IBPBI/1/415-1040/08/KB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani W., przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 29 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży samochodu wykorzystywanego w prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, nie stanowiącego środka trwałego - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży samochodu wykorzystywanego w prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, nie stanowiącego środka trwałego (pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych. Dlatego też pismem z dnia 16 lutego 2009 r. wezwano do jego uzupełnienia.

W dniu 10 marca 2009 r. do tut. Biura wpłynął uzupełniony wniosek.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności prowadzi m.in. najem samochodów osobowych. W najbliższym czasie chce wynajmować w ramach działalności prywatny samochód osobowy i osiągnięte z tego tytułu przychody opodatkowywać w zakresie prowadzonej działalności (podatek dochodowy wg skali). Nie zamierza jednak wprowadzać tego samochodu do ewidencji środków trwałych, tylko użyczać go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Jest czynnym podatnikiem VAT, zarejestrowanym od stycznia 2006 r. oraz od lipca 2008 r. również do transakcji wewnątrzwspólnotowych. Samochód po przekazaniu na potrzeby działalności gospodarczej służył będzie tylko i wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód ten został zakupiony na umowę kupna - sprzedaży w lipcu 2008 r. (wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT od zakupu tego samochodu). Po przekazaniu tego samochodu na cele działalności gospodarczej - wydatki związane z eksploatacją tego samochodu wnioskodawczyni planuje zaliczać do kosztów uzyskania przychodów działalności poprzez ewidencję przebiegu pojazdu do wysokości limitu (w podatku od osób fizycznych), natomiast podatek VAT od wydatków związanych z częściami do samochodu zamierza odliczać w 100%. VAT od paliwa będzie pozostawał bez odliczenia ze względu na niespełnienie warunków wymienionych w ustawie o podatku od towarów i usług tj. w art. 86 tej ustawy. Użyczenie prywatnego samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej udokumentowane zostanie poprzez spisanie oświadczenia, w którym wnioskodawczyni oświadczy, że z danym dniem przeznacza swój prywatny składnik majątku tj. samochód osobowy na cele tylko i wyłącznie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie wynajmu tego samochodu innym podmiotom gospodarczym, czy też osobom fizycznym (jako usługa opodatkowana podatkiem VAT ze stawką 22%). Użyczenie to będzie nieodpłatne. Wnioskodawczyni planuje przeznaczyć ten samochód na potrzeby działalności gospodarczej początkowo na jeden rok czasu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem wnioskodawczyni ponieważ samochód nie będzie wprowadzony do ewidencji środków trwałych w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej a jedynie wykorzystywany do jej prowadzenia na podstawie użyczenia - nieodpłatnego przekazania, to zarówno w czasie kiedy samochód będzie przekazany do działalności, a także po ukończeniu tego okresu i ponownym przekazaniu tego samochodu na cele prywatne, zobowiązana będzie sporządzić umowę kupna - sprzedaży i ten przychód nie będzie stanowił przychodu z działalności gospodarczej a pozostały prywatny przychód, który ze względu na upływ 6 miesięcy od zakupu korzystał będzie ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost zasad opodatkowania przychodu ze sprzedaży składników majątku nie spełniających kryteriów wymienionych w cyt. art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. Dokonując jednak wykładni przepisów ww. ustawy w tym zakresie stwierdzić należy, iż zasadą jest, że przychód z działalności gospodarczej stanowi każda kwota należna podatnikowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Art. 14 ww. ustawy nie wymienia szczegółowo wszystkich przychodów z tego źródła, zaś w art. 14 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy wymienione zostały tylko niektóre rodzaje przychodów zaliczanych do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Dlatego też sprzedaż każdego innego składnika (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych), wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowi przychód z tej działalności na podstawie ogólnej zasady wyrażonej w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż wnioskodawczyni zamierza przekazać na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej prywatny samochód. Samochód ten wynajmowany będzie w ramach prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej. Nie będzie jednak środkiem trwałym w tej działalności. Po pewnym czasie wnioskodawczyni planuje ponownie przekazać ten samochód na cele prywatne i sprzedać.

Powyższe oznacza, iż w okresie wykorzystywania ww. samochodu w prowadzonej przez wnioskodawczynię (w zakresie wynajmu samochodów) pozarolniczej działalności gospodarczej, będzie on innym niż środek trwały składnikiem majątku, funkcjonalnie powiązanym z tą działalnością, a nie tzw. majątkiem prywatnym wnioskodawczyni.

Dlatego też, biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu, niezależnie od okresu jego używania w prowadzonej działalności gospodarczej, będzie stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód ten zostanie wycofany z działalności do dnia jego zbycia nie upłynie 6 lat.

Z uwagi na powyższe stanowisko wnioskodawczyni przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31 - 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.