem wypłaty zysku. W opisanej sytuacji nastąpi w istocie odpłatne zbycie przez spółkę udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny, na rzecz jednego ze wspólników. Zmieni się bowiem właściciel przedmiotowej nieruchomości (udziałów w niej) oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny, a czynność ta będzie miała charakter odpłatny.

Zauważyć bowiem należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce nie będącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Jak już podkreślono wyżej spółka komandytowa jest spółką osobową prawa handlowego. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zalicza spółki komandytowej do kategorii podatników. Podatnikami są poszczególni wspólnicy spółki komandytowej. W związku z powyższym, przychody i koszty związane z działalnością takiej spółki, wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki komandytowej. W zamian za zysk otrzyma od spółki udziały w nieruchomości (kamienicy) oraz prawo ochronne na znak towarowy słowno-graficzny. Przyjmuje się, że wartość wypłaconego zysku jest równa wartości nieruchomości, z chwili jej nabycia i wartość znaku słowno-graficznego, który został wprowadzony ok. 2000 r., odpowiada wartości wypłaconego zysku.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie dojdzie do odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny. Powyższa ocena wynika z wykładni pojęcia "odpłatne zbycie". Czynność prawna jest odpłatna, jeżeli podmiot, który dokonał przysporzenia otrzymuje w zamian korzyść majątkową, stanowiącą ekwiwalent tego przysporzenia. Zauważyć należy, że przekazanie składników majątkowych powoduje przejście własności tych składników ze spółki komandytowej (z majątku tej spółki) na wspólników. W ten sposób składniki majątkowe zmieniają właściciela, a spółka komandytowa zwalnia się z ciążącego na niej zobowiązania w postaci roszczenia wspólników o wypłatę zysku.

Nadto wyjaśnić należy, że o ile wypłata niewypłaconego zysku w formie pieniężnej jest dla spółki ją wypłacającej neutralna podatkowo, o tyle w sytuacji przekazania składników majątkowych, która skutkuje przejściem własności tych składników ze spółki na wspólników, spółka uzyskuje w zamian za przekazanie składników majątkowych na rzecz wspólników, korzyść majątkową polegającą na zwolnieniu się z obowiązku wypłaty niewypłaconego zysku. Należy zauważyć, że wypłata w formie pieniężnej pochodzi z wypracowanego zysku spółki komandytowej i stanowi w istocie wypłatę dochodu, który wcześniej podlegał (zaliczkowemu) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast odmienna sytuacja ma miejsce, gdy spółka dokonuje wypłaty zysku w formie niepieniężnej, kosztem swojego majątku. Składniki majątkowe przekazane wspólnikom na własność stanowią bowiem element majątku spółki, który wcześniej nie podlegał opodatkowaniu.

Z powyższego bezsprzecznie wynika zatem, że na gruncie przedmiotowej sprawy, wypłacie ww. zysku niejako będą towarzyszyć inne czynności prawne, tj. odpłatne zbycie udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny, która to czynność powoduje powstanie przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Reasumując, mając na względzie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że w związku z przeniesieniem na rzecz Wnioskodawcy udziałów w nieruchomości oraz prawa ochronnego na znak towarowy słowno-graficzny, stanowiących składniki majątku spółki komandytowej, powstanie po stronie spółki (a w konsekwencji braku osobowości podatkowej spółki komandytowej - po stronie Wnioskodawcy) obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl