IBPBI/1/415-1092/13/WRz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 27 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 2 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi kosztów podatkowych poniesionych w związku z zakupem od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej używanych części samochodowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokumentowania dowodami wewnętrznymi kosztów podatkowych poniesionych w związku z zakupem od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej używanych części samochodowych przeznaczonych do dalszej odsprzedaży.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży używanych części samochodowych, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na tzw. zasadach ogólnych, a także podatkiem od towarów i usług na zasadach "VAT marża", a zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu używanych części samochodowych na giełdzie samochodowej od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które sprzedażą nie zajmują się w sposób ciągły, czy też profesjonalnie. Zakupów takich części dokonywać będzie również przez aukcje internetowe oraz od przypadkowych sprzedawców nieprowadzących działalności gospodarczej. Części samochodowe zakupione na giełdzie będą podlegały dalszej odsprzedaży, jako towar handlowy. Ponieważ osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie są zobowiązane do wystawiania dokumentów sprzedaży, Wnioskodawca nie będzie w stanie uzyskać zewnętrznych dokumentów na zakup towarów, a także nie uzyska danych sprzedawcy, w szczególności, gdy kwota zakupu części używanej nie będzie przekraczać 1.000 zł i umowa nie będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w sytuacji prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów mam prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki na zakup używanych części samochodowych udokumentowane dowodem wewnętrznym, nie zawierającym danych sprzedawcy, o którym mowa w § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

(pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów ma prawo zaliczyć w koszty podatkowe wydatki na zakup od ludności używanych części samochodowych udokumentowane dowodem wewnętrznym, tj. dowodem niezawierającym danych sprzedawcy. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jasno stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Oznacza to, że aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki: wydatek winien być poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz nie może znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, wskazanych w art. 23 ww. ustawy. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup używanych części samochodowych mogą być udokumentowane dowodem wewnętrznym, gdyż jasno stanowi o tym § 12 ust. 3 w powiązaniu z § 14 ust. 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są: faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące lub inne dowody.

Wśród innych dowodów rozporządzenie wymienia dowody wewnętrzne. Przez dowody wewnętrzne rozumie się dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające:

* nazwę towaru oraz ilość,

* cenę jednostkową i wartość,

a w innych przypadkach:

* przedmiot operacji gospodarczych,

* wysokość kosztu (wydatku).

Dowody wewnętrzne mogą być wystawione m.in. na zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej nie mają możliwości wystawiania faktur, dlatego Wnioskodawca dokonując zakupów od tych osób, może udokumentować niniejsze zakupy dowodem wewnętrznym. Z przepisu wynika wyłączenie możliwości uproszczonego udokumentowania zakupu przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Określenie przeznaczonych na złom dotyczy zatem zarówno samochodów, jak i części.

Zaznaczenia wymaga fakt, że części samochodowe zakupywane przez Wnioskodawcę są przeznaczone do dalszego użytku, nie na złom. Pojęcie: "przeznaczone na złom", oznacza, że dany samochód lub część, są w stanie nadającym się co do zasady do złomowania. W celu odróżnienia części używanych od części przeznaczonych na złom, należy wskazać, że ceny części samochodowych są o wiele wyższe niż ceny skupu złomu. Tylko części, które nie mogą mieć ponownego zastosowania, np. są zardzewiałe lub niekompletne, można uznać za przeznaczone na złom; części zakupywane przez Wnioskodawcę stanowią surowiec wtórny, tj. taki, który może zostać wykorzystany. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatki na zakup ww. skupowanych przez niego w celu dalszej odsprzedaży części samochodowych, stanowić będą koszt uzyskania przychodów, a fakt ich poniesienia może być udokumentowany dowodami wewnętrznymi, gdyż części, jakie będzie nabywał należą do odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne z wyłączeniem metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych. Nie mając możliwości uzyskania dowodów zewnętrznych oraz danych sprzedawcy, Wnioskodawca chcąc rzetelnie prowadzić księgi, musi udokumentować w jakiś sposób dokonywane zakupy. Możliwe jest jedynie sporządzanie dowodów wewnętrznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Wydatki poniesione na nabycie towarów handlowych, bez wątpienia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub

1a.dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów (zwiększenie przychodów) na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zmniejszenia kosztów/zwiększenia przychodów), zawierające co najmniej:

z art. 24d ustawy o podatku dochodowym,

1b.dokumenty określające zwiększenie kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 24d ustawy o podatku dochodowym, (dowody zwiększenia kosztów), zawierające co najmniej:

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Przy czym, przepis § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku). Możliwość udokumentowania wydatków w ww. sposób jest jednak ograniczona do enumeratywnie wskazanych przypadków.

W myśl § 14 ust. 2 pkt 6 ww. rozporządzenia, dowodami wewnętrznymi można m.in. udokumentować zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży używanych części samochodowych, opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób fizycznych na tzw. zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu używanych części samochodowych na giełdzie samochodowej od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, które sprzedażą nie zajmują się w sposób ciągły, czy profesjonalny. Zakupów takich części, dokonywać będzie również przez aukcje internetowe oraz od przypadkowych sprzedawców nieprowadzących działalności gospodarczej. Części samochodowe zakupione na giełdzie będą podlegały dalszej odsprzedaży, jako towar handlowy. Przy czym, będą to części przeznaczone do dalszego użytku (nie na złom).

Mając powyższe na względzie, w świetle wyżej przytoczonych przepisów, należy stwierdzić, że zakup ww. używanych części, stanowiących towary handlowe winien być, co do zasady, udokumentowany w oparciu o faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej "fakturami", wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, co wynika z treści cytowanego przepisu § 12 ust. 3 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W przypadku obiektywnego braku takiej możliwości, Wnioskodawca może zakupy tych towarów udokumentować umowami sprzedaży lub innymi dokumentami, które będą zawierały wszystkie dane wynikające z treści § 12 ust. 3 pkt 2 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. W tym dane i podpis sprzedawcy. Zatem dowody wewnętrzne, o których mowa we wniosku, nie zawierające ww. danych nie mogą dokumentować wydatków ponoszonych na nabycie używanych części samochodowych.

Jednocześnie zauważyć należy, że skoro Wnioskodawca zamierza nabywać nie będące złomem (odpadem) części samochodowe, celem ich dalszej odsprzedaży, to poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tego tytułu nie mogą być udokumentowane dowodem wewnętrznym, o którym mowa w § 14 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dowodem tym może być udokumentowany wyłącznie zakup od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, a nabywane przez Wnioskodawcę części samochodowe, będą towarami handlowymi, których nie sposób uznać za odpady, stanowiące surowce wtórne.

Wykładnia omawianego przepisu wskazuje ponadto, że dowód wewnętrzny nie może również potwierdzać nabycia od ludności części samochodowych pochodzących z samochodów przeznaczonych na złom. Nawet zatem nabycie uszkodzonych części samochodowych, stanowiących odpad poużytkowy (surowiec wtórny) nie może zostać udokumentowane dowodem wewnętrznym, o ile nabywca nie ma pewności, iż część ta nie pochodzi z samochodu przeznaczonego na złom.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, dot. podatku VAT, wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35 - 016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.