IBPBI/1/415-1044/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 4 grudnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 grudnia 2009 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu jego leasingu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni prowadzi Zakład Opieki Zdrowotnej. W ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez wójta Gminy, podstawową kategorią przychodów są przychody uzyskiwane w wyniku realizacji umów o świadczenie usług pielęgniarskiej opieki długoterminowej, kontraktowanych w ramach umów z NFZ. Do końca 2008 r. dochody z działalności gospodarczej opodatkowane były w podatku dochodowym od osób fizycznych podatkiem liniowym, a w roku 2009 na zasadach ogólnych.

Koszty ewidencjonowane są tak zwaną metodą kasową, w przypadku której, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, uważa się, co do zasady dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Całość świadczonych usług to usługi medyczne, korzystające ze zwolnienia w podatku od towarów i usług, dlatego nie jest czynną podatniczką podatku od towarów i usług.

Dla realizacji celów gospodarczych zleceniodawczyni zawarła umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy marki Renault Megane. W okresie trwania umowy samochód był wykorzystywany w działalności gospodarczej, a czynsze leasingowe i koszty związane z bieżącą eksploatacją zaliczane do jej kosztów uzyskania przychodów.

W czerwcu 2009 r. wykupiła z leasingu, wykorzystywany w działalności gospodarczej, samochód osobowy. Kwota wykupu wynosiła ok. 613,50 zł brutto. Samochód nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, ani nie był amortyzowany, tylko został przyjęty, jako majątek prywatny Wnioskodawczyni. Następnie w październiku 2009 r. został zbyty osobie trzeciej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy uzyskany przychód ze sprzedaży przedmiotowego pojazdu powinien być opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej - stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i jeśli tak, to jakie to źródło przychodów.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza zaś pkt 8 lit. d tego artykułu za kolejne źródło przychodów uważa odpłatne zbycie innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ww. ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nie ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, środki trwałe są to stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki, lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu, a także inne przedmioty o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż 1 rok oraz wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Z kolei art. 22f ust. 3 ww. ustawy stanowi, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22 m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b, a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

Ze stanu faktycznego wynika, że dokonano sprzedaży wykupionego samochodu osobowego będącego wcześniej przedmiotem leasingu. Samochód ten nie był ujęty w ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej, a wydatek na jego nabycie w żaden sposób nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Z powyższego wnioskować należy, iż w tym przypadku nie mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej.

Pozostaje analiza art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, który za kolejne źródło przychodów uważa odpłatne zbycie innych rzeczy, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Pozostaje jeszcze weryfikacja zapisu ust. 2 pkt 3 tego artykułu, który stanowi, iż przpisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przywołany art. 14 ust. 2 pkt 1 został już przeanalizowany w tekście tego stanowiska i w wyniku tej analizy Wnioskodawczyni stwierdza, że nie ziścił się warunek uznania tego przychodu jako wypełniającego normę zbycia środka trwałego, gdyż samochód ów nigdy takim nie był w prowadzonej przez podatniczkę działalności gospodarczej. Nie był tez elementem wyposażenia, gdyż po zakończeniu umowy leasingu nie został przyjęty na stan takich składników w działalności gospodarczej, lecz stał się majątkiem prywatnym podatniczki.

Reasumując, według Wnioskodawczyni, przychód ze sprzedaży pojazdu podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako przychód ze źródła opłatne zbycie innych rzeczy zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem podlega rozliczeniu wraz z zeznaniem rocznym składanym za rok 2009 do konca kwietnia roku 2010.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Natomiast art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawczynię, w okresie trwania umowy samochód używany na podstawie umowy leasingu operacyjnego był wykorzystywany w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, a czynsze leasingowe i koszty związane z bieżącą eksploatacją zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Z zawarciem umowy leasingu w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej związana była również możliwość preferencyjnego wykupu przedmiotowego samochodu za kwotę 613,50 zł, po zakończeniu leasingu.

Należy zauważyć, iż przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie wymienia wszystkich przychodów z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Natomiast przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, wskazuje na niektóre rodzaje przychodów, zaliczanych również do przychodów z działalności gospodarczej.

Zatem przychód z odpłatnego zbycia składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej, a więc również, że sprzedaży samochodu, będącego wcześniej przedmiotem leasingu operacyjnego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej, w przypadku którego ponoszone w trakcie trwania umowy leasingu wydatki zaliczane były do kosztów uzyskania przychodów tej działalności, nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia w tym zakresie pozostaje fakt, iż samochód po jego wykupieniu od leasingodawcy nie został przez Wnioskodawczynię wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ani że nie był on w tej działalności amortyzowany. Czynnikiem przemawiającym za zaliczeniem przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. samochodu, jest bowiem jego wykorzystywanie na potrzeby prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód nie może zostać zaliczony do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychód z innych źródeł.

W świetle powyższego przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.