IBPBI/1/415-1108/10/SK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu prowizji i odsetek od kredytu oraz spłaty rat kredytu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 29 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu:

* prowizji i odsetek od kredytu - jest prawidłowe,

* spłaty rat kredytu - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków z tytułu prowizji i odsetek od kredytu oraz spłacanych rat kredytu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w księgach handlowych. Posiada konto firmowe oraz konto osobiste. W rachunku konta osobistego może otrzymać kredyt. Kredytem tym zamierza zasilić firmę, zakupując z tych pieniędzy towary handlowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt kredytu bankowego (odsetki, rata, prowizja bankowa) uzyskanego w ramach konta osobistego, który w całości zostanie przelany na konto firmowe i przeznaczony na zakup materiałów handlowych w firmie Wnioskodawczyni może stanowić koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, skoro całość pieniędzy zasili firmę i wzrosną z tego tytułu jej obroty, a tym samym i dochody co spowoduje, iż zapłaci większy podatek, to koszty związane z kredytem powinny stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie poniesione i racjonalnie uzasadnione wydatki, poza enumeratywnie wskazanymi w ustawie, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mogą to być więc koszty bezpośrednio lub pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami. Należy przy tym podkreślić, iż obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu każdorazowo spoczywa na podatniku.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), (...). Z przepisem tym koresponduje przepis art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, który wskazuje, iż do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się m.in. otrzymanych pożyczek i kredytów oraz zwróconych pożyczek, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz nie zapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W świetle cyt. powyżej przepisów, w pierwszej kolejności zauważyć należy, iż samo otrzymanie kredytu, jak i jego spłata (spłata kapitału kredytu) są neutralne podatkowo. Oznacza to, iż z jednej strony kwota udzielonego kredytu nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, a spłata tego kredytu (jego rat) nie stanowi kosztów uzyskania przychodu tej działalności - z drugiej.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu odsetek i prowizji od udzielonego kredytu, zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek i prowizji od kredytów przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodów, odsetek oraz prowizji od kredytu jest przede wszystkim istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 22 ust. 1 tej ustawy.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma więc faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty odsetek i prowizji od kredytu zaciągniętego na imię i nazwisko podatnika, np. na cel konsumpcyjny, w sytuacji gdy wykaże on związek pomiędzy poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Z powyższego wynika, iż prowizje oraz odsetki od kredytu mogą stanowić koszty uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz zaciągnięty kredyt musi pozostawać w związku z uzyskiwanymi przez Wnioskodawczynię z tego źródła przychodami, przy czym odsetki od kredytu w celu ich zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodu muszą zostać faktycznie zapłacone. Odsetki i prowizja nie mogą również zwiększać kosztów inwestycji.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w rachunku konta osobistego zamierza zaciągnąć kredyt, który w całości zostanie przekazany na konto firmowe, z którego sfinansowany zostanie zakup towarów handlowych.

Biorąc pod uwagę cytowanej wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wydatki poniesione na spłatę odsetek (z uwzględnieniem art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy), prowizji od zaciągniętego kredytu będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

Brak jest natomiast możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków z tytułu spłat rat kredytu.

Zatem przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków z tytułu

* prowizji i odsetek od kredytu - jest prawidłowe,

* spłat rat kredytu - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 - 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.