IBPBI/1/415-1096/10/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 25 października 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przez spółkę komandytowo - akcyjną, której Wnioskodawca będzie akcjonariuszem, akcji i udziałów otrzymanych na podstawie umowy powierniczej - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu sprzedaży przez spółkę komandytowo - akcyjną, której Wnioskodawca będzie akcjonariuszem, akcji i udziałów otrzymanych na podstawie umowy powierniczej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, akcjonariuszem w spółce komandytowej-akcyjnej (dalej "SKA"). SKA zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną (dalej "SA") umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych, będącymi w posiadaniu SA (dalej "Umowa powiernicza" lub "Umowa"). Powodem zawarcia umowy jest potrzeba i chęć wyzbycia się w chwili obecnej przez SA z listy swych aktywów przedmiotowych akcji i udziałów (prawdopodobnie ze względów związanych ze sprawozdawczością finansową i rachunkową) z jednoczesnym zachowaniem kontroli nad momentem definitywnego wyzbycia się tychże aktywów oraz uwolnienie się od obowiązków związanych z zarządem prawami wynikającymi z tychże akcji i udziałów.

Zgodnie z preambułą umowy powierniczej "Powierzający w ramach stosunku powiernictwa zamierza zlecić Powiernikowi poszukiwanie w okresie powiernictwa Ostatecznego Nabywcy, tj. podmiotu innego niż Powiernik, który nabędzie udziały/akcje na warunkach zaakceptowanych przez Powierzającego, a w szczególności za cenę rynkową nie mniejszą jednak niż Cena Minimalna wskazana w § 2 Umowy. Powierzający poprzez pisemne oświadczenie może upoważnić Powiernika do zbycia akcji/udziałów za cenę inną niż określona w § 2". Zbycie akcji nastąpi po cenie nie niższej niż określona w Umowie powierniczej cena minimalna, chyba że SA wyrazi zgodę na odstępstwo od tego warunku.

Zgodnie z § 2 Umowy powierniczej:

Za wykonywane usługi powierniczej SKA otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne liczone od ceny sprzedaży akcji i udziałów powierzonych SKA. Stosownie do § 2 pkt 5 Umowy powierniczej "W chwili sprzedaży na rzecz Ostatecznego Nabywcy Akcji/Udziałów Powiernik przekaże w terminie 7 dni, na rzecz Powierzającego uzyskaną w ten sposób kwotę pomniejszoną o kwotę Wynagrodzenia Prowizyjnego brutto określonego powyżej w § 2 ust. 4 Umowy. Na równi z ceną sprzedaży będzie traktowane odszkodowanie z tytułu umorzenia (przymusowego wykupu lub odkupu) ("Rozliczenie")".

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 7 i 8 Umowy powierniczej:

Przewidując, iż akcje i udziały będące przedmiotem powierzenia mogą nie zostać zbyte na rzecz ostatecznego nabywcy za cenę odpowiadającą co najmniej cenie minimalnej, strony zawarły w § 3 Umowy powierniczej zobowiązanie zwrotne do przeniesienia własności przedmiotu powierzenia:

"W razie niezawarcia przez Powiernika umowy sprzedaży udziałów i akcji z Ostatecznym Nabywcą w terminie pięciu lat, Powiernik przeniesie zwrotnie na rzecz Powierzającego własność niesprzedanych Akcji/Udziałów, które nie zostały jeszcze przez niego zbyte".

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w wypadku, gdy akcje/udziały zostaną przez spółkę komandytowo - akcyjną sprzedane lub w inny sposób odpłatnie zbyte na rzecz osoby trzeciej w wykonaniu Umowy powierniczej, spółka ta będzie obowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego w prowadzonych przez siebie księgach podatkowych z tytułu tejże czynności, a w konsekwencji, czy przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych powstanie lub może powstać przychód po stronie akcjonariusza spółki komandytowo - akcyjnej.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przez SKA własności przedmiotowych udziałów lub akcji na rzecz osoby trzeciej w zamian za wynagrodzenie nie będzie powodowało obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego w prowadzonych przez siebie księgach podatkowych, a tym samym z tego tytułu nie powstanie przychód w rozumieniu podatku dochodowego od osób fizycznych po stronie akcjonariusza SKA.

Umowa powiernicza zawarta pomiędzy SA, a SKA oprócz kreacji stosunku fiducjarnego pomiędzy stronami zawiera również elementy charakterystyczne dla stosunku zastępstwa pośredniego polegające na upoważnieniu powiernika do szukania nabywcy ostatecznego dla aktywów będących przedmiotem Umowy, oraz dokonanie ich zbycia na warunkach co najmniej odpowiadających warunkom minimalnym zastrzeżonym w Umowie powierniczej.

Takie połączenie jest w praktyce umów powierniczych zjawiskiem zwyczajnym ("W literaturze stosunkowo często występuje odniesienie stosunku powiernictwa do zastępstwa pośredniego. W skrajnych przypadkach wręcz utożsamia się oba te pojęcia - czyni tak np. A. Kidyba, którego zdaniem powiernik jest po prostu zastępcą pośrednim. Znacznie bardziej ostrożni byli w tej mierze A Kędzierska-Cieślak i A. Szpunar, którzy słusznie zauważyli, że w pewnych przypadkach powiernik może wprawdzie działać jako zastępca pośredni, ale nie jest to jednak regułą. (..) Można mówić o istnieniu zastępstwa pośredniego tam, gdzie powiernik działa w taki sposób, że uzyskuje jakieś prawo, które następnie przenosi na swego mocodawcę. Będzie tak z pewnością przy zleceniu nabycia rzeczy ruchomej bądź nieruchomej, gdy zleceniobiorca nabywa własność w celu jej przeniesienia na swego zleceniodawcę. Nic nie stoi na przeszkodzie, by przyjąć omawianą konstrukcję przy cesji w celu inkasa lub przy indosie powierniczym." - op. cit). W tym zakresie Umowa powiernicza upodabnia się do umowy komisu zbycia, której istotą jest przekazanie komisantowi przez komitenta określonego przedmiotu ruchomego w celu dokonania przez komisanta we własnym imieniu, lecz na rachunek komitenta, zbycia tegoż przedmiotu na rzecz osoby trzeciej i następnie dokonania faktycznego rozliczenia kwot uzyskanych w wyniku zbycia. W doktrynie podatkowej w przypadku analogicznych konstrukcji umownych powszechnie przyjmuje się, iż przychód podatkowy z tytułu zbycia powstaje wyłącznie w odniesieniu do komitenta, natomiast ewentualnym przychodem komisanta jest prowizja otrzymana w wyniku sprzedaży. Ze względu na cechy charakterystyczne stosunku łączącego SA z SKA tak samo powinny zostać potraktowane należności lub inne przychody uzyskane z tytułu zbycia przez SKA akcji i udziałów na rzecz osób trzecich w wykonaniu Umowy powierniczej.

Oznacza to, iż ewentualne przychody i koszty związane z tą sprzedażą powinny być rozpoznane wyłącznie w stosunku do SA (zwłaszcza, że kwoty zapłacone przez kupującego zostaną przekazane bezpośrednio na rachunek SA), natomiast SKA, ani jej wspólnicy nie będą zobowiązani do rozpoznania w swych księgach podatkowych przychodu z tytułu zbycia przedmiotach akcji i udziałów, lecz wyłącznie przychód z tytułu należnego na podstawie Umowy powierniczej wynagrodzenia prowizyjnego.

Kwoty uzyskiwane w wyniku zbycia przedmiotu znajdującego się we władztwie powiernika na mocy stosunku fiducjarnego nie mogą stanowić przychodu powiernika także z tego powodu, iż nie stanowią one dla powiernika definitywnego przychodu (a w stanie faktycznym, którego dotyczy niniejszy wniosek, ze względu na zapłatę ceny bezpośrednio na rzecz SA, nie będą nawet znajdowały się we władztwie powiernika). Stanowią one surogaty majątku powierzonego powiernikowi i wchodzą w jego miejsce z tym samym statusem prawnym i obowiązkami w stosunku do nich, w szczególności obowiązkiem wydania ich powierzającemu. Zasada surogacji, choć wyraźnie nie wyartykułowana, wynika z natury stosunku powiernictwa i można ją posiłkowo wyprowadzić z przepisów kodeksu cywilnego dotyczących umowy zlecenia (art. 740 k.c. - "Przyjmujący zlecenie powinien udzielać dającemu zlecenie potrzebnych wiadomości o przebiegu sprawy, a po wykonaniu zlecenia lub po wcześniejszym rozwiązaniu umowy złożyć mu sprawozdanie. Powinien mu wydać wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym.").

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie z dnia 14 czerwca 2007 r. Znak PD-2/41170-34/07,

* interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 czerwca 2008 r. Znak: IBPB2/415-471/08/JG,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 21 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 204/07,

* wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 listopada 2004 r., sygn. akt III SA/3031/03.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. określanego w dalszej części skrótem k.s.h.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Stosownie do treści art. 125 k.s.h., spółką komandytowo-akcyjną jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a co najmniej jeden wspólnik jest akcjonariuszem.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 i 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są:

* pozarolnicza działalność gospodarcza oraz

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 5a ust. 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ww. ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

W myśl natomiast art. 5a pkt 26 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Z powyższych przepisów wynika, iż spółka komandytowo - akcyjna, jako osobowa spółka prawa handlowego, nie posiada na gruncie podatku dochodowych zdolności podatkowej. Tym samym z punktu widzenia podatków dochodowych podatnikami są poszczególni wspólnicy tych spółek, a nie spółki. Sposób opodatkowania dochodu (przychodu) z tytułu udziału w spółce komandytowo - akcyjnej, będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem ww. spółki jest osoba fizyczna, to dochód (przychód) z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z:

Przy czym, w myśl art. 30b ust. 1 ww. ustawy, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli odpłatne zbycie papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych oraz realizacja praw z nich wynikających następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (art. 30b ust. 4 ww. ustawy).

Generalnie przyjąć należy, iż przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są wszelkie korzyści i przysporzenia majątkowe uzyskane lub choćby należne podatnikowi z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, za wyjątkiem przysporzeń, które ustawa wyłącza z kategorii przychodów, bądź kwalifikuje do innego źródła przychodów. Przy czym wysokość tej korzyści, w dniu w którym staje się należna, bądź w dniu jej uzyskania musi być możliwa do określenia, a uzyskane przysporzenie musi mieć charakter definitywny.

W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne jak i prawne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawne. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego.

Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Powszechnie wskazuje się, iż prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, przy czym nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem.

Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie.

Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z zm. - oznaczonego w dalszej części skrótem k.c.) zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Najczęściej podstawą do skonstruowania umowy powierniczej jest umowa zlecenia. Prawa i obowiązki stron tej umowy należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu.

Jak wynika z art. 734 i 735 k.c., istotą umowy zlecenia jest odpłatne (prowizja) lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub jeżeli tak stanowi umowa w imieniu własnym lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjalny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.).

Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez:

* ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniobiorcy,

* ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa,

* nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw, prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 Kodeksu cywilnego dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest akcjonariuszem w spółce komandytowo - akcyjnej. Spółka ta zamierza zawrzeć ze spółką akcyjną umowę o zarząd powierniczy akcjami i udziałami w spółkach kapitałowych. Na mocy tej umowy spółka akcyjna przeniesienie powierniczo, tj. tymczasowo, własność akcji i udziałów na spółkę komandytowo - akcyjną, a spółka ta zobowiązana będzie do wykonywania zarządu tymi akcjami i udziałami za wynagrodzeniem, w szczególności do poszukania ostatecznego ich nabywcy, który nabędzie ww. akcje i udziały na warunkach określonych przez powierzającego (spółkę akcyjną). Za wykonane usługi powiernicze spółka komandytowo - akcyjna otrzyma procentowe wynagrodzenie prowizyjne, liczone od ceny sprzedaży powierzonych jej akcji i udziałów. Do czasu rozliczenia powiernik (spółka komandytowo - akcyjna) będzie przekazywał wszystkie korzyści i pożytki uzyskane z ww. akcji i udziałów, np. dywidendy, powierzającemu (spółce akcyjnej). W przypadku, gdy powiernikowi nie uda się sprzedać akcji i udziałów ostatecznemu nabywcy w terminie 5 lat, będzie zobowiązany przenieść zwrotnie ich własność na spółkę akcyjną. Natomiast w przypadku sprzedaży ww. akcji i udziałów powiernik zobowiązany będzie do przekazania powierzającemu w terminie 7 dni kwoty uzyskanej z tej sprzedaży, pomniejszonej o należną powiernikowi prowizję.

Biorąc pod uwagę cyt wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku akcji i udziałów przez spółkę komandytowo - akcyjną, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, z tytułu tego zbycia nie powstanie u Niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, albowiem środki uzyskane z ich zbycia spółka na podstawie stosunku powiernictwa zobowiązana jest przekazać (wydać) powierzającemu. Umowa powiernictwa, która ze swej istoty polega na przekazaniu i zwrocie wartości majątkowej jest w tym zakresie dla powiernika neutralna podatkowo. Przychodem spółki, a tym samym i w stosownej części Wnioskodawcy będzie zatem jedynie prowizja od kwoty uzyskanej z tego zbycia określona w zawartej umowie powierniczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała