IBPBI/1/415-1020/13/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 9 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości obniżenia przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy o wartość bonifikat udzielonych przy sprzedaży leków - jest prawidłowe.

W dniu 9 października 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości obniżenia przychodu z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy o wartość bonifikat udzielonych przy sprzedaży leków.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, jako wspólnik spółek komandytowych, od wielu lat prowadzi działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży leków. Funkcjonowanie w branży farmaceutycznej, w zmiennych warunkach ekonomicznych, ma bezpośredni wpływ na sposób prowadzenia działalności handlowej, kształt poszczególnych transakcji gospodarczych, jak również wymusza stosowanie odpowiedniej polityki cenowej w praktyce prowadzonego obrotu.

Wszystkie podmioty Wnioskodawcy stale prowadzą analizy uwarunkowań rynkowych oraz podejmują różne działania, których celem jest intensyfikacja sprzedaży i umacnianie znajomości własnych marek na rynku. W ramach własnej polityki cenowej, w latach 2007-2012, podmioty Wnioskodawcy udzielały klientom preferencji cenowych polegających na obniżeniu ceny wszystkich leków znajdujących się w jego ofercie, stosując bonifikaty przede wszystkim w stosunku do cen leków refundowanych, ale również leków o największym zapotrzebowaniu, leków służących do leczenia chorób przewlekłych, a także leków sezonowych. Bonifikaty te udzielane były w chwili dokonywania poszczególnych transakcji gospodarczych, a klienci posiadali wiedzę o stosowanych przez podmioty Wnioskodawcy preferencjach.

Podmioty Wnioskodawcy prowadzą pełną księgowość na podstawie ustawy o rachunkowości. Dokumentacja i ewidencja podmiotów Wnioskodawcy umożliwia pełną sprawdzalność wszystkich przeprowadzonych operacji gospodarczych. Transakcje sprzedaży zostały udokumentowane za pomocą paragonów fiskalnych z kasy fiskalnej, drukowanych przy użyciu drukarki fiskalnej współpracującej z licencjonowanym programem księgowym.

Na poszczególnych paragonach fiskalnych bonifikaty udzielane przez podmioty Wnioskodawcy ujęte zostały poza częścią fiskalną paragonu; widoczne są w jednej pozycji, bez wyszczególnienia wartości netto, stawki podatku oraz wartości VAT. Paragony fiskalne, które otrzymywali pacjenci, określają ceny netto poszczególnych leków wraz z podatkiem od towarów i usług, sumowania tych kwot, podają kwoty do zapłaty, wskazują wartości udzielanych bonifikat (wyodrębnione w osobnej pozycji - "bonifikata"), jak również pozostałe niezbędne dane ewidencyjne.

System informatyczny stosowany przez wszystkie podmioty Wnioskodawcy (...) pozwala na swobodne kształtowanie cen produktów, posiadając mechanizmy stosowania różnych strategii rabatowych. W ww. systemie udzielenie bonifikaty polegało na możliwości odnotowania faktu zmniejszenia przyjętej zapłaty od klienta za dany paragon fiskalny. System nie ewidencjonował bonifikat w części fiskalnej paragonu, mógł natomiast drukować w części niefiskalnej informację o zmniejszeniu zapłaty za dany paragon. Do udzielonych bonifikat nie można przypisać wartości netto i kwoty podatku. Wartość netto i stawki podatku VAT były niezmienne. Dane wysyłane do drukarki fiskalnej i obliczenia wykonywane przez tę drukarkę naliczają podatek od pełnej wartości towaru (nie do zapłaty). Dodatkowo, sama zapłata z części fiskalnej była pełną kwotą, przed zastosowaną bonifikatą. Bonifikaty ostatecznie sprowadzały się do przyjęcia pomniejszonej zapłaty za poszczególne paragony. Udzielone bonifikaty nie były ujęte na wydrukach okresowych i dobowych z drukarek fiskalnych, jednak zawierały je wszystkie pozostałe dokumenty generowane przez system informatyczny podmiotu Wnioskodawcy opisane poniżej.

Udzielane bonifikaty, oprócz treści paragonów fiskalnych, były wyszczególniane i udokumentowane w następujących zestawieniach i wykazach emitowanych przez systemy sprzedaży podmiotów Wnioskodawcy, tj.:

* w dziennych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym dniu),

* w miesięcznych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym miesiącu),

* w rocznych raportach kasowych, określających ich dokładną ilość oraz kwotę zapłaty (tekst jedn.: faktyczne kwoty bonifikat w danym roku),

* w szczegółowych wykazach udzielanych bonifikat sporządzanych za okresy dzienne (określających daty ich sporządzenia, daty poszczególnych transakcji sprzedaży, numery identyfikujące klientów, ich imiona i nazwiska, kwoty rzeczywistych bonifikat udzielonych poszczególnym klientom oraz zawierających wartości łączne bonifikat w danym dniu).

Wartość udzielonych bonifikat została również zaewidencjonowana na odpowiednich urządzeniach księgowych prowadzonych przez podmioty Wnioskodawcy (tekst jedn.: na kontach właściwych do rejestracji przychodów uzyskiwanych z tytułu sprzedaży leków - poprzez zapisy konta 731-2 po stronie Wn dokumentujące zmniejszenia przychodów).

Całokształt powyżej opisanej dokumentacji księgowej w pełni obrazuje rzeczywistą wartość udzielonych bonifikat, którą podmioty Wnioskodawcy w dowolnym układzie czasowym mogą wyodrębnić w sposób nie budzący wątpliwości.

W opisywanym stanie faktycznym, zastosowane bonifikaty posiadają swoje racjonalne uzasadnienie ekonomiczne i prowadzą w efekcie końcowym do osiągnięcia celu wytyczonego dla działalności gospodarczej, tj. realizowania i generowania określonego zysku. Stanowią one również podstawowy i fundamentalny element cenowej strategii gospodarczej wszystkich podmiotów Wnioskodawcy. Analizowane bonifikaty były stosowane przez wszystkie podmioty Wnioskodawcy według takich samych zasad w latach 2007-2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w powyżej opisanym stanie faktycznym prawidłowa jest kwalifikacja, że dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych - w latach 2007-2012 - przychodem z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest kwota należna, czyli kwota faktycznie otrzymana od klientów aptek z tytułu sprzedaży leków, tj. po wyłączeniu z podstawy opodatkowania wartości udzielanych bonifikat.

W ocenie Wnioskodawcy, ustalając wartość przychodów uzyskanych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, dopełnił on wszelkich obowiązków związanych z prawidłowym wykazywaniem przychodów i ustalaniem podstawy opodatkowania na gruncie podatku dochodowego oraz właściwym dokumentowaniem udzielanych bonifikat w prowadzonych dokumentach źródłowych oraz ewidencji księgowej przez wszystkie podmioty Wnioskodawcy. Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału) oraz łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali podatkowej określonej w ustawie. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Powyżej wymieniona norma prawna stanowi podstawę do ustalenia przychodu metodą memoriałową, ale jednoznacznie wskazuje na rzeczywistą wartość zrealizowanego przychodu, w przypadku udzielenia bonifikat i skont (zwróconych towarów).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia "bonifikata". Stosując przy interpretacji tego pojęcia wykładnię językową uznać należy, że "bonifikata" to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik Języka Polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok 2005, str. 62). Według wcześniejszej redakcji Słownika Języka Polskiego PWN (M. Szymczyk, Warszawa, 1996 r., str. 178), bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi; zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę, opust, rabat, rodzaj obniżki ustalonej ceny określonego towaru wyrażonej procentowo lub kwotowo. Za bonifikatę uznać należy zmniejszenie pierwotnej ceny towaru, z uwagi na różnego rodzaju okoliczności, takie jak np. wielkość zakupu, powiązania pomiędzy kontrahentami, obietnicę związania stałych stosunków handlowych, etc. (por. Bartosiewicz A.: Bartosiewicz Adam, Kubacki Ryszard Komentarz do ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX 2008).

Rozumienie pojęcia bonifikaty, stanowiącej synonim rabatu, nie budzi zatem wątpliwości. Przez bonifikatę (rabat) rozumie się obniżenie ustalonej ceny usługi lub towaru albo dodanie bezpłatnie do określonej ilości towarów kolejnych jego sztuk (rabat towarowy). Bonifikata przyznawana jest w momencie dokonywania transakcji sprzedaży, zwykle gdy nabywca spełnia określony warunek (dokonuje zakupu konkretnego towaru, określonej jego ilości, w okresie stosowanej promocji, etc). Możliwe jest również zmniejszenie uzyskanej należności, gdy już po transakcji sprzedaży zajdą okoliczności, których nie można było przewidzieć w chwili dokonywania sprzedaży. Co istotne, bonifikaty i skonta nie są kosztami podatkowymi, ale bezspornie pomniejszają przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przychodami Wnioskodawcy są zatem faktycznie zrealizowane utargi dzienne ze sprzedaży leków, czyli kwoty poszczególnych należności pomniejszone o wartości udzielonych bonifikat (tekst jedn.: przychody rzeczywiste).

Bonifikata obniża przychód z działalności gospodarczej jedynie wówczas, gdy została faktycznie dokonana. Ustawa o podatku dochodowym w żaden sposób jednak nie precyzuje, jak należy dokumentować bonifikaty. Co więcej, żaden z przepisów powołanej ustawy, ani z jej przepisów wykonawczych, nie zawiera unormowań dotyczących techniki udzielenia rabatów (bonifikat, opustów, reklamacji i skont), a przepisy nie uzależniają możliwości uwzględnienia ich w podstawie opodatkowania, od określonego normatywnie sposobu dokumentowania udzielonych bonifikat. Ponieważ ustawodawca nie sprecyzował, w jaki sposób oraz w jakiej formie następować ma dokumentowanie udzielanych bonifikat (zarówno co do faktu ich udzielenia, wysokości oraz ich przedmiotu), w efekcie wystarczającą przesłanką dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia przychodu.

Według art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Zawarte w powyższym przepisie odwołanie do ksiąg rachunkowych przesądza o podporządkowaniu ewidencji księgowej potrzebom podatkowym. Bowiem pomiędzy przepisami o rachunkowości a wymiarem podatków istnieje związek o charakterze techniczno-formalnym, który sprowadza się do wykorzystywania tego samego systemu ewidencyjnego. Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych, dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania poszczególnych zdarzeń gospodarczych.

Podkreślić należy, że prawo podatkowe oraz prawo bilansowe to dwie odrębne, autonomiczne dziedziny prawa. Różnice pomiędzy tymi dziedzinami powstają w każdym przypadku, gdy każda z nich zachowuje właściwe sobie cele, ogólne założenia oraz szczegółowe zasady, odrębnie regulowane na ich własne potrzeby. Obie te dziedziny różnią się od siebie diametralnie, jeśli chodzi o cele i funkcje realizowane w praktyce życia gospodarczego. W postępowaniu podatkowym ewidencja pełni wyłącznie rolę dowodową, dlatego uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie oznacza a priori, że dana czynność nie wystąpiła. Przepisy ustawy o rachunkowości nie rozstrzygają, ani o wysokości podatków, ani też nie mogą być podstawą oceny, czy podatnik zachował przepisy materialno-prawne zawarte w ustawach podatkowych, dotyczą one bowiem jedynie technicznych sposobów rejestrowania zdarzeń gospodarczych.

Oczywistą odrębność regulacji wynikających z prawa bilansowego od zapisów ustawy podatkowej, potwierdzają również ostatnie orzeczenia zapadłe w zakresie kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów na gruncie podatkowym.

Zagadnienia związane z powstaniem obowiązku podatkowego, wysokością podatku oraz rygorami zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów zostały określone w przepisach podatkowych. Uwzględnienie zapisów ustawy o rachunkowości przy ocenie skutków podatkowych jest możliwe wyłącznie tam, gdzie przepisy ustawy zawierają wyraźne odesłanie do jej treści, w odniesieniu do niezdefiniowanych w ustawie podatkowej pojęć, jak rezerw, czy biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Ustalenie podstawy opodatkowania u Wnioskodawcy (będącego komandytariuszem w spółkach komandytowych), następuje wyłącznie na podstawie ustawy podatkowej, tj. regulacji prawnych zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych: art. 8 ust. 1 (określającego sposób opodatkowania przychodów), art. 9 ust. 1 i ust. 2 (określających przedmiot opodatkowania), art. 10 (wskazującego na źródło przychodów), art. 14 ust. 1 (regulującego przychody z prowadzonej działalności gospodarczej) oraz art. 22 ust. 1-11 (zawierających normy prawne określające kategorię kosztów uzyskania przychodów). Zatem ewentualne uchybienie przepisom ustawy o rachunkowości nie może oznaczać w każdym przypadku, iż określona czynność nie wystąpiła.

