IBPBI/1/415-1117/11/KB

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 stycznia 2012 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1117/11/KB

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 27 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej zapłaconego przez spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę do tej spółki aportu w postaci przedsiębiorstwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej zapłaconego przez spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z wniesieniem przez Wnioskodawcę do tej spółki aportu w postaci przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, jako osoba fizyczna, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Rozlicza się na zasadzie 19% "podatku liniowego". Wnioskodawca chciałby wprowadzić całe swoje przedsiębiorstwo aportem do nowo zawiązanej spółki komandytowej, w której wspólnikami komandytariuszami byliby Wnioskodawca oraz jego córka i syn, a komplementariuszem byłaby istniejąca spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. W związku z wniesieniem przedsiębiorstwaaportem do ww. spółki Wnioskodawca nie zamierza likwidować swojej działalności. Gdy będzie przechodził na emeryturę, chciałby zbyć udziały lub wystąpić ze spółki. W związku z wniesieniem aportu, powstanie obowiązek zapłaty podatku p.c.c., który obciąży nowozawiązaną spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zapłacony podatek p.c.c. oraz koszty opłaty notarialnej uiszczone w związku z zawarciem umowy spółki komandytowej i wniesieniem do niej wkładów, stanowią koszty uzyskania przychodów spółki (czyli wszystkich wspólników).

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy. Z uwagi na okoliczność, iż w art. 23 ww. ustawy nie ma wyłączenia jako kosztu uzyskania przychodu podatku p.c.c. (przykładowo jest wyłączenie dot. podatku od spadków i darowizn), to winien być on zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, albowiem powstał w celu uzyskania przychodu (pod warunkiem jego wpłacenia i udokumentowania tego faktu, np. poprzez wydruk z konta spółki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem "k.s.h."), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.). W myśl art. 8 § 1 k.s.h., spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, iż może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania, a spółki osobowe nie są podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1.

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;

2.

ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Pamiętać przy tym należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają podatku od czynności cywilnoprawnych oraz opłat notarialnych poniesionych w związku z wniesieniem aportu do spółki osobowej (w tym spółki komandytowej) z katalogu wydatków, jakie mogą stanowić koszty uzyskania przychodu. W konsekwencji, aby ww. wydatki mogły stanowić koszty uzyskania przychodu muszą spełniać kryteria uznania ich za ten koszt wymienione w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi indywidualnie pozarolniczą działalność gospodarczą. Prowadzone przedsiębiorstwo zamierza wnieść aportem do nowopowstałej spółki komandytowej. W związku z otrzymaniem aportu spółka poniesie wydatki tytułem podatku od czynności cywilnoprawnych.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie w świetle odrębnych przepisów, niebędących przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, do zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa we wniosku, zobowiązana będzie spółka komandytowa i podatek ten zostanie pokryty ze środków spółki, to wydatek ten, jako związany z prowadzoną w formie spółki komandytowej działalnością gospodarczą, będzie mógł stanowić dla Wnioskodawcy, jako wspólnika tej spółki, koszty uzyskania przychodu, proporcjonalnie do wysokości jego prawa do udziału w zysku spółki i pod warunkiem ich właściwego udokumentowania.

Odnosząc się do kwestii właściwego sposobu udokumentowania ww. wydatków wskazać należy, iż jest on uzależniony od rodzaju ewidencji księgowej prowadzonej przez spółkę. W związku z faktem, iż spółka komandytowa na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. z 2009 r. Dz. U. Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.) zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych, wydatki ponoszone przez spółkę winny być udokumentowane w sposób zgodny z przepisami tej ustawy. Jednakże przepisy te, jako przepisy niebędące przepisami prawa podatkowego, nie mogą być przedmiotem niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest jedynie kwestia możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej zapłaconego przez spółkę podatku od czynności cywilnoprawnych. Nie stanowi natomiast przedmiotu tej interpretacji kwestia możliwości zaliczenia do ww. kosztów poniesionych przez spółkę opłat notarialnych. Zgodnie bowiem z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W myśl natomiast art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższego wynika, iż wydanie interpretacji indywidualnej polega na ocenie stanowiska wnioskodawcy w kontekście przedstawionego stanu faktycznego, bądź zdarzenia przyszłego. W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie wskazał, iż w związku z wniesieniem aportu do spółki komandytowej istnieje konieczność poniesienia opłat notarialnych (o których mowa w pytaniu). Również we własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej tego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie odniósł się do kwestii możliwości zaliczenia ww. opłat notarialnych do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej w formie spółki komandytowej pozarolniczej działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem było wydanie interpretacji jedynie w zakresie dot. możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconego podatku od czynności cywilnoprawnych. W przypadku, gdy Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskaniem interpretacji także w zakresie dotyczącym możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu zapłaconych przez spółkę opłat notarialnych, powinien wystąpić z nowym, kompletnym wnioskiem w tym zakresie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl