IBPBI/1/415-1026/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana Ch., przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2008 r. (data wpływu do Organu - 19 grudnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 19 grudnia 2008 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kryterium małego podatnika dla możliwości skorzystania z jednorazowych odpisów amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca od kilku lat prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji (piekarnictwo) i handlu detalicznego. Równolegle jest wspólnikiem spółki cywilnej osób fizycznych, która prowadzi działalność handlową.

W roku 2006 wnioskodawca uzyskał przychody:

* z własnej działalności gospodarczej 3.015.589,40 zł (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług),

* z udziału w spółce cywilnej 472.655,08 zł.

W roku 2007 w firmie prowadzonej jednoosobowo dokonał szeregu zakupów maszyn i urządzeń zaliczonych do środków trwałych i skorzystał z prawa dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, zgodnie z treścią art. 22k, ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca uznał, że w prowadzonej na własny rachunek firmie uzyskany przychód mieści się w limicie określonym dla małych podatników zapisanym w art. 5a, pkt 20 ww. ustawy, który to limit wynosił 3.179.600 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy kwota 800.000 euro stanowiąca limit dla małego podatnika określona w art. 5a, pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dająca prawo do jednorazowego odpisu amortyzacyjnego (art. 22k, ust. 7) odnosi się do podmiotu gospodarczego (firmy), w której następuje amortyzacja określonych środków trwałych.

Zdaniem wnioskodawcy, jego stanowisko jest zgodne z zachowaniem opisanym powyżej. Łączenie przychodów pochodzących z różnych podmiotów prawa gospodarczego dla określenia prawa skorzystania z możliwości jednorazowego odpisu amortyzacyjnego byłoby bardzo często niewykonalne. W spółce cywilnej bowiem udziały poszczególnych wspólników określane są w zależności od ich wkładów i trudno byłoby przypisywać nabywanie w czasie trwania spółki środki trwałe poszczególnym wspólnikom i w zależności od ich indywidualnych przychodów różne stosować metody amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 7 ww. ustawy podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Określenie "mały podatnik" jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych; oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 800.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2007 r. za małego podatnika można uznać tego, którego przychód ze sprzedaży za 2006 rok nie przekroczył kwoty 3.180.000,00 zł przychodu brutto, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 2 października 2006 r. (pierwszy dzień roboczy) wynosił 3,9745 zł x 800.000 = 3.179.600 zł, w zaokrągleniu 3.180.000 zł.

Dla skorzystania z jednorazowej amortyzacji na podstawie ww. przepisów istotne jest kto nabywa środki trwałe, prowadzi ich ewidencję i dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 24a ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a - 22o.

Z tych też względów dla celów jednorazowej amortyzacji podatkowej, przy ocenie spełnienia kryteriów pojęcia "małego podatnika" w przypadku:

Zatem, aby skorzystać z możliwości dokonywania, na podstawie art. 22k ust. 7 ww. ustawy, jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3 - 8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych, dokonujący tych odpisów musi spełniać kryteria małego podatnika, o którym mowa w art. 5a pkt 20 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku kryterium małego podatnika zostało spełnione w odniesieniu do działalności prowadzonej przez wnioskodawcę samodzielnie, gdyż wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) uzyskana w 2007 r. nie przekroczyła kwoty 800.000 euro.

W związku z powyższym wnioskodawca mógł dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych od zakupionych środków trwałych w ramach prowadzonej jednoosobowo działalności gospodarczej (do wysokości wskazanej przepisami wynoszącej w 2007 r. kwotę 198.725; 50.000 x 3,9745).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.