IBPBI/1/415-1039/10/AB - Moment i sposób rozliczenia kosztów uzyskania przychodów związanych z produkcją filmu i reklam.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu do tut. Biura 11 października 2010 r.), uzupełnionym w dniach 23 i 30 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* momentu i sposobu rozliczania kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawczynię (producenta filmu), w związku z produkcją filmu - jest nieprawidłowe,

* momentu i sposobu rozliczania ww. kosztów, w związku z produkcją reklam - jest prawidłowe.

W dniu 11 października 2010 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie m.in. dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu i sposobu rozliczania kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawczynię (producenta filmu), w związku z produkcją filmu i reklam.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 16 grudnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-1036/10/AB, IBPP3/443-768/10/BWo wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 23 i 30 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie produkcji filmów i ich dystrybucji. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza się na tzw. zasadach ogólnych. Książka przychodów i rozchodów prowadzona jest wg zasady memoriałowej. Wnioskodawczyni jest obecnie w trakcie produkcji filmu dokumentalnego, częściowo finansowanego otrzymanym wkładem finansowym oraz rzeczowym (narzędzia pracy - środki trwałe i wyposażenie) przez koproducentów. Produkcja ma się odbyć wspólnie z dwoma koproducentami w oparciu o środki przewidziane umową i kosztorysem. Pierwszy koproducent wniósł do produkcji wkład własny zgodnie z zawartą umową koprodukcyjną z dnia 26 lipca 2010 r., gdzie dokonał pierwszej wpłaty tego wkładu na konto bankowe producenta. Wniesiony wkład finansowy koproducenta wg umowy, stanowi około 27% całego kosztorysu filmu. W kosztorysie podano specyfikację kosztów produkcji wraz z oznaczeniem finansującego koszt. Koproducent finansuje koszty w wartości netto bez podatku VAT. Natomiast kwotę podatku VAT finansuje producent.

Koproducent jest instytucją kultury zarejestrowaną w Rejestrze Instytucji Kultury prowadzonym przez Województwo X. Producent i koproducent, zgodnie z zawartą umową, podejmują współpracę w dziedzinie produkcji filmowej i zamierzają wyprodukować film dokumentalny. Zamierzają wspólnie organizować, finansować produkcję i uzyskiwać przychody z dystrybucji w proporcjach zgodnie z przysługującym im prawem zawartym w umowie. Drugi z koproducentów wniesie do produkcji wkład rzeczowy w postaci udostępnienia nieodpłatnie sprzętu technicznego, środków trwałych własnych i wyposażenia, w zamian za udział w zyskach z dystrybucji filmu. Z tytułu wniesionych wkładów koproducenci mają nabyć współudział w autorskich prawach majątkowych oraz związany z tym udział w zyskach z tytułu dystrybucji, emisji i wyświetlania filmu.

Przychody z dystrybucji filmu będą przekazywane koproducentowi na podstawie faktur VAT wystawionych w oparciu o raporty sprzedaży przygotowane przez producenta. Producent będzie uzyskiwał przychody w 100%, natomiast koproducenci będą wystawiać faktury na część uzyskanego zysku z dystrybucji. Dodatkowo, producent już w 2010 r. zamierza dokonać sprzedaży reklam na rzecz różnych podmiotów, przed wyprodukowaniem filmu. Zakończenie produkcji filmu planuje się na wiosnę 2011 r. Nie zakłada się w umowie, że koproducenci będą czerpać zyski z przychodu ze sprzedaży reklam. Przychody ze sprzedaży reklam stanowią wyłącznie przychód producenta.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawczyni, koszty poniesione przez producenta na produkcję filmu nie mogą być rozliczone w 2010 r. z uwagi na fakt zakończenia produkcji i uzyskania pierwszych przychodów z dystrybucji filmu w 2011 r. Dodatkowo dla celów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni prowadzi podatkową książkę przychodów i rozchodów metodą memoriałową. Natomiast przychody z tytułu reklam należy rozliczyć w bieżącym roku podatkowym, tj. 2010 r., (mimo, że ich emisja nastąpi w 2011 r.), z uwagi na ich uzyskanie w 2010 r. Równolegle do przychodów z reklam należy zaliczyć w koszty 2010 r. poniesione koszty związane z produkcją tych reklam.

Koszty związane z produkcją filmu, zgodnie z zasadą memoriału, należy wycenić na koniec 2010 r. i rozliczyć w roku kalendarzowym w którym producent uzyska pierwsze przychody z dystrybucji i wyświetlania filmu, tj. w 2011 r. Wnioskodawczyni nie zakłada sprzedaży wyprodukowanego filmu, lecz chce uzyskiwać przychody z jego emisji w kolejnych latach kalendarzowych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 7 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

W myśl art. 5a pkt 6 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

* musi być działalnością zarobkową,

* musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

* musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,

* działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,

* przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.

Z powyższego wynika, iż jeżeli ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych zalicza określony przychód do innego źródła niż pozarolnicza działalność gospodarcza, przychód ten stanowi przychód z tego źródła, a nie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy zdarzenie, które powoduje powstanie tego przychodu ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. Przepisami odrębnymi, o których mowa w tym przepisie są m.in. przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Stosownie natomiast do art. 1 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory audiowizualne (w tym filmowe).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wraz z dwoma koproducentami, jest w trakcie produkcji filmu dokumentalnego. Efektem finalnym tej produkcji będzie uzyskanie przez Wnioskodawczynię udziału w autorskich prawach majątkowych. Wnioskodawczyni zamierza uzyskiwać przychody z dystrybucji, emisji i wyświetlania wyprodukowanego filmu, a także zamierzała w 2010 r. uzyskać przychody ze sprzedaży reklam.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni będzie uzyskiwała przychody z dwóch źródeł przychodów:

* przychody z dystrybucji, emisji i wyświetlania filmu, jako przychody uzyskiwane z utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, będą stanowiły przychody z praw majątkowych,

* przychody uzyskane ze sprzedaży reklam, będą stanowiły przychody z prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Dokonana powyżej kwalifikacja przychodów do odpowiednich źródeł ma zatem zasadnicze znaczenie dla możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu ponoszonych przez Wnioskodawczynię wydatków. Zgodnie bowiem z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany,

* podatniku musi ponieść jego ekonomiczny ciężar, co oznacza, iż wydatek ten nie może zostać mu zwrócony.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

Zauważyć przy tym należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Biorąc pod uwagę cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż ponoszone przez Wnioskodawczynię wydatki na wyprodukowanie wskazanego we wniosku filmu dokumentalnego, jako wydatki poniesione na stworzenie utworu będącego przedmiotem prawa autorskiego, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu ze źródła prawa majątkowe, o ile będą spełniały wszystkie przesłanki wskazane w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te będą zatem pomniejszały przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię z dystrybucji, emisji i wyświetlania wyprodukowanego filmu w momencie uzyskania pierwszego przychodu z tego tytułu.

Pamiętać przy tym należy, iż do ww. kosztów Wnioskodawczyni będzie mogła zaliczyć jedynie wydatki, które przypadają na jej udział w osiąganym zysku. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Przy czym, zasady wyrażane w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 tej ustawy).

Powyższy przepis nakazuje podatnikom określać przychody i koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do ich praw w udziale w zysku ze współwłasności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub użytkowania rzeczy lub praw majątkowych.

Cytowany przepis art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiący, że (...) w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe, ma charakter dyspozytywny, co oznacza, że uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia mogą w zawartej umowie wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty z tego przedsięwzięcia. Tym samym pierwszeństwo mają postanowienia zawartej umowy.

Jednakże ww. przepisy nie dopuszczają możliwości stosowania innej proporcji do rozliczania przychodów, a innej do rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Reasumując, uczestnicy wspólnego przedsięwzięcia mogą określić w umowie prawo do udziału w zysku niezależnie od wniesionego udziału kapitałowego lub rzeczowego, jednakże w tak ustalonej proporcji będą uczestniczyć w przychodach, kosztach i stratach z tego przedsięwzięcia. Powołane uregulowania nie przewidują możliwości ustalenia udziału w przychodach na innym poziomie niż udziału w kosztach uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczania do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków poniesionych na produkcję reklam stwierdzić należy, iż art. 22 ust. 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi ogólną zasadę potrącalności kosztów w czasie. W myśl tej regulacji koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków związanych z produkcją reklam, realizowaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Ustawodawca w art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podzielił koszty na:

* koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 22 ust. 5-5b) oraz

* koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 22 ust. 5c).

Stosownie do treści art. 22 ust. 5 ww. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl natomiast art. 22 ust. 5c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszt uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Przy czym w myśl art. 22 ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Jednocześnie w art. 22 ust. 6b ww. ustawy, ustawodawca sprecyzował, co należy rozumieć przez moment poniesienia kosztu w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów. Zgodnie z tym przepisem za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Powyższy przepis dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów, bez względu na metodę jej prowadzenia.

Tym samym w przypadku podatników dokonujących ewidencji zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów prowadzonej metodą właściwą dla ksiąg rachunkowych, zastosowanie znajdują przepisy art. 22 ust. 5-5c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2010 r. zamierzała dokonać sprzedaży reklam na rzecz różnych podmiotów. Przychody uzyskane z tego tytułu będą stanowić wyłącznie przychód Wnioskodawczyni.

Odnosząc powołane przepisy do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że koszty produkcji reklam, bezpośrednio związane z przychodami osiąganymi z tego tytułu potrącalne są, stosownie do treści art. 22 ust. 5 ww. ustawy, w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody.

Tym samym przedmiotowe koszty, sfinansowane przez Wnioskodawczynię, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej w 2010 r. pozarolniczej działalności gospodarczej o ile w roku tym Wnioskodawczyni uzyskała przychód ze sprzedaży wyprodukowanych reklam. W powyższej sytuacji koszty te należy rozliczyć w momencie uzyskania ww. przychodu.

W świetle powyższego, przedstawione przez Wnioskodawczynię stanowisko w zakresie momentu i sposobu rozliczania kosztów uzyskania przychodów poniesionych przez Wnioskodawczynię (producenta filmu), w związku z produkcją filmu należało uznać za nieprawidłowe, natomiast w zakresie momentu i sposobu rozliczania ww. kosztów, w związku z produkcją reklam za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1-3 i 6 wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.