IBPBI/1/415-1054/10/ZK - Możliwość ustalenia wartości początkowej pawilonu handlowo-usługowego według wyceny rzeczoznawcy majątkowego.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 18 stycznia 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1054/10/ZK Możliwość ustalenia wartości początkowej pawilonu handlowo-usługowego według wyceny rzeczoznawcy majątkowego.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 15 października 2010 r.), uzupełnionym w dniu 5 stycznia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku wg wyceny rzeczoznawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku składnika majątku wg wyceny rzeczoznawcy.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 23 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-1054/10/ZK wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 5 stycznia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W 2007 r. w trakcie pobytu Wnioskodawcy w USA, jego ojciec, w jego imieniu i za jego środki finansowe, rozpoczął budowę pawilonu handlowo-usługowego na działce nabytej w drodze przetargu. Budowa trwała do 2010 r. i w tym roku została oddana do użytku. W tym samym czasie Wnioskodawca wrócił z USA i prowadzi jednokabinową myjnię samochodową w wybudowanym obiekcie.

Niestety, jego ojciec ciężko zachorował na chorobę umysłową - Alzheimer i przebywa pod stałą opieką lekarską. Jako osoba nieświadoma dokonał zniszczenia wielu dokumentów oraz faktur i rachunków, które określały koszty poniesione w trakcie budowy jego obiektu.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż:

* Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w dniu 1 lipca 2010 r.,

* przedmiotem prowadzonej działalności jest myjnia samochodowa oraz najem części budynku,

* dochód Wnioskodawcy z prowadzonej działalności opodatkowany jest na zasadach ogólnych,

* Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów,

* ojciec Wnioskodawcy prowadził działalność gospodarczą do dnia 30 kwietnia 2005 r. (punkt dorabiania kluczy); od tego czasu nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej,

* z dniem 26 sierpnia 2010 r. jedynym właścicielem gruntu jest Wnioskodawca. Do tego czasu współwłaścicielem nieruchomości był ojciec Wnioskodawcy. Ze względu na zły stan zdrowia na mocy darowizny przekazał swoje udziały na rzecz Wnioskodawcy,

* Wnioskodawca posiada na ww. nieruchomość akt własności,

* nakłady inwestycyjne, o których mowa we wniosku nie były w żaden sposób zaliczane do kosztów uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, ani jego ojca,

* w dniu 20 maja 2010 r. ww. budynek przeszedł odbiór budowlany oraz otrzymał prawo do jego użytkowania,

* rachunki dotyczące prowadzonej inwestycji były wystawiane na Wnioskodawcę i jego ojca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w tej sytuacji może skorzystać z uprawnień biegłego rzeczoznawcy, który dokonałby szacunkowej wyceny jego inwestycji w celu skorzystania z amortyzacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, z zebranych informacji wynika, że istnieje taka możliwość na podstawie art. 22g ust. 8, 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Składnik majątku może zostać zaliczony do środków trwałych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:

* stanowi on własność lub współwłasność podatnika,

* został nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,

* jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres używania tego składnika na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok (decyzja w tym względzie należy do podatnika),

* składnik ten jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo został oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, o której mowa w art. 23b ww. ustawy.

W celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z wymogami określonymi w art. 22n ww. ustawy.

Zapisów dotyczących środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się w ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4 (art. 22n ust. 4 ww. ustawy).

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych, który jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia, określa art. 22g ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18:

* w razie wytworzenia we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia (pkt 2),

* w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (pkt 3).

Artykuł 22g ust. 4 cytowanej ustawy stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości pracy własnej podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W myśl art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5, ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 19 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Jednakże niemożność ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego musi być spowodowana sytuacją szczególną, wyjątkową, np. gdy podatnik dla celów prywatnych, a zwłaszcza mieszkaniowych wytworzył dany składnik majątku, a następnie pragnie wykorzystywać go dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji (wykazie) środków trwałych.

Zasady wyrażonej w art. 22g ust. 9 przedmiotowej ustawy, nie można stosować do składników majątku, które zostały wytworzone z zamiarem wykorzystywania ich na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. W takim przypadku ponoszone koszty wytworzenia środka trwałego powinny być ewidencjonowane z uwzględnieniem wymogów określonych w ww. art. 22g ust. 1 pkt 2 i ust. 4 tej ustawy. Tym bardziej dotyczy to sytuacji wytworzenia budynku niemieszkalnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika m.in., iż Wnioskodawca od 2007 r. budował wraz z ojcem pawilon handlowo-usługowy na działce stanowiącej ich współwłasność. Od dnia 1 lipca 2010 r. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej prowadzi myjnię samochodową oraz najem części budynku. Z dniem 26 sierpnia 2010 r. ojciec Wnioskodawcy w drodze darowizny przekazał mu swoje udziały w nieruchomości. Ponieważ ojciec Wnioskodawcy dokonał zniszczenia wielu dokumentów oraz faktur i rachunków, które określały koszty poniesione w trakcie budowy ww. obiektu, Wnioskodawca uważa, iż może skorzystać z uprawnień biegłego rzeczoznawcy, który dokonałby szacunkowej wyceny przedmiotowego składnika majątku.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy, wskazany we wniosku składnik majątku został przez Wnioskodawcę częściowo wytworzony, a częściowo nabyty nieodpłatnie w drodze umowy darowizny. Zatem zastosowanie znajdzie generalna zasada ustalania wartości początkowej, określona w art. 22g ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy.

W związku z tym wartość początkową przedmiotowego środka trwałego należy ustalić jako sumę:

* kosztu wytworzenia przedmiotowego budynku ustalonego z uwzględnieniem wymogów określonych w art. 22g ust. 4 tej ustawy (w wysokości przypadającej na Wnioskodawcę proporcjonalnie do udziału we współwłasności),

* wartości rynkowej udziału w tej nieruchomości z dnia jego nabycia w drodze umowy darowizny od ojca.

Ustalenia wartości początkowej ww. składnika majątku nie można dokonać na zasadach wskazanych w art. 22g ust. 9 ww. ustawy. Ustalenie wartości początkowej przez biegłego dotyczy wyłącznie środków trwałych wytworzonych przez podatnika. Nie dotyczy zatem ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych m.in. w drodze darowizny.

Przy czym, jak wskazano wyżej, możliwość ustalenia wartości początkowej środka trwałego przez biegłego powołanego przez podatnika stanowi sytuację szczególną, wyjątek od obowiązującej zasady ustalania tejże wartości wg zasad określonych w art. 22g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca już w momencie rozpoczęcia budowy wraz z ojcem, wskazanego we wniosku pawilonu handlowo-usługowego, zamierzał przeznaczyć go na potrzeby przyszłej działalności gospodarczej. W związku z tym, Wnioskodawca budując budynek na potrzeby działalności gospodarczej powinien wraz z ojcem gromadzić dokumenty potwierdzające wysokość poniesionych z tego tytułu wydatków. Winien bowiem mieć świadomość, iż ponosząc ww. nakłady, obowiązany jest posiadać dotyczące tych nakładów dokumenty dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz amortyzacji budynku (a więc zaliczenia wydatków na jego wytworzenie do kosztów uzyskania przychodów). Zatem powinien dochować należytej staranności i posiadać rachunki dotyczące budowy ww. składnika majątku, stanowiącego jego współwłasność do dnia 26 sierpnia 2010 r. Fakt zniszczenia niektórych faktur i rachunków stwierdzających wysokość poniesionych na wytworzenie ww. nieruchomości wydatków, nie stanowi przeszkody do ustalenia kosztu jej wytworzenia, zważywszy na możliwość pozyskania ich duplikatów.

Dodatkowo wskazać należy, iż inwestycja była prowadzona w celu wytworzenia środka trwałego na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, a więc przede wszystkim to On winien zadbać o prawidłowe udokumentowanie wydatków. Jednocześnie należy zwrócić uwagę, iż przyczyna braku dokumentacji winna być obiektywna, niezależna od podatnika. W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca wiedział o poważnej chorobie ojca, a zatem przy dołożeniu należytej staranności winien był przewidzieć możliwość zaistnienia wskazanej we wniosku subiektywnej przyczyny zniszczenia części dokumentacji.

Zaznaczyć również należy, iż ocena czy Wnioskodawca jest w stanie ustalić koszt wytworzenia przedmiotowego budynku zgodnie z art. 22g ust. 4 ww. ustawy, a zatem pozyskać duplikaty zniszczonych faktur i rachunków, wykracza poza ramy postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej i może nastąpić w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

W świetle powołanych przepisów i w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl