IBPBI/1/415-1129/12/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 grudnia 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1129/12/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 11 września 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości i momentu rozliczenia straty wynikającej z rozliczenia zawartych transakcji opcji walutowych w ramach źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości i momentu rozliczenia straty wynikającej z rozliczenia zawartych transakcji opcji walutowych w ramach źródła przychodów, jakim są kapitały pieniężne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki jawnej (dalej "Spółka"). W ramach swojej działalności Spółka była m.in. eksporterem i większość swoich przychodów otrzymywała w walucie Euro. Obecnie działalność spółki pozostaje zawieszona. Uzyskiwanie większości przychodów w Euro, w sytuacji silnej waluty polskiej i słabej Euro, było z oczywistych względów niekorzystne dla Spółki. Z tego względu pomiędzy październikiem 2007 r.,

a sierpniem 2008 r. Spółka zawarła z bankiem 9 umów dotyczących zawierania i rozliczania transakcji opcji walutowych. Polegały one na połączeniu dwóch opcji: jednej typu "put" i drugiej typu "call". Sprzedawcą opcji "put" był bank, a Spółka była ich nabywcą. Sprzedawcą opcji "call" była Spółka, a nabywcą tej opcji był bank. W przypadku każdej transakcji nabyta przez Spółkę opcja "put" była dwukrotnie mniejsza niż sprzedana przez nią opcja "call". Przykładowo, do opcji "put" o nominale np. 100.000 euro, dołączona była "call" o nominale dwa razy większym, tj. np. 200.000 euro. Każda z transakcji w istocie zawierała w sobie 12 opcji "call" i "put" zwykłych i 12 opcji "call" i "put" barierowych. Opcja barierowa jest to taka opcja, która posiada w sobie tzw. wyłącznik lub włącznik. W przypadku tych transakcji, opcje zawierały typ włącznika tzw. "up and in", tj. 12 opcji barierowych wchodziło w życie, jeżeli po 12 miesiącach od zawarcia transakcji kurs referencyjny (w tym wypadku kurs Euro/PLN Narodowego Banku Polskiego) był wyższy niż kurs wymiany Euro/PLN ustalony w transakcji. 12 opcji zwykłych i 12 opcji barierowych wygasały w kolejnych miesiącach, tj. pierwsza opcja zwykła wygasała w 1 miesiącu od dnia zawarcia transakcji, 2 opcja wygasała w 2 miesiącu od zawarcia transakcji, itd.; opcje barierowe (jeżeli wchodziły w życie) wygasały kolejno w 13, 14, 15 itd. miesiącu obowiązywania transakcji. Każda z 12 opcji zwykłych i 12 opcji barierowych posiadała stały kurs wymiany (tzw. "kurs strike"), po którym w dniu wymagalności opcji (tzw. data zapadalności) strony dokonywały wymiany. Jeżeli w dacie zapadalności "kurs strike" był wyższy niż kurs referencyjny, to spółka miała prawo żądać od banku, aby ten kupił od niej Euro w ilości określonej w opcji "put" po "kursie strike" (Spółka odnosiła korzyść, ponieważ mogła sprzedać bankowi Euro po kursie wyższym niż kurs rynkowy). Natomiast jeżeli w dacie zapadalności kurs referencyjny był wyższy niż "kurs strike", to bank mógł żądać od Spółki, aby ta sprzedała mu Euro w ilości wynikającej z opcji "call" po "kursie strike" (korzyść banku polegała na tym, że mógł kupić Euro od Spółki po kursie niższym niż rynkowy). W transakcjach zamiast fizycznej dostawy Euro, strony dokonywały tzw. rozliczenia różnicowego. Strony dokonywały w dacie zapadalności płatności w wysokości iloczynu kwoty Euro oraz różnicy między "kursem strike" i kursem referencyjnym. Dodatkowo transakcje zawierały w sobie tzw. wyłącznik zysku. Wyłącznik zysku był dodatkowym postanowieniem umownym, przewidującym, że w przypadku gdy którakolwiek ze stron osiągnie z góry określony zysk, to cała transakcja automatycznie ulegała wyłączeniu. Bank twierdzi, że wyłącznik zysku był zastrzeżony wyłącznie na jego korzyść, tj. tylko jeżeli to bank zobowiązany był zapłacić spółce kwotę wyższą niż określoną wyłącznikiem zysku, to transakcja ulegała automatycznie wyłączeniu.

