IBPBI/1/415-1118/14/AB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 października 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1118/14/AB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. Biura 15 lipca 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania w Belgii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2014 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z wynajęciem mieszkania w Belgii.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od 1 czerwca 2011 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Od stycznia 2014 r. swoje dochody opodatkowuje według 19% stawki "podatku liniowego". Od 6 stycznia 2014 r., na podstawie umowy terminowej, świadczy usługi informatyczne (w zakresie oprogramowania) dla klienta mającego siedzibę w Brukseli (Belgia). Usługi te nie mogą być wykonywane zdalnie ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzenie zespołu roboczego w siedzibie klienta. Usługi są świadczone przede wszystkim w siedzibie klienta w Belgii, ale także w razie potrzeby zdalnie, z wynajmowanego mieszkania lub z Polski (w przypadku nieobecności w Belgii). Wnioskodawca podkreśla, że działalność, o której mowa powyżej, nie jest wykonywana przez położony w Belgii zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji. Główne miejsce wykonywania działalności znajduje się w Polsce. W związku z powyższym Wnioskodawca wynajął w Brukseli mieszkanie (od osoby prywatnej, nieprowadzącej działalności gospodarczej), w którym przebywa w czasie wykonywania usług dla ww. klienta, tj. miesięcznie około 25 dni kalendarzowych. W ciągu pozostałych dni w miesiącu Wnioskodawca przebywa w Polsce. Tym samym, w 2014 r. będzie wykonywał ww. usługi przez okres ponad 183 dni, jednakże nie zamierza przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do Belgii. Ponadto, zaznacza, że jego miejsce stałego zamieszkania znajduje się w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy koszt wynajmu mieszkania, którego wysokość jest określona w umowie pomiędzy Wnioskodawcą, a właścicielem mieszkania (zapłata odbywa się przelewem bankowym), może stanowić koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei w powołanym art. 23 ww. ustawy, ustawodawca nie wymienił kosztów związanych z wynajęciem mieszkania, dlatego też należy przyjąć, że możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów będzie uzależniona od tego jaki to ma związek z uzyskiwanym przychodem. Wynajęcie mieszkania jest pośrednio związane z osiąganiem przychodu, ponieważ ze względu na bezpieczeństwo danych oraz utworzoną przez klienta grupę roboczą, Wnioskodawca nie ma możliwości wykonywania usług na odległość, z głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej w Polsce. Wnioskodawca jest zmuszony ponosić koszty wynajmu mieszkania w celu osiągnięcia przychodów związanych z usługami świadczonymi dla klienta, który ma tam siedzibę. Należy również zaznaczyć, że koszt wynajmu mieszkania jest znacznie niższy, niż koszt pokoju hotelowego. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, koszt wynajmu mieszkania za granicą na czas wykonywania usług dla klienta zagranicznego może stanowić koszt uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* musi pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być właściwie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy jednak pamiętać o tym, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodów) spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż Wnioskodawca prowadzi w Polsce, działalność gospodarczą opodatkowaną według 19% stawki "podatku liniowego". Na podstawie umowy terminowej, świadczy usługi informatyczne (w zakresie oprogramowania) dla klienta mającego siedzibę w Belgii. Usługi te nie są świadczone za pośrednictwem zakładu, w rozumieniu art. 5 ust. 1 i 2 Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej w Warszawie 20 sierpnia 2001 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139). Mimo przebywania w Belgii ponad 183 dni, Wnioskodawca nie zamierza przenosić swojego ośrodka interesów życiowych do Belgii. Jednocześnie jego stałe miejsce zamieszkania znajduje się w Polsce. Ponadto, jak wynika z treści zadanego pytania, wysokość kosztu wynajmu mieszkania w Brukseli, jest określona w umowie pomiędzy podatnikiem a właścicielem nieruchomości, a zapłata odbywa się w formie przelewu bankowego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli co do zasady wydatki na wynajem wskazanego we wniosku mieszkania, do poniesienia których Wnioskodawca zobowiązany jest na podstawie zawartej umowy najmu, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej - z zastrzeżeniem, że wynajmowane mieszkanie w całości będzie wykorzystywane dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Zwraca się jednakże uwagę na konieczność właściwego udokumentowania wskazanych we wniosku wydatków, stosownie do rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Należy zaznaczyć, że zgromadzone dokumenty nie mogą przy tym ograniczać się wyłącznie do zawartej z wynajmującym umowy, czy też przelewów bankowych, stwierdzających jedynie wysokość poniesionych przez Niego wydatków. Niezbędnym jest również posiadanie dowodów, świadczących o wykonanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługach w okolicach wynajmowanego mieszkania, umożliwiających w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z uzyskanymi przychodami, a ponadto potwierdzających racjonalność poniesionych wydatków.

Jeżeli więc poniesione wydatki będą spełniać wszystkie wymienione powyżej warunki, to będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 1 i 3 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl