IBPBI/1/415-1085/11/RM - Skutki podatkowe odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 18 października 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 października 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, będącą wspólnikiem (komandytariuszem) spółki komandytowej. Udział w zysku spółki komandytowej został objęty przez Wnioskodawcę w zamian za wkład niepieniężny w postaci akcji w spółce akcyjnej, które Wnioskodawca nabył wcześniej. Akcje zostały wniesione do spółki komandytowej w roku 2007 z uwzględnieniem ich wartości rynkowej, tj.;

* wartość akcji została wyceniona na dzień wniesienia wkładu do spółki komandytowej;

* wartość udziału Wnioskodawcy w umowie spółki komandytowej została wykazana jako iloczyn: wartość pojedynczej akcji wynikająca z powyższej wyceny oraz liczby akcji wniesionych do spółki komandytowej.

Obecnie Wnioskodawca rozważa wystąpienie ze spółki komandytowej lub zbycie swojego udziału w spółce komandytowej na rzecz innej osoby.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

(pytania oznaczone we wniosku Nr 2 i 3)

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, dochodem z tytułu zbycia udziału w spółce komandytowej na rzecz innej osoby będzie różnica między przychodem uzyskanym z tego tytułu (czyli kwotą, którą otrzyma od innej osoby z tytułu zbycia udziału w spółce komandytowej), a wartością rynkową akcji wniesionych do spółki komandytowej z dnia dokonania aportu.

W przepisach u.p.d.o.f. brak jest bezpośrednich regulacji odnoszących się do ustalania dochodu z tytułu zbycia przez wspólnika udziału w spółce niebędącej osobą prawną. W związku z powyższym, w przypadku zbycia przez Wnioskodawcę udziału w spółce komandytowej na rzecz innej osoby, konsekwencje tej transakcji należy ustalić w oparciu o dodatkowe reguły interpretacyjne. W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno przychody jak i koszty uzyskania przychodu w przypadku sprzedaży prawa do udziału w zysku spółki osobowej powinny być ustalane (na zasadzie analogii) w ten sam sposób w jaki określa się je w przypadku otrzymania przez wspólnika środków pieniężnych z tytułu wystąpienia z takiej spółki. Skoro bowiem ekonomiczny efekt obydwu operacji jest taki sam (w obydwu przypadkach wspólnik wyzbywa" się swojego udziału w spółce osobowej uzyskując w zamian środki pieniężne), ich konsekwencje podatkowe powinny także być tożsame. Inna konkluzja stawiałaby w nierównej sytuacji (co nie znajduje żadnego uzasadnienia prawnego, logicznego, ani ekonomicznego) podatnika który sprzedaje swoje prawo do udziału w spółce osobowej oraz podatnika, który występuje z takiej spółki otrzymując w zamian wynagrodzenie pieniężne.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, dochodem z tytułu sprzedaży przez Niego prawa do udziału w spółce komandytowej będzie, analogicznie jak w przypadku wystąpienia z takiej spółki za wynagrodzeniem pieniężnym, nadwyżka między przychodem uzyskanym z tego tytułu (różnicą pomiędzy wartością środków pieniężnych otrzymanych przez Niego, a nadwyżką przychodów z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej) a wartością rynkową akcji wniesionych do spółki komandytowej z dnia dokonania aportu.

W zakresie szczegółowego ustalenia przychodu oraz kosztu jego uzyskania, Wnioskodawca podtrzymuje w całości swoje argumenty przedstawione w ramach uzasadnienia stanowiska co do pytania 1, gdzie wskazał, iż stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 16 u.p.d.o.f., przychodem z działalności gospodarczej są środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki. Równocześnie, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 11 u.p.d.o.f., do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki, w części odpowiadającej uzyskanej przed wystąpieniem przez wspólnika nadwyżce przychodów nad kosztami ich uzyskania, o których mowa w art. 8, pomniejszonej o wypłaty dokonane z tytułu udziału w tej spółce. W związku z powyższym, w celu obliczenia przychodu Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej należy w pierwszej kolejności ustalić łączną kwotę przychodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z tytułu jego uczestnictwa w spółce komandytowej od momentu rozpoczęcia jej działalności oraz łączną kwotę kosztów uzyskania powyższych przychodów. Następnie od środków pieniężnych wypłaconych Wnioskodawcy z tytułu wystąpienia ze spółki komandytowej, należy odjąć nadwyżkę powyższych przychodów nad kosztami ich uzyskania oraz dodać ewentualne wypłaty uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowej od momentu rozpoczęcia jej działalności. Tego rodzaju sposób kalkulacji przychodu podlegającego opodatkowaniu zapobiega podwójnemu opodatkowaniu dochodu, który już wcześniej - na etapie bieżącej działalności spółki komandytowej - podlegał opodatkowaniu u wspólnika (zgodne z proporcją udziału w zyskach tej spółki).

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca nie wskazał co należy uznać za wydatki na nabycie lub objęcie prawa do udziałów w spółce niebędącej osobą prawną. Wnioskodawca objął prawo do udziału w spółce komandytowej w zamian za akcje w spółce akcyjnej wniesione aportem do spółki komandytowej. Celem ustalenia jaki zakres znaczeniowy mieści się w kategorii "wydatków na nabycie", zdaniem Wnioskodawcy, należy odwołać się w pierwszej kolejności do wykładni językowej. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego (wydawnictwo naukowe PWN S.A.) wydatek jest to "suma, która ma być wydana albo suma wydana na coś". Definicja ta wskazuje, że w sytuacji poniesienia wydatku dochodzi do uszczuplenia majątku osoby ponoszącej wydatek (celem nabycia innego prawa lub rzeczy). Naturalnie, uszczuplenie to nie zawsze musi mieć charakter pieniężny. W takiej sytuacji należy ustalić wysokość tego wydatku na poziome wartości, o jaką został uszczuplony majątek osoby ponoszącej wydatek. W przedmiotowym stanie faktycznym wnioskodawca, aby objąć prawo do udziału w spółce komandytowej, wniósł wkład w postaci akcji spółki akcyjnej, a więc na moment aportu tych akcji do spółki komandytowej, wyprowadził je z własnego majątku i przeniósł na spółkę komandytową. Należy więc stwierdzić, że poniósł konkretny wydatek, a jego wysokość powinna zostać ustalona na poziomie wartości rynkowej akcji z dnia wniesienia ich do spółki komandytowej. Była to bowiem aktualna wartość zbywcza tych akcji - przenosząc własność akcji na spółkę komandytową Wnioskodawca uszczuplił swój majątek o tę właśnie wartość. Zostało to odpowiednio odzwierciedlone w umowie spółki, gdyż wartość rynkowa akcji z dnia ich wniesienia do spółki komandytowej była podstawą ustalenia wysokości udziału Wnioskodawcy w tej spółce. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, jako wydatek na nabycie prawa do udziału w spółce komandytowej należy traktować wartość rynkową akcji z dnia ich wniesienia do tejże spółki.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Z kolei źródłem przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., jest pozarolniczą działalność gospodarcza.

Przepis ten wskazuje, iż wszelkie przychody wspólnika z udziału w spółce nemającej osobowości prawnej powinny być kwalifikowane jako przychody z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Niego ze zbycia udziału w spółce komandytowej na rzecz innej osoby również wchodzi w zakres pojęcia przychód wspólnika z udziału w spółce niemajagej osobowości prawnej, gdyż warunkiem sine qua non uzyskania tego przychodu jest posiadane przez Wnioskodawcę udziału w spółce komandytowej.

Jak podkreślił Wnioskodawca w uzasadnieniu do odpowiedzi na pytanie 2, efekt ekonomiczny otrzymania środków pieniężnych z tytułu wystąpienia wspólnika ze spółki niebędącej osobą prawną oraz zbycia udziału w takiej spółce jest taki sam (w obydwu przypadkach wspólnik niejako "wyzbywa" się swojego udziału w spółce osobowej uzyskując z tego tytułu środki pieniężne). W związku z powyższym, konsekwencje podatkowe obydwu scenariuszy powinny być również takie same. Skoro więc środki pieniężne otrzymane przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu wystąpienia z takiej spółki zostały jednoznacznie zakwalifikowane przez ustawodawcę do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 16 u.p.d.o.f.), to środki pieniężne uzyskane przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia swojego udziału w spółce komandytowej powinny, Jego zdaniem, zostać zakwalifikowane (na zasadzie analogii i przy zastosowaniu wykładni systemowej) również do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, przychód uzyskany przez Niego z tytułu zbycia udziału w spółce komandytowej na rzecz innej osoby stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanej w dalszej części skrótem "k.s.h."), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona (art. 102 k.s.h.). W myśl art. 10 § 1 k.s.h., ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko wówczas, gdy umowa spółki tak stanowi. Ogół praw i obowiązków wspólnika spółki osobowej może być przeniesiony na inną osobę tylko po uzyskaniu pisemnej zgody wszystkich pozostałych wspólników, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 10 § 2 k.s.h.).

Zgodnie natomiast z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Spółka komandytowa, jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, iż może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Dochody spółek osobowych nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, odrębnym źródłem przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c). W myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Przepisy ustawy podatkowej mimo, iż posługują się terminem "prawa majątkowe", nie definiują tego pojęcia, a zawarty w art. 18 ustawy katalog tych praw jest jedynie przykładowy, na co wskazuje użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności".

Należy zatem przyjąć, iż do katalogu praw majątkowych objętych zakresem regulacji art. 18 ww. ustawy można zaliczyć także inne prawa nie wymienione w tym przepisie. Zauważyć w tym miejscu należy, że przez prawa majątkowe, o których mowa w cyt. art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć prawa podmiotowe, które mogą występować w trzech postaciach: roszczeń, uprawnień kształtujących i zarzutów. Jednym z podziałów praw podmiotowych, jaki jest dokonywany w doktrynie, jest podział na prawa majątkowe i prawa niemajątkowe. Podstawą dokonania tego podziału jest interes, jaki one realizują. Prawa majątkowe związane są z interesem ekonomicznym danego podmiotu. W doktrynie prawa podatkowego (por. np. A.Gomułowicz, J.Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, Komentarz, Warszawa 2002 s. 93, 153-154), przy definiowaniu praw majątkowych sięga się do wykładni systemowej i powszechnie stosowanego tego terminu na gruncie prawa cywilnego.

Prawa majątkowe to, najogólniej rzecz ujmując, prawa podmiotowe pozostające w ścisłym związku z ekonomicznym interesem uprawnionego, związane z jego majątkiem charakteryzujące się dwoma podstawowymi cechami, tj.:

* zbywalnością (mogą być przedmiotem obrotu),

* posiadaniem określonej wartości majątkowej.

W świetle powyższego, ogół praw i obowiązków w spółce osobowej (a więc także w spółce komandytowej), stanowi prawo majątkowe w ww. rozumieniu, a zatem przychód uzyskany przez osobę fizyczną z tytułu jego zbycia, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z praw majątkowych, o którym mowa w cytowanym powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W stosunku do przychodów ze sprzedaży udziału w spółce komandytowej, rozumianego jako ogół praw i obowiązków z tytułu uczestnictwa w spółce osobowej, ustawodawca nie określił żadnych szczególnych rozwiązań. Oznacza to, że w tym przypadku zastosowanie będą miały ogólne reguły dotyczące ustalania przychodów i kosztów uzyskania przychodów. W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Zatem przychód ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej, powstanie w momencie otrzymania lub postawienia do dyspozycji osobie fizycznej pieniędzy lub wartości pieniężnych i będzie przychodem z praw majątkowych, a więc źródła przychodów określanego w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten można pomniejszyć o koszty uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Z kolei zgodnie z ogólną zasadą określoną w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć jednak należy, iż aby w ogóle mogło dojść do powstania kosztu uzyskania przychodu, podatnik musi ponieść faktyczny wydatek (ekonomiczny ciężar), związany ze zdarzeniem prawnym, mającym wpływ na uzyskanie przychodu lub zachowanie, bądź zabezpieczenie źródła przychodu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że kosztami uzyskania przychodów ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej, będą udokumentowane wydatki poniesione uprzednio na nabycie tego prawa, tj. faktycznie wydatkowane kwoty związane z jego nabyciem. Przy czym, w przypadku objęcia udziału w spółce osobowej (w tym w spółce komandytowej) w zamian za wkład niepieniężny, za wydatki poniesione na nabycie tego udziału uznać należy faktycznie poniesione przez podatnika wydatki na nabycie składników majątku będących przedmiotem wkładu (tzw. ich wartość historyczną), a nie ich wartość rynkową z dnia wniesienia wkładu. Wniesienie tych składników majątku aportem do spółki osobowej w ich wartości rynkowej (wyższej, bądź niższej od wydatków poniesionych na ich nabycie) nie skutkuje powstaniem po stronie wnoszącego wkład wydatku (ekonomicznego ciężaru), zwłaszcza w sytuacji, gdy wartość ta odpowiada wartości udziału obejmowanego w spółce osobowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest komandytariuszem spółki komandytowej. Udział w tej spółce został przez Niego objęty w zamian za wkład niepieniężny w postaci nabytych wcześniej akcji w spółce akcyjnej. Akcje te zostały wniesione przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej w wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. Wnioskodawca zamierza odpłatnie zbyć ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej na rzecz osoby trzeciej.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż zbycie przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej spowoduje powstanie u Niego przychodu z praw majątkowych, o którym mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten Wnioskodawca będzie mógł pomniejszyć o koszty jego uzyskania, tj. o wydatki jakie poniósł na nabycie akcji, będących przedmiotem aportu do spółki. Obliczony w ten sposób dochód podlegał będzie kumulacji z dochodami z innych źródeł opodatkowanymi na zasadach ogólnych (przy zastosowaniu skali podatkowej) i winien był być wykazany w zeznaniu rocznym, składanym w terminie do dnia 30 kwietnia następnego roku. W tym samym terminie należy wpłacić należny za rok podatkowy podatek, obliczony zgodnie z określoną w art. 27 ust. 1 ww. ustawy skalą podatkową.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.