IBPBI/1/415-1075/14/ESZ - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w ujęciu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków ponoszonych na zakup napojów oraz poczęstunku, podawanych podczas spotkań z kontrahentami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 września 2014 r. (data wpływu do Organu 17 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu podawanych podczas spotkań z kontrahentami posiłków (obiadów, lunchy, kolacji), drobnego poczęstunku oraz napojów alkoholowych i bezalkoholowych-jest prawidłowe.

W dniu 17 września 2014 r. do Organu wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych tytułem zakupu posiłków (obiadów, lunchy, kolacji), drobnego poczęstunku oraz napojów alkoholowych i bezalkoholowych podawanych podczas spotkań z kontrahentami.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą - Kancelarię Radcy Prawnego. Przedmiotem prowadzonej działalności jest świadczenie pomocy prawnej, w tym udzielanie porad i konsultacji prawnych opracowywanie opinii prawnych, przygotowywanie projektów uchwał, statutów i aktów założycielskich spółek prawa handlowego, oraz reprezentacja kontrahentów przed sądami, organami administracji publicznej (rządowej i samorządowej) i osobami trzecimi. Działalność Wnioskodawcy koncentruje się na świadczeniu pomocy prawnej przedsiębiorcom, a także osobom fizycznym. Charakter prowadzonej działalności oraz krąg obecnych oraz potencjalnych kontrahentów, powoduje, że Wnioskodawca organizuje spotkania o charakterze biznesowym zarówno w siedzibie Kancelarii, jak również poza nią. Miejsce spotkań organizowanych przez Wnioskodawcę uwarunkowane jest szeregiem czynników, w tym w szczególności: przewidywanym czasem trwania spotkania i jego przedmiotem, miejscem siedziby (zamieszkania) kontrahenta, oraz preferencjami osób uczestniczącymi w spotkaniu. Jedynie w ramach przykładu należy wskazać, że podmioty o spornych interesach, pomiędzy którymi prowadzone są negocjacje, jako miejsce spotkania preferują tzw. neutralne pole - miejscem takim jest restauracja, czy też kawiarnia. Należy również zauważyć, że kontrahentami niejednokrotnie są osoby z różnych regionów kraju, którzy ze względów komunikacyjnych preferują inne niż siedziba Kancelarii miejsce spotkania. Podkreślić również należy, że jakkolwiek organizacja i przygotowanie spotkania należy do obowiązków Wnioskodawcy, to decyzja o czasie oraz miejscu spotkania pozostawiona zostaje klientom biznesowym. W konsekwencji Wnioskodawca niejednokrotnie nie ma żadnego wpływu na miejsce organizowanego spotkania, w tym na wybór restauracji, czy też kawiarni (wybór taki pozostawiony zostaje kontrahentowi). Okoliczność, że Wnioskodawca świadczy usługi prawne na rzecz kontrahentów żyjących na wysokim poziomie życia (a zatem również przywykłych do wysokich standardów świadczonych usług), sprawia również że w pewnych przypadkach rozmowy muszą być prowadzone w restauracjach cieszących się uznaną renomą zapewniającą odpowiedni poziom usług. Mając na uwadze, że do dobrych obyczajów i praktyk handlowych należy podjęcie kontrahenta przez podmiot organizujący i czuwający nad przebiegiem spotkania, zaś podmiotem takim jest najczęściej Wnioskodawca (jako, że to Wnioskodawca świadczy pomoc prawną i przez to zajmuje centralną rolę w czasie odbywanych spotkań), to również wyłącznie na Wnioskodawcy ciążą wszelkie koszty związane z organizacją spotkań, a w tym koszty usług gastronomicznych, zakupu posiłków i napojów. Posiłki, jako dodatkowy element spotkania, są zamawiane z dostępnego w restauracji menu, a ich zakup każdorazowo dokumentowany jest fakturą VAT lub rachunkiem. W trakcie spotkań w siedzibie Wnioskodawcy, niekiedy podawany jest drobny poczęstunek, takie jak ciasto, kawa, herbata czy kanapki. Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z organizacją i przeprowadzaniem spotkań związane są przede wszystkim ze świadczeniem usług prawnych lub ustalaniem warunków ich świadczenia, omawianiu bieżących spraw, natomiast same z siebie nie służą budowaniu pozytywnego wizerunku Kancelarii. Spotkania organizowane przez Wnioskodawcę mają na celu szczegółowe omówienie warunków świadczonych usług, postępu bieżących prac oraz przyszłych wspólnych projektów, z których Wnioskodawca będzie czerpać przychód w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi prawne. Spotkania służą zawieraniu umów i porozumień, jak i prowadzeniu negocjacji lub mediacji oraz otrzymywaniu informacji dotyczących prowadzonych bieżących i przyszłych (potencjalnych) spraw prawnych. Przygotowywane są one z zamiarem podtrzymania i zapewnienia dalszej współpracy z dotychczasowym klientem, bądź też w celu pozyskania nowego kontrahenta lub konkretnego zlecenia. W ramach takich spotkań omawiane są m.in. kwestie organizacyjne, szczegółowe warunki współpracy, czy też rezultaty świadczonych usług prawnych. Nabywane usługi nigdy nie cechują się wytwornością, nie przyjmują także formy specjalnie zorganizowanej imprezy. W związku z biznesowym charakterem organizowanych wydarzeń wyłącznym lub dominującym celem Wnioskodawcy związanym z nabywaniem usług, nie jest chęć okazania przepychu, stworzenia dobrego obrazu Wnioskodawcy lub jego działalności, czy też kreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami lub uwypuklania zasobności i profesjonalizmu Wnioskodawcy i prowadzonej przez niego działalności. Nabywane przez Wnioskodawcę usługi mają charakter wtórny i poboczny w stosunku do celu organizowanych indywidualnych spotkań biznesowych z kontrahentami lub potencjalnym kontrahentami (gdzie celem są rozmowy biznesowe). Przykładowo, w przypadku indywidualnych spotkań w restauracjach lub innych lokalach gastronomicznych, zamawiane są posiłki i napoje oferowane przez lokal w aktualnie obowiązującym menu. Podobnie poczęstunek podawany podczas spotkań lub prezentacji stanowi regularnie świadczoną usługę firmy cateringowej. Podkreślenia wymaga również fakt, że niektóre ze spotkań, w których następuje korzystanie z usług gastronomicznych, w trakcie których omawiane są kwestie biznesowe, jeśli umowy zawarte z klientami na to pozwalają, są rozliczane np. stawkami godzinowymi, jeśli w trakcie nich udzielane są porady prawne. Zaakcentować należy, że świadczenie usług prawnych immanentnie wiąże się z kontaktem bezpośrednimi z kontrahentem, natomiast wyznaczenie spotkania w siedzibie Kancelarii niejednokrotnie jest niemożliwe lub też znacznie utrudnione. Kancelaria nawiązuje współpracę z kontrahentami mającymi siedzibę (miejsce zamieszkania) w różnych regionach kraju. Ponadto kontrahenci ci niejednokrotnie uczestniczą w sporach prowadzonych poza miejscem ich siedziby (zamieszkania), a toczonych również poza miejscem siedziby Kancelarii - w sytuacjach takich organizacja spotkania w siedzibie Wnioskodawcy lub kontrahenta jest niemożliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone na usługi gastronomiczne, w tym koszty obiadów, kolacji, oraz wydatków na zakup posiłków oraz napojów (alkoholowych lub bezalkoholowych) ponoszone w związku ze spotkaniem zorganizowanym w celach biznesowych w miejscu wykonywanej działalności (tekst jedn.: siedzibie Kancelarii) lub poza nią, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) lub w celu kreowania wizerunku Kancelarii Wnioskodawcy, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na obiad (kolację, lunch) w związku z organizowaniem spotkań o charakterze biznesowym, których dominującym lub też wyłącznym celem nie jest budowanie wizerunku Wnioskodawcy czy też prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa z dnia 26 lipca o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: "u.p.d.o.f.") wskazuje, że dochód podlegający opodatkowaniu w danym roku podatkowym, może zostać pomniejszony o koszt uzyskania przychodu. Zgodnie z art. 22 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródeł. Przepis ten wskazuje również, że kosztami uzyskania przychodu nie są wydatki wymienione enumeratywnie w art. 23 u.p.d.o.f (okoliczność tą expressis verbis potwierdza art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f słowami "nie uważa się za koszty uzyskania przychodów").

Powyższe oznacza, że, aby sklasyfikować określony "wydatek" jako koszt uzyskania przychodu jednocześnie spełnione zostać muszą dwie przesłanki:

* wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródeł, oraz

* wydatek nie może mieścić się w katalogu wydatków wskazanych w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f.

Wśród wydatków niemieszczących się w kosztach uzyskania przychodu w art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. wskazano m.in. koszty reprezentacji. Ponieważ ustawodawca dla celów prawa podatkowego nie zdefiniował pojęcia "kosztów reprezentacji" zawierając jedynie przykładowe ich wyliczenie, organy skarbowe oraz sądy administracyjne definicję taką tworzyły na potrzeby konkretnych stanów faktycznych. W konsekwencji doprowadziło do sytuacji, w której rozstrzygając spory podatników z organami podatkowymi, sądy administracyjne wydawały zupełnie odmienne wyroki w takich samych lub zbliżonych stanach faktycznych. Stan ten zrodził zagrożenie naruszenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów (podatników) wobec prawa. W związku z powyższym 17 czerwca 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów, przejął do rozpoznania sprawę z wniosku o interpretację dotyczącą kosztów reprezentacji, określając w wydanym przez siebie wyroku definicje pojęcia "kosztów reprezentacji", w tym również wskazując, jakie wydatki ponoszone przez podatników należy uznawać za koszty reprezentacji, a jakim wydatkom charakter ten nie może być przypisany. Wyrok ten stał się podstawą do wydania przez Ministra Finansów interpretacji ogólnej z 2 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, w pełni akceptującej stanowisko wyrażone przez NSA, co doprowadziło do ujednolicenia zarówno samej linii orzeczniczej sądów administracyjnych, jak i również wydawanych interpretacji indywidualnych. W powołanym wyroku NSA podkreślił, że rozstrzygającym kryterium dla uznania danego wydatku za koszt reprezentacji jest cel, w którym dany wydatek zostaje poniesiony. NSA wyraźnie zaakcentował, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego działalności oraz wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. I tak dopiero wtedy możemy mówić, że dany koszt ma charakter reprezentacyjny, gdy wyłącznym lub dominującym jego celem jest wykreowanie pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów (istniejących i potencjalnych kontrahentów) dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wskazując w tym miejscu na etymologie słowa "reprezentacja" należy odnieść się do łacińskiego zwrotu "repraesentatio", który w tłumaczeniu dosłownym oznacza "wizerunek". NSA w swoim wyroku zwrócił jednak uwagę, że definiując koszty reprezentacji należy opierać się nie tylko na wykładni językowej pojęcia "kosztów reprezentacji", lecz również na dynamicznej wykładni funkcjonalnej, która wynika ze zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej. Sąd ten wskazał, że koszty, które jeszcze kilka lat temu mogłyby zostać uznane za reprezentację, dziś już nie mają tego charakteru, i są obecnie postrzegane jako element dobrych praktyk i obyczajów handlowych. Pewne zdarzenia w kontaktach handlowych stały się bowiem nie tylko powszechnie akceptowalne, lecz również "oczekiwane". Do zdarzeń tych należą spotkania biznesowe z kontrahentami prowadzone w celu omówienia warunków wzajemnej współpracy (przeprowadzenia ewentualnych uzgodnień), w czasie których serwowane są różnorakie posiłki i napoje. W branży, w której działa Wnioskodawca praktyka taka jest obecnie powszechnie stosowana i akceptowana.

Należy również zauważyć, że wymienienie, jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne i napoje, jak podkreślił we wskazanym powyżej orzeczeniu NSA (czyniąc to na gruncie analogicznej regulacji zawartej w ustawie o podatku od osób prawnych), nie oznacza, że wydatki te zawsze będą wyłączone z kosztów podatkowych. Nie będą one kosztami wyłącznie wtedy, gdy będą one miały reprezentacyjny charakter. Stanowisko to w pełni podtrzymał i podzielił również Minister Finansów we wskazanej interpretacji ogólnej. W opinii Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez niego na nabycie usług gastronomicznych (pokrycie kosztów serwowanych potraw, napojów) podczas indywidualnych spotkań biznesowych zarówno w siedzibie Kancelarii, jak i poza jej siedzibą nie będą nosić znamion reprezentacji, albowiem będą one jedynie pobocznym i wtórnym elementem prowadzonych spotkań. Poprawa wizerunku Wnioskodawcy nie będzie głównym, ani dominującym celem ich ponoszenia. Wydatki te będą bezpośrednio związane z rozmowami handlowymi tworząc jedynie właściwe warunki dla prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, (tekst jedn.: świadczenia usług prawnych, lub omawiania szczegółowych usług ich świadczenia). W opinii Wnioskodawcy wydatki takie pozwolą mu to bądź podtrzymać współpracę z dotychczasowymi kontrahentami, bądź to pozyskać nowych klientów biznesowych, a tym samym również zabezpieczyć źródło przychodów. Przede wszystkim raz jeszcze należy podkreślić, że wydatki te towarzyszyć będą świadczeniu usług prawnych, lub ewentualnemu ustalaniu warunków ich świadczenia, stanowiąc element poboczny prowadzonych spotkań.

Wnioskodawca powołując się na interpretację ogólną Ministra Finansów stwierdza również, że wydatki poniesione przez niego na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu. Wydatki takie zawsze ponoszone są z zamiarem osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródeł (jest to dominujący cel spotkań), oraz w celu innym niż reprezentacja rozumiana jako tworzenie dobrego wizerunku firmy i kreowanie pozytywnej relacji z kontrahentami (głównym celem organizowanych spotkań nie jest reprezentacja, lecz świadczenie usług prawnych lub ustalanie warunków ich świadczenia).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy, art. 23 ust. 1 pkt 23 u.p.d.o.f, nie będzie miał zastosowania do nabywania usług gastronomicznych, ani pokrywania kosztów posiłków i napojów w przedstawionym zdarzeniu przyszłym. Wydatki takie nie będą miały "reprezentatywnego" charakteru, będą ponoszone w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich jedynym celem będzie pozyskanie, czy też zabezpieczenie źródeł dotychczasowych przychodów Wnioskodawcy.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione przez niego na nabycie usług gastronomicznych, napoje, czy ciasto itp. podawane w trakcie spotkań biznesowych organizowanych w siedzibie Kancelarii lub poza nią będą stanowić koszty uzyskania przychodu. Jednocześnie wydatki te nie będą stanowić wydatków na reprezentację, ponieważ ich głównym celem nie będzie poprawa wizerunku Wnioskodawcy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał:

* uchwałę siedmiu sędziów NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11,

* interpretację ogólną Ministra Finansów z 2 listopada 2013 r. Znak: DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521.

oraz interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 października 2013 r., Znak: IBPBI/2/423-951/13/MS, z 26 maja 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-259/14/AP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 lipca 2013 r., Znak: ITPB3/423-167b/13/MK, z 11 września 2013 r. Znak: ITPB3/423-167a/13/MK, z 10 stycznia 2014 r. Znak: ITPB3/4240-77/13/PST,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 5 marca 2014 r. Znak: IPTPB3/423-489/13-2/IR,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 maja 2014 r. Znak: IPPB5/423-165/14-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Dokonując powyższej kwalifikacji winien mieć również na uwadze negatywny katalog kosztów zawarty w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji, tj. wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Dla kwalifikacji określonych wydatków, jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, czy świadczenia usług gastronomicznych, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi zawarte w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, czyli muszą być poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na "obiady dla rodziny", "fundowane przyjęcia dla znajomych", "na usługi rozrywkowe".

Z przedstawionego we wniosku w opisie zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą - Kancelarię Radcy Prawnego. Działalność Wnioskodawcy koncentruje się na m.in. świadczeniu pomocy prawnej przedsiębiorcom i osobom fizycznym. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca organizuje spotkania z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami, w siedzibie Kancelarii oraz poza nią, w różnych regionach kraju. Na spotkaniach podawane są poczęstunki oraz napoje, w tym alkoholowe, które finansuje Wnioskodawca.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy, nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki, zwyczajowo podawane napoje alkoholowe i bezalkoholowe), a także posiłki (np. obiady, lunche, kolacje), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, poza nią), podawane obecnym i potencjalnym kontrahentom podczas wskazanych we wniosku spotkań biznesowych, mających na celu szczegółowe omówienie warunków świadczonych usług, postępu bieżących prac, czy też przyszłych wspólnych projektów, z których Wnioskodawca będzie czerpać przychód w postaci wynagrodzenia za świadczone usługi prawne W konsekwencji wydatki te, jako związane z (mające na celu) uzyskiwaniem (e) przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Należy jednak pamiętać, że spotkania z obecnymi i potencjalnymi kontrahentami nie mogą mieć czysto konsumpcyjnego, czy rozrywkowego charakteru, a wydatki nie powinny wykraczać poza główny cel spotkania, jakim jest wzmocnienie relacji z kontrahentami i partnerami biznesowymi, omówienie warunków świadczonych usług, nawiązanie kontaktów biznesowych oraz prowadzenie rozmów biznesowych. Ponadto zapraszając kontrahenta, bądź potencjalnego kontrahenta na spotkania biznesowe do restauracji cieszących się uznaną renomą i zapewniających odpowiedni poziom usług należy również mieć na uwadze, aby celem takiego spotkania, nie była chęć okazania przepychu, stworzenia pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy oraz prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Zaznaczyć również należy, że to na podatniku ciąży również obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo - skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia tych wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.