Pierwsze 7 transakcji rozliczyło się korzystnie dla Spółki. Na podstawie tych transakcji Spółka otrzymała z każdej transakcji kwotę równą wyłącznikowi zysku. Na dwóch ostatnich transakcjach Spółka zanotowała stratę. Bank wysuwał wobec Spółki roszczenia w kwotach znacznie przekraczających zastrzeżony w transakcjach wyłącznik zysku. Początkowo Spółka regulowała żądania banku. Jednak gdy żądania banku zaczęły przewyższać zastrzeżony wyłącznik zysku, jak i ewentualną kwotę rozliczenia, Spółka zaprzestała płatności. Bank powołując się na rzekome naruszenie przez Spółkę postanowień zawartych transakcji, w styczniu 2009 r. w piśmie zatytułowanym "Oświadczenie o wcześniejszym rozwiązaniu Umowy Ramowej i Umowy Zabezpieczającej oraz transakcji zawartych na podstawie Umowy Ramowej" rozwiązał obowiązujące między stronami dwie transakcje i ustalił tzw. kwotę rozliczenia (zobowiązanie Spółki) na poziomie kwoty X i wezwał Spółkę do zapłaty w terminie 3 dni ww. kwoty. Tym samym w ocenie banku Spółka zobowiązana była zapłacić bankowi określoną kwotę X PLN. Na tle powyższych rozliczeń wywiązał się spór sądowy pomiędzy Spółką, a bankiem, w ramach którego Spółka kwestionowała wysokość kwoty X. W wyniku sporu najprawdopodobniej dojdzie do zawarcia porozumienia/ugody, na mocy której bank umorzy Spółce część lub całość zobowiązania (kwoty głównej w kwocie U wraz z odsetkami w kwocie V), w tytułu rozliczenia umów opcyjnych. Tym samym dopiero w wyniku zawarcia porozumienia/ugody znana będzie kwota zobowiązania Spółki wobec banku, jak i kwota ewentualnie umorzonego zobowiązania Spółki wobec banku.

Wnioskodawczyni (osoba fizyczna), wspólnik Spółki (w której pozostałymi wspólnikami są osoby fizyczne) wraz z pozostałymi wspólnikami rozważa możliwość przystąpienia do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej "Wspólnik", "Spółka z o.o."), lub innych spółek z o.o., w której wspólnikami będą wspólnicy Spółki. Niewykluczone, że nowym wspólnikiem (nowymi wspólnikami) Spółki stanie się (staną się) właśnie Spółka z o.o. (inne spółki, w tym spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Niewykluczony jest również scenariusz działań, zgodnie z którym dotychczasowi wspólnicy Spółki (osoby fizyczne) wniosą do Spółki z o.o./innych spółek z o.o. prawa i obowiązki przysługujące im w Spółce, w konsekwencji czego wspólnikami Spółki będzie Spółka z o.o./inne spółki z o.o. Niewykluczone również, że głównym wspólnikiem Spółki może stać się spółka komandytowo-akcyjna, której akcjonariuszem/akcjonariuszami byłaby/byłyby spółki z o.o. (np. Spółka z o.o.).

(Niezależnie od wyboru jednego z powyższych wariantów, należy zauważyć, że wspólnikiem Spółki może stać się Spółka z o.o./spółki z o.o., której jedynymi wspólnikami byliby wszyscy lub niektórzy obecni wspólnicy Spółki lub spółka komandytowo-akcyjna, której akcjonariuszem byłaby Spółka z o.o.).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy ewentualne straty wynikające z finalnego rozliczenia (ostateczna wysokość zobowiązania wynikać będzie z porozumienia/ugody pomiędzy Spółką, a bankiem) umów opcyjnych zawartych przez Spółkę będą stanowić w odpowiednich proporcjach (wynikających z umowy spółki lub z przepisów prawa) koszty uzyskania przychodów wspólników Spółki - osób fizycznych tj.m.in. Wnioskodawczyni - w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej "Ustawa PIT").

W sytuacji gdy ewentualne straty, o których w pyt. Nr 1, będą stanowić koszty uzyskania przychodów wspólników Spółki, Wnioskodawczyni wnosi o potwierdzenie, w którym momencie ewentualna strata będzie mogła zostać rozpoznana jako koszt podatkowy wspólników będących osobami fizycznymi, w tym Wnioskodawczyni.

(pytania oznaczone we wniosku nr 1a i 2a)

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym:

1.

straty na instrumentach pochodnych (opcjach), będą stanowić koszt uzyskania przychodów wspólników Spółki (osób fizycznych), tj.m.in. Wnioskodawczyni, ze źródła kapitały pieniężne (w odpowiedniej proporcji w odniesieniu zarówno do kwoty głównej zobowiązania, jak i odsetek),

2.

momentem, w którym należy rozpoznać koszt podatkowy wynikający ze straty poniesionej przez Spółkę z tytułu opcji walutowych u wspólników będących osobami fizycznymi (w tym Wnioskodawczyni) jest wykazanie w deklaracji PIT-38, składanej do 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym zawarte zostanie porozumienie/ugoda z bankiem, w której ostatecznie zostanie określona kwota zobowiązania (w zakresie kwoty głównej, jak i odsetek) Spółki, jak i kwota umorzonego zobowiązania.

W uzasadnieniu ww. stanowiska Wnioskodawczyni wskazano, iż:

Opodatkowanie wspólników spółki jawnej.

Spółka jawna jest spółką osobową. Wspólnikami spółki jawnej mogą być osoby fizyczne, ale jednocześnie nie ma przeszkód prawnych, aby wspólnikiem spółki jawnej została osoba prawna, np. spółka z o.o. Zasady opodatkowania wspólników spółek jawnych będących osobami fizycznymi reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - dalej: "Ustawa PIT"). Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz (...) łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Powyższą zasadę stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat, ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Ustawa PIT nie precyzuje pojęcia udziału w spółce osobowej, będącego podstawą określenia przychodu wspólnika. Należy zatem posiłkować się w tym zakresie przepisami Kodeksu spółek handlowych oraz Kodeksu cywilnego. Przykładowo wspólnicy spółki cywilnej oraz spółki jawnej uczestniczą w zyskach i stratach spółki na zasadzie równości i to bez względu na wartość i rodzaj wkładu, ale jest to zasada, którą strony mogą w umowie spółki zmienić, np. wprowadzić podział zysku w proporcji do wielkości wkładu lub wprowadzić nierównomierny podział zysku. Istotne jest to, że określony umownie udział wspólnika w zysku odnosi się w razie wątpliwości także do udziału w stratach. Wspólnicy (osoby fizyczne) spółek osobowych opodatkowani na zasadach ogólnych ustalają swój dochód w specyficzny sposób. Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. To samo dotyczy kosztów uzyskania przychodów oraz wydatków, które takimi kosztami nie są. W praktyce przyjmuje się, że choć podatnikami są wspólnicy, to najpierw należy ustalić dochód spółki, tak jakby to ona była podatnikiem. Dopiero w następnej kolejności ustala się dochód wspólnika, proporcjonalnie do jego prawa udziału w zysku spółki. Udział ten określa się na podstawie umowy spółki, a jeśli umowa nie reguluje tej kwestii, na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego lub Kodeksu spółek handlowych. Jeżeli wspólnikiem spółki osobowej jest osoba prawna, wówczas taki wspólnik rozlicza się z podatku dochodowego od osób prawnych, a jego dochód ustala się proporcjonalnie do posiadanego udziału. Przychody i koszty osoby prawnej z tytułu uczestnictwa w spółce jawnej należy ustalać proporcjonalnie do posiadanych udziałów w spółce jawnej. Przychody i koszty z tytułu udziału w spółce jawnej należy włączać do przychodów spółki kapitałowej i jako takie rozliczać według zasad obowiązujących na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Rozliczenie opcji walutowych, koszty uzyskania przychodu i moment zaliczenia straty w koszty uzyskania przychodów.

Artykuł 10 ust. 1 ustawy PIT zawierający katalog źródeł przychodów wymienia w pkt 7 kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a - c). Podział wskazany w art. 10 Ustawy PIT ma istotny wpływ m.in. na ustalenie podstaw opodatkowania, ale także na sposób opodatkowania i jego wysokość. Ustawa PIT klasyfikuje przychody uzyskiwane przez osoby fizyczne do określonych rodzajów źródeł przychodów. Kapitały pieniężne zostały przez ustawodawcę zdefiniowane jako odrębne źródło przychodów, wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT, których poszczególne kategorie wymieniono w art. 17 tej ustawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Zgodnie z art. 17 ust. 1b Ustawy PIT, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, a przy ustalaniu jego wartości stosuje się odpowiednio przepisy art. 19 (art. 17 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 5a pkt 13 Ustawy PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią tego przepisu, instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy o obrocie instrumentami finansowymi są niebędące papierami wartościowymi:

a.

tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,

b.

instrumenty rynku pieniężnego,

c.

opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,

d.

opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

e.

opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywnym systemie obrotu,

f.

niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

g.

instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

h.

kontrakty na różnicę,

i.

opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Wnioskodawczyni pragnie jedynie przypomnieć, że nie prowadzi działalności w zakresie obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi.

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 Ustawy PIT, nawet jeżeli w ramach działalności wykonywanej zarobkowo, w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu, na własny lub cudzy rachunek, podatnik osiąga przychody, które jednocześnie odpowiadają opisowi przychodów z innego niż pozarolniczą działalność gospodarcza źródła przychodu i nie zostały zaliczone w sposób jednoznaczny do przychodów z tej działalności, to przychody te stanowią przychód z tego innego źródła.

Z powyższego wynika zatem, że jeżeli przepisy Ustawy PIT zaliczają określony przychód do innego źródła, niż pozarolniczą działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. W ocenie Wnioskodawczyni obrót opisanymi we wniosku instrumentami finansowymi, w świetle powyżej cytowanych przepisów, nie stanowiący przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, jako niepodejmowany w "wykonywaniu działalności gospodarczej", należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT, tj. kapitały pieniężne i prawa majątkowe. Uwzględniając powyższe, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że straty stanowiące wynik na przeprowadzanych przez Wnioskodawczynię operacjach realizacji kontraktów na opcje walutowe stanowią stratę, koszt uzyskania przychodu, rozliczany w ramach źródła jakim są kapitały pieniężne.

Wnioskodawczyni odnosząc się do kwestii ustalania dochodu, bądź straty ze źródła kapitały pieniężne, wskazuje na art. 30b Ustawy PIT.

Zgodnie z art. 30b ust. 1 Ustawy PIT, podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Natomiast zgodnie z art. 30b ust. 2 pkt 3 Ustawy PIT, dochodem o którym mowa w ust. 1, jest między innymi osiągnięta w roku podatkowym różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a, osiągnięta w roku podatkowym. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38a Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych - do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z brzmienia art. 30b ust. 4 Ustawy PIT wynika, iż przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej. Dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c (art. 30b ust. 5 ww. ustawy).

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, koszty dotyczące obrotu pochodnymi instrumentami finansowymi (zarówno kwota główna zobowiązania, jak i odsetki), z uwagi na fakt, że przedmiotowa aktywność zarobkowa Wnioskodawczyni nie powinna zostać uznana za prowadzoną w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, powinny stanowić koszty uzyskania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT, tj. kapitały pieniężne. W ocenie Wnioskodawczyni stwierdzić należy, iż rozliczenie przeprowadzanych przez Wnioskodawczynię operacji na opcjach walutowych (strata na transakcjach opcji walutowych, opisanych w stanie faktycznym, którą Wnioskodawczyni może ponieść) powinno nastąpić w ramach źródła przychodu jakim są kapitały pieniężne.

W konsekwencji czego Wnioskodawczyni zobowiązana będzie wykazać rozliczenie powyższych operacji w rozliczeniu PIT-38 składanym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym będzie mógła rozpoznać koszty uzyskania przychodów z tego tytułu (tym samym do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym zawarte zostanie porozumienie/ugoda z bankiem, w której ostatecznie zostanie określona kwota zobowiązania Spółki, zarówno w zakresie kwoty głównej, jak i kwoty odsetek, jak i kwoty umorzonego zobowiązania), zgodnie z art. 30b ust. 6 Ustawy PIT.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, z dnia 24 lutego 2012 r., Znak: IPTPB1/415-326/11-2/MD,

* odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, z upoważnienia ministra z dnia 26 marca 2012 r. na interpelację nr 2169, oraz z dnia 22 marca 2012 r. na interpelację nr 2323,

* wyrok NSA z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt II FSK 277/11,

* wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 września 2010 r. sygn. akt. I SA/Kr 767/10,

* wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 1310/11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1b, 2b, 3 i 4 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl