IBPBI/1/415-115/09/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko P.K. przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura - 5 lutego 2009 r.), uzupełnionym w dniu 3 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych między innymi w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek regularnych w związku z zawartą na rzecz pracownika umową ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych między innymi w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem składek regularnych w związku z zawartą na rzecz pracownika umową ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 26 lutego 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 3 marca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W grudniu 2008 r. wnioskodawca zawarł z Towarzystwem Ubezpieczeń na Życie SA polisę w ramach programu inwestycyjnego A... FIRMA. Program inwestycyjny A... FIRMA jest adresowany do firm, które chciałyby, np. dodatkowo nagrodzić i zmotywować swoich pracowników. Rodzaj zawartego ubezpieczenia to: Ubezpieczenie na Życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym. Ubezpieczającym jest wnioskodawca. Ubezpieczonym jest osoba fizyczna - pracownik firmy, który wskazał w polisie osobę uposażoną - inną niż pracodawca.

Ubezpieczający (firma) może w każdym czasie zmienić Ubezpieczonego, który zachowuje tylko prawo do subkonta składek dodatkowych oraz dokonać cesji praw na Ubezpieczonego, który wówczas wstępuje w prawa i obowiązki Ubezpieczającego. Cesja praw może być dokonana także w okresie blokady środków ale nowy właściciel subkonta składek regularnych nie będzie mógł naruszać blokady środków z tego subkonta.

Regularna składka jest opłacana przez wnioskodawcę. Polisa wskazuje również kwotę określająca tzw. Status Polisy Opłaconej zwany dalej SPO. Pracownik może dowolnie inwestować na subkoncie dodatkowym, zachowując te środki dla siebie nawet jeśli firma opłacająca składki regularne zmieni ubezpieczonego. Taki układ wzajemnych relacji zapewnia poszanowanie praw zarówno dla pracodawcy (płatnika składek regularnych), jak i dla pracownika (jeśli dokonał wpłat własnych).

Wymagane warunki programu P... A... FIRMA to:

* forma zatrudnienia pracownika - umowa o pracę,

* blokada środków Subkonta Składek Regularnych zwanego SSR na 5 lat,

* brak możliwości całkowitego, częściowego wykupu i zastawu składek przez 5 lat, licząc

od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto polisę,

* pracodawca nie może być osobą uposażoną.

Pracodawca dokonuje zapłaty składki regularnej i zryczałtowanej kwoty opłaty za ryzyko. Pracodawca wpłaca składki regularne, które wpływają na SSR, jeżeli jednak Status Polisy Opłaconej zostanie osiągnięty wcześniej, wszystkie składniki nadpłacone ponad SPO do końca okresu 5 lat, licząc od daty założenia polisy, są przesuwane na subkonto składek dodatkowych i mogą zostać podjęte przez pracownika. Pracownik jest tylko właścicielem subkonta składek dodatkowych, natomiast co do SSR jest ich właścicielem tylko i wyłącznie po dokonaniu cesji przez firmę Ubezpieczającego. Pracownik, nie ma prawa do wypłat aż do dokonania cesji przez Ubezpieczającego.

W związku z powyższym zadano między innymi następujące pytanie:

Czy pracodawca, tj. Ubezpieczający może zaliczać w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności płacone przez niego kwoty składek regularnych z tytułu ww. polisy dla pracownika.

Zdaniem wnioskodawcy, art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1,3,5,działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r.o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Polisa zawarta przez wnioskodawcę, to rodzaj ubezpieczenia wymieniony w dziale I grupa 3, załącznika do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej - polisa ubezpieczeniowa na życie z funduszem kapitałowym. Aby wydatki stanowiły koszt muszą być spełnione ponadto przesłanki:

uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono wyklucza:

W przypadku ww. produktu ubezpieczeniowego spełnione zostały ww. przesłanki.

Reasumując wnioskodawca uważa, że wydatki ponoszone przez pracodawcę z tytułu ww. polisy stanowią koszt uzyskania w działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy - nie uważa się za koszty uzyskania składek opłaconych przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, z wyjątkiem umów dotyczących ryzyka grupy 1, 3 i 5 działu I oraz grupy 1 i 2 działu II wymienionych w załączniku do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151), jeżeli uprawnionym do otrzymania świadczenia nie jest pracodawca i umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, wyklucza:

Jak wynika z załącznika do ww. ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej do wskazanych w cyt. powyżej przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych umów ubezpieczenia należą:

* ubezpieczenia na życie (dział I,grupa 1),

* ubezpieczenia na życie, jeżeli są związane z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (dział I, grupa 3),

* ubezpieczenia wypadkowe i chorobowe, jeśli są uzupełnieniem innych ubezpieczeń działu I - grupy 1-4 (dział I, grupa 5),

* ubezpieczenia wypadku, w tym wypadku przy pracy i choroby zawodowej (dział II, grupa 1):

* ubezpieczenia choroby (dział II, grupa 2):

W świetle powyższego, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, składek poniesionych tytułem zawarcia umów ubezpieczenia wymienionych w art. 23 ust. 1 pkt 57 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od łącznego spełnienia przewidzianych w tym przepisie warunków. Pierwszy dotyczy uprawnionego do otrzymania świadczenia, którym nie może być pracodawca. Kolejny wskazuje, iż umowa ubezpieczenia musi wykluczać w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono:

* wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy ubezpieczenia,

* możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z tej umowy,

* wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w tej umowie.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie (jak wskazano to we wniosku) zawarta umowa ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym spełnia drugi z ww. warunków, tj. w sposób jednoznaczny wyklucza możliwość dokonania wypłat i zaciągania zobowiązań, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 57 ww. ustawy, to zważywszy, iż umowa ta spełnia pozostałe określone w tym przepisie warunki - uiszczane w związku z jej zawarciem kwoty tytułem składek regularnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokument źródłowy. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.