IBPBI/1/415-114/10/AB - Możliwość powstania przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych w sytuacji wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości do spółki cywilnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 9 lutego 2010 r.), uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki cywilnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 lutego 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych wniesienia wkładu niepieniężnego do Spółki cywilnej.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 marca 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-114/10/AB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 2 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie budowy budynków i lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na sprzedaż (działalność developerska). Na cele działalności gospodarczej dokonał zakupu gruntu, pierwotnie z przeznaczeniem jako środek własny, do zabudowy budynkiem przeznaczonym na własne cele jako środek trwały. W późniejszym okresie nastąpiła zmiana przeznaczenia tego gruntu i trwa na nim obecnie budowa lokali na sprzedaż. Wnioskodawca zamierza notarialnie wnieść grunt z rozpoczętą budową jako wkład do istniejącej już spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem. Wkład nie będzie stanowił przedsiębiorstwa, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Także spółka cywilna, do której będzie wniesiony wkład prowadzi księgę przychodów i rozchodów. Ani w działalności indywidualnej, ani w spółce nie jest stosowana zasada ustalania kosztów właściwa dla podatników prowadzących księgi rachunkowe, tj. nie korzysta z możliwości wynikających z art. 22 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca opodatkowany jestem podatkiem dochodowym w formie podatku liniowego (19%).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, w powyższej sytuacji wniesienie do spółki wkładu w postaci gruntu z trwającą na nim budową budynku z lokalami na sprzedaż nie spowoduje powstania przychodu. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa jako przedmiot opodatkowania jedynie wniesienie aportu do spółki kapitałowej. Ustawa ta nie uznaje natomiast wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki osobowej za zdarzenie skutkujące powstaniem obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby ustawodawca chciał opodatkować również wniesienie aportu do spółki osobowej, powinien wprowadzić w odniesieniu do tej kategorii stanów faktycznych unormowanie analogiczne do art. 17 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na brak takiego unormowania należy jednak stwierdzić, że wniesienie aportu do spółki osobowej nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Gdyby uznać, że powstaje przychód, nie można byłoby określić jego wartości, gdyż w odróżnieniu od spółek kapitałowych w spółkach cywilnych nie otrzymuje się w zamian udziałów, czy akcji (papierów wartościowych) o określonej wartości, nie otrzymuje także innego ekwiwalentu tego wkładu. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy nie jest możliwe ustalenie przychodu. Gdyby natomiast określić w jakiś sposób dochód powstały w związku z wniesieniem wkładu, dochód ten, jako element całości dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej może być opodatkowany podatkiem liniowym.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm. - dalej k.c.). Zgodnie z art. 860 § 1 k.c., przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Stosownie do art. 861 § 1 k.c., wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Zauważyć przy tym należy, iż w Spółce Cywilnej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

W myśl art. 862 k.c., regulującego kwestię tworzenia wspólnego majątku wspólników poprzez wniesienie rzeczy, w przypadku gdy wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Przytoczony przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydanie wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny. Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników, ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 k.c.). W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku, stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tejże spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Zaznaczyć przy tym należy, iż wniesienie do spółki cywilnej wkładu w postaci nieruchomości wymaga zachowania formy aktu notarialnego. Zgodnie bowiem z treścią art. 158 k.c., umowa przenosząca własność nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Brak zachowania tej formy powoduje nieważność takiej umowy a w konsekwencji brak skutku w postaci zmiany właściciela (art. 73 § 2 k.c.).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z następującego w wykonywaniu prowadzonej działalności gospodarczej odpłatnego zbycia składników majątku obrotowego, środków trwałych, jak również innych wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia składników majątku niespełniających kryteriów wymienionych w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dokonując jednak wykładni przepisów ww. ustawy w tym zakresie stwierdzić należy, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każde przysporzenie majątkowe należne podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Artykuł 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, dlatego też odpłatne zbycie każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tej działalności, na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odpłatne zbycie oznacza przeniesienie własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. W przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej, następuje utrata przez dotychczasowego właściciela składników majątku wchodzących w skład tego wkładu, części praw do tych składników majątkowych. Z wyłącznego ich właściciela staje się on bowiem ich współwłaścicielem wraz z pozostałymi wspólnikami spółki, w ramach łączącej wspólników spółki cywilnej współwłasności łącznej. W zamian za to nabywa prawo do współwłasności składników majątku wnoszonych do spółki przez pozostałych wspólników. Zatem wniesienie składników majątkowych do spółki cywilnej, w części w jakiej następuje utrata wyłącznego prawa własności na rzecz pozostałych wspólników, stanowi ich odpłatne zbycie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie budowy budynków i lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na sprzedaż (działalność developerska) i zamierza notarialnie wnieść grunt wraz z rozpoczętą budową lokali na sprzedaż, jako wkład do istniejącej już spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w wyniku ww. czynności prawnej Wnioskodawca z wyłącznego właściciela składników majątku, stanie się ich współwłaścicielem. Zatem w części w jakiej pozostali wspólnicy spółki cywilnej uzyskają prawo do wnoszonego przez Wnioskodawcę majątku, nastąpi odpłatne zbycie tych składników majątku. Przychód uzyskany z tego tytułu będzie stanowić przychód z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

W przypadku wniesienia nieruchomości tytułem aportu do spółki cywilnej decydujące znaczenie dla określenia wysokości przychodu jaki z tego tytułu osiągnie Wnioskodawca będzie miało zakwalifikowanie nieruchomości w prowadzonej przez Spółkę cywilną pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. ustalenie, czy przedmiotowa nieruchomość stanowić będzie środek trwały, czy też aktywa obrotowe.

Należy w tym miejscu podkreślić, że o klasyfikacji nieruchomości do środków trwałych lub towarów handlowych winien zadecydować podatnik wnoszący wkład niepieniężny. Decyzja w tym zakresie nie może mieć jednak charakteru dowolnego. W przypadku wniesienia nieruchomości tytułem wkładu do Spółki cywilnej decydujące znaczenie dla kwalifikacji tej nieruchomości powinno mieć jej przeznaczenie. Jeżeli Spółka zamierza nieruchomość w przyszłości sprzedać i z takim zamiarem zostanie ona wniesiona do Spółki cywilnej, winna być ona uznana za towar handlowy. Jeżeli natomiast, nieruchomość ma być wykorzystywana na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, winna zostać uznana za środek trwały.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu.

Zatem w przypadku gdy wniesiona do spółki cywilnej, w formie wkładu niepieniężnego, nieruchomość zostanie uznana za środek trwały, jej wartość początkową, a tym samym wartość uzyskanego przez Wnioskodawcę przychodu należy ustalić na podstawie art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako ww. część wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu do Spółki.

Natomiast w sytuacji, gdy nieruchomość wniesiona do Spółki cywilnej, zostanie uznana za aktywa obrotowe (np. towar handlowy), nie znajduje zastosowania powołany wyżej art. 22g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż reguluje on wyłącznie sposób ustalania wartości początkowej środka trwałego a nie składników majątku obrotowego. W takim przypadku, z uwagi na fakt, iż we wniosku wskazano, że spółka będzie prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, należy zastosować przepisy regulujące ustalenie wartości tych składników, właściwe dla tej formy ewidencji księgowej.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Zgodnie z § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej.

W myśl § 3 pkt 1 lit. d) ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo - badawcze, prace projektowe, geodezyjno - kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Natomiast produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem (§ 3 pkt 1 lit. e) ww. rozporządzenia).

Pod pojęciem półfabrykatu rozumieć należy niewykończony wyrób przeznaczony do dalszej obróbki, postać przejściową, pośrednią między materiałem surowym i wyrobem gotowym.

W myśl § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej "spisem z natury", na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Spis z natury podlega wpisaniu do księgi także wówczas, gdy osoby prowadzące działalność gospodarczą sporządzają go za okresy miesięczne oraz gdy na podstawie odrębnych przepisów jego sporządzenie zarządził naczelnik urzędu skarbowego (§ 27 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej (§ 29 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Przy czym za cenę zakupu uważa się cenę, jaka nabywca płaci za zakupione składniki majątku, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, podlegający odliczeniu zgodnie z odrębnymi przepisami, a przy imporcie powiększoną o należne cło, podatek akcyzowy oraz opłaty celne dodatkowe, obniżoną o rabaty opusty, inne podobne obniżenia, w przypadku zaś otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku - wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika (§ 3 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 3 ww. rozporządzenia, cena nabycia oznacza cenę zakupu składnika majątku powiększoną o koszty uboczne związane z zakupem towarów i składników majątku do chwili złożenia w magazynie według ich cen zakupu, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku oraz ubezpieczenia w drodze.

Z powyższych przepisów wynika, iż w przypadku wniesienia do spółki dokonującej ewidencji zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w formie aportu składników majątku stanowiących towar handlowy, wyroby gotowe, bądź produkcję w toku, składniki te należy wycenić według ich cen zakupu lub nabycia, bądź też kosztów wytworzenia, w momencie ich nabycia bądź wytworzenia przez wspólnika wnoszącego wkład, tj. według historycznej ceny ich zakupu, nabycia lub wytworzenia. Nie jest bowiem możliwe ustalenie wartości ww. składników majątku na dzień wniesienia ich do spółki zgodnie z ww. § 3 pkt 2 i 3 ww. rozporządzenia, gdyż spółka nie dokona ich zakupu ani nie nabędzie ich w drodze spadku czy darowizny. Spółka nie poniesie także wydatków na wytworzenie wnoszonych do niej wyrobów gotowych oraz produkcji niezakończonej. W przypadku natomiast gdy przedmiotem wkładu będą składniki majątku stanowiące towar handlowy, na które przed ich wniesieniem poniesiono dodatkowe nakłady powiększające ich wartość, składniki te należy wycenić według historycznej ceny ich zakupu bądź nabycia, powiększonej o poniesione na nie nakłady.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie budowy budynków i lokali mieszkalnych z przeznaczeniem na sprzedaż (działalność developerska) i zamierza notarialnie wnieść grunt z rozpoczętą budową budynku z lokalami na sprzedaż jako wkład do istniejącej już spółki cywilnej, w której jest wspólnikiem. Z tak przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomość wniesiona do spółki cywilnej w formie wkładu niepieniężnego zostanie uznana za aktywa obrotowe (produkcję w toku bądź towar handlowy).

Wobec powyższego, dla Wnioskodawcy przychodem będzie ta część wartości nieruchomości (określonej w wyżej przedstawiony sposób), której własność zostanie przeniesiona na pozostałych wspólników spółki cywilnej. Podstawę do ustalenia przychodu uzyskanego przez Wnioskodawcę z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej stanowić będzie wartość wniesionej nieruchomości, określona w wysokości odpowiadającej jej wartości historycznej, powiększonej o nakłady poniesione na jej zabudowę (z zastrzeżeniem, że przedmiotowa nieruchomość zostanie uznana w spółce cywilnej za składnik majątku obrotowego). Jeżeli jednak w umowie wniesienia przedmiotowej nieruchomości do spółki cywilnej jej wartość zostanie określona jako wyższa od jej wartości historycznej i ta wartość będzie miała wpływ na ustalenie wysokości udziału Wnioskodawcy w zysku spółki, podstawą ustalenia przychodu z tytułu wniesienia tej nieruchomości do spółki będzie wartość wskazana w tej umowie.

Natomiast kosztem uzyskania przychodu z tytułu wniesienia przez Wnioskodawcę wskazanej we wniosku nieruchomości do spółki cywilnej będzie ta część wydatków poniesionych na jej nabycie (ustalonych jako historyczna wartość zakupu powiększona o wartość poczynionych na tę nieruchomość nakładów), jaka przypada proporcjonalnie na tę część prawa własności nieruchomości, która zostanie przeniesiona na pozostałych wspólników spółki cywilnej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż w przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w momencie wniesienia nieruchomości do spółki cywilnej u Wnioskodawcy może powstać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dochód ten, jako część dochodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnie pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie podlegał opodatkowaniu na zasadach stosowanych przez Wnioskodawcę do opodatkowania dochodów z tej działalności, tj. podatkiem liniowym.

Jednocześnie nadmienia się, iż należy bezwzględnie odróżnić przychód z tytułu wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej od przychodu uzyskanego w związku ze sprzedażą lokali mieszkalnych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej w formie spółki cywilnej. Są to bowiem dwie odrębne czynności i jako takie, każda z nich wywołuje skutki prawne. Fakt, że grunt wraz z rozpoczętą budową lokali mieszkalnych na sprzedaż został wniesiony do spółki w formie wkładu niepieniężnego nie zmienia stanu rzeczy, że z dniem wniesienia wkładu należy określić przychód związany z tą czynnością.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie do spółki wkładu w postaci gruntu z rozpoczętą na nim budową budynku z lokalami na sprzedaż nie spowoduje powstania przychodu, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 wydano odrębną interpretację indywidualną.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.