Ponieważ przepisy regulujące zasady ewidencji rachunkowej nie mają charakteru podatkowo-twórczego udokumentowanie bonifikat może nastąpić w każdy z dopuszczalnych sposobów, zapewniający prawidłowe określenie wysokości dochodu (straty) podstawy opodatkowania oraz wysokości należnego podatku za dany rok podatkowy.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, w powyżej wymienionych latach podatkowych, zobowiązani byli stosować odpowiednie przepisy rozporządzeń Ministra Finansów w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania (tekst jedn.: w wersjach obowiązujących w poszczególnych latach w okresie 2007-2012). Przepisy tych rozporządzeń normowały na potrzeby podatku VAT, w szczególności elementy, jakie powinien zawierać paragon fiskalny oraz zasady sporządzania raportów fiskalnych.

Paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 ww. rozporządzenia). Paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku oraz łączną kwotę należności (§ 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) ww. rozporządzenia).

Raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) jest to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku (§ 2 pkt 18 ww. rozporządzenia).

Nie ulega wątpliwości, iż paragon fiskalny i raporty fiskalne (dobowe, miesięczne) powinny odzwierciedlać wartość sprzedaży oraz potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć zatem swoje odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tę sprzedaż w taki sposób, aby zachowane zostały postanowienia ww. rozporządzenia. Przepisy rozporządzeń wykonawczych nie określają jednak wprost, jak należy ewidencjonować bonifikaty, upusty oraz obniżki w treści paragonów fiskalnych. Podają one jedynie, iż na paragonie powinna być ujawniona, m.in. łączna kwota należności. Paragony fiskalne i dobowe raporty kasowe stanowią podstawę zapisów w księgach rachunkowych. Żaden przepis rozporządzeń wykonawczych nie określa jednakże, gdzie (w którym miejscu), na paragonie fiskalnym należy zamieścić (umiejscowić) informację o udzielonych bonifikatach. Wszystkie podmioty Wnioskodawcy umieszczały informacje o udzielonych bonifikatach na paragonach, jak również wykazywały je w pozostałych dokumentach, wykazach i ewidencjach, wykorzystywanych i generowanych przez system komputerowy przy ewidencjonowaniu prowadzonego obrotu.

Zatem obniżenie podstawy opodatkowania o kwoty udzielanych rabatów, przy założeniu prowadzenia prawidłowych, zgodnych z rzeczywistym przebiegiem poszczególnych transakcji gospodarczych, udokumentowanych rzetelnymi dowodami, wykazanymi następnie w postaci odpowiednich zapisów w urządzeniach księgowych podmiotu Wnioskodawcy, nie może oraz nie narusza przepisów ustawy podatkowej.

Wnioskodawca podkreśla, że wszystkie dokumenty, na podstawie których dokonywane były księgowania udzielonych bonifikat w księgach rachunkowych podmiotów Wnioskodawcy są rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz kompletne, a na ich podstawie podmiot Wnioskodawcy dokumentuje i ustala rzeczywistą wartość zrealizowanej sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikaty uwidocznione na paragonach fiskalnych w tzw. części niefiskalnej, rejestrowane przez komputerowy system sprzedaży i wyszczególniane w wykazach i zestawieniach generowanych przez ten system, stanowią rzetelne dowody księgowe, które odzwierciedlają faktycznie przeprowadzone transakcje handlowe. Nie istnieją żadne normy prawne, żadne konkretne przepisy prawa podatkowego, które eliminowałyby dane zawarte w wymienionych dokumentach podmiotu Wnioskodawcy z podstawy określenia przychodu.

Wnioskodawca podnosi, że jeden ze wspólników spółek komandytowych, które prowadzą opisaną działalność gospodarczą, posiada interpretację indywidualną z 11 grudnia 2007 r. (Znak:..) wydaną w podobnym stanie faktycznym, z której wynika, iż jego stanowisko dotyczące możliwości obniżenia przychodu ze sprzedaży leków o udzielone klientom bonifikaty na podstawie wydruków komputerowych (niefiskalnych raportów kasowych), jest prawidłowe.

Końcowo Wnioskodawca stwierdza, że identyczne stany faktyczne, w których wnioskodawcy wyrażali jednobrzmiące stanowisko dotyczące pełnej możliwości obniżania przychodu o wