IBPBI/1/415-1027/08/RM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura - 23 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa - jest prawidłowe,

W dniu 23 grudnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia dochodu ze sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jawna sprzedała notarialnie zorganizowaną część przedsiębiorstwa. W skład sprzedanego przedsiębiorstwa wchodziły środki trwałe, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, grunty, wyposażenie, należności, kasa, bank, zobowiązania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dochód ze zbycia przedsiębiorstwa należy wyliczyć wg art. 24 ust. 2 to jest przychodem będzie kwota wynikająca z umowy sprzedaży, a kosztem uzyskania tego przychodu będzie niezamortyzowana część wartości środków trwałych, gruntów, wartości niematerialnych i prawnych, wartości spółdzielczego prawa do lokalu spółdzielczego oraz niezamortyzowana wartość inwestycji w obcych środkach trwałych.

Czy należności i zobowiązania w sprzedanym przedsiębiorstwie przejęte przez kupującego mają wpływ na przychody i koszty uzyskania przychodów, mimo nie wymienienia ich w art. 24 ust. 2 i art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawiera art. 5a pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Zgodne z jego treścią pojęcie "zorganizowana część przedsiębiorstwa" oznacza organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Natomiast ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera żadnych szczególnych unormowań odnoszących się do sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W efekcie przy sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą mają co do zasady zastosowanie przepisy ww. ustawy regulujące zagadnienia dotyczące zbycia składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. Wyjątek od powyższej zasady dotyczy wyłącznie tych składników przedsiębiorstwa, ze zbycia których przychód ustawa podatkowa zalicza do innych niż działalność gospodarcza źródła przychodów (np. przychód ze sprzedaży papierów wartościowych stanowi przychód z kapitałów pieniężnych chyba, że obrót papierami wartościowymi jest przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej).

Uzyskany z tej sprzedaży przychód należy zatem z ww. zastrzeżeniem zaliczyć do wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 tej ustawy przychodem z działalności gospodarczej, są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

Na podstawie art. 24 ust. 2 zdanie 2 ww. ustawy dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Natomiast w myśl z art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych wskazanych przez wnioskodawcę kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa tych składników lub wartości niematerialnych i prawnych pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Na takich samych zasadach ustalony zostanie dochód ze sprzedaży "inwestycji w obcych środkach trwałych".

Odnosząc się do pozostałych wskazanych we wniosku składników majątku przedsiębiorstwa, stwierdzić należy, iż:

* zgodnie z art. 22d ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3.500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania - a więc środki trwałe zakupione lub wytworzone przez Spółkę, spełniające warunki ww. przepisu i zaliczone w momencie ich nabycia lub wytworzenia do kosztów uzyskania przychodów - w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa nie mogą już stanowić kosztów uzyskania przychodów,

* wydatki poniesione na zakup lub wytworzenie wyposażenia, zaliczone zgodnie z powołanym art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w koszty uzyskania przychodów w momencie ich zakupu lub wytworzenia nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie sprzedaży przedsiębiorstwa,

* należności, rozumiane jako przychód należny, a więc uwzględniony przy ustaleniu podstawy opodatkowania, w momencie sprzedaży będą obojętne podatkowo,

* za środki pieniężne wyrażone w złotych zbywca może otrzymać wyłącznie wartość nominalną, na jaką środki te opiewają,

* zobowiązania przeniesione na kupującego nie stanowią aktywów i w określonych przypadkach mogą zmniejszać ogólną cenę sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa o ile umowa sprzedaży tak stanowi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zważywszy na fakt, iż wnioskodawcą jest Spółka Jawna niniejsza interpretacja stosownie do postanowień m.in. art. 14k Ordynacji podatkowej jest wiążąca tylko dla tego podmiotu co oznacza, iż nie wywołuje bezpośrednio skutków dla wspólników tej Spółki.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.