IBPBI/1/415-1039/09/AP - Możliwość skorzystania przez podatnika z jednorazowej amortyzacji środka trwałego w postaci motocykla.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 24 lutego 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI/1/415-1039/09/AP Możliwość skorzystania przez podatnika z jednorazowej amortyzacji środka trwałego w postaci motocykla.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2009 r. (data wpływu do tut. Biura 3 grudnia 2009 r.), uzupełnionym w dniach 11 i 17 lutego 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (motocykla) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2009 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (motocykla).

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 2 lutego 2010 r. Znak: IBPP2/443-992/09/JJ, IBPBI/1/415-1039/09/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 11 i 17 lutego 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 28 kwietnia 2009 r. Wnioskodawczyni zakupiła do prowadzonej przez nią działalności gospodarczej nowy środek transportu, motocykl, za kwotę 50.000 zł brutto, w tym VAT 9.016,40 zł. Na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług odliczenie kwoty podatku VAT naliczonego związanego z samochodami osobowymi, do których zaliczone zostały i motocykle, stanowi 60% kwoty podatku określonego w fakturze, nie więcej niż 6.000 zł. Zakupiony motocykl został zaliczony do środków trwałych i amortyzowany obowiązującą stawką liniową 20% rocznie.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż motocykl jest wykorzystywany przez Wnioskodawczynie w prowadzonej działalności gospodarczej. Motocykl ten został zaliczony do grupy 740 Klasyfikacji Środków Trwałych i wprowadzony do ewidencji środków trwałych 28 kwietnia 2009 r., amortyzację rozpoczęto w maju 2009 r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy można skorzystać z jednorazowej amortyzacji motocykla, jeżeli nie jest to samochód osobowy.

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, że spełnia warunki ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest małym podatnikiem i zakupiony motocykl nie jest samochodem osobowym, to ma prawo skorzystać z jednorazowej amortyzacji.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o z uwzględnieniem art. 23.

W świetle art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór, suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast zgodnie z art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę amortyzacji stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nie przekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Ustawą z dnia 5 marca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2009 r. Nr 69, poz. 587), zmieniono kwotę tego limitu. Zgodnie z art. 5 powołanej ustawy, w latach podatkowych rozpoczynających się w 2009 r. i 2010 r., kwota limitu odpisów amortyzacyjnych, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz art. 16k ust. 7 ustawy zmienianej w art. 2 (tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych) wynosi 100.000 euro w każdym z tych lat podatkowych.

Przepis powyższy nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki nie mającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa (art. 22k ust. 11 ww. ustawy).

Przepis art. 22k ust. 7 ww. ustawy, wyklucza zatem możliwość dokonywania jednorazowo odpisów amortyzacyjnych, w stosunku do niektórych środków trwałych m.in. samochodów osobowych oraz niektórych podatników, nie spełniających kryteriów małego podatnika, a także osób rozpoczynających prowadzenie działalności w warunkach określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przepisy te nie wykluczają możliwości stosowania tej metody amortyzacji w stosunku do innych pojazdów transportu drogowego, w tym motocykli.

W świetle definicji "samochodu osobowego" zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, motocykl nie jest samochodem osobowym.

Zgodnie bowiem z 5a pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a.

pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van,

b.

pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków,

c.

pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków,

d.

pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

e.

pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro. Przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W 2009 r. za małego podatnika można było uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2008 rok nie przekroczył kwoty 4.053.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2008 r. wynosił 3,3775 zł x 1.200.000 = 4.053.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2009 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosił 338.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 3,3775 x 100.000 = 337.750 zł, w zaokrągleniu 338.000 zł.

Wybór metody amortyzacji środków trwałych należy do podatnika. Wyboru tego należy dokonać dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzowania. Jednakże wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, stosownie do treści cyt. wyżej art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z treści złożonego wniosku Wnioskodawczyni w 2009 r. tj. w roku, w którym zakupiła środek trwały (motocykl) była małym podatnikiem. Motocykl ten został wprowadzony do ewidencji środków trwałych pod symbolem 740 Klasyfikacji Środków Trwałych, a więc mieszczący się w grupie 3-8 KŚT i nie jest on samochodem osobowym w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w 2009 r. Wnioskodawczyni miała prawo dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej zakupionego środka trwałego (motocykla). Jednakże z prawa tego nie skorzystała, ponieważ w maju 2009 r. rozpoczęła amortyzację powyższego środka trwałego wg metody liniowej z zastosowaniem 20% stawki rocznej. Dokonała więc wyboru innej metody jego amortyzacji niż jednorazowa, o której mowa w cyt. art. 22k ust. 7 ww. ustawy.

Zatem mając na względzie postanowienia art. 22h ust. 2 ww. ustawy, stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawczyni przed rozpoczęciem amortyzacji przedmiotowego środka trwałego dokonała wyboru metody jego amortyzacji (metody liniowej), to metody tej nie może w trakcie jego amortyzowania zmienić na inną, w tym na jednorazową. Wybraną metodę zobowiązana jest stosować do pełnego zamortyzowania środka trwałego i tym samym nie ma prawa do skorzystania z jego jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w art. 22k ust. 7-12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji pomimo, iż Wnioskodawczyni w 2009 r. spełniała przesłanki uprawniające ją do skorzystania z jednorazowej amortyzacji zakupionego środka trwałego (motocykla), o których mowa w art. 22k ust. 7-12, nie mogła z niej skorzystać ponieważ przed rozpoczęciem jego amortyzacji dokonała wyboru innej niż jednorazowa metody amortyzacji.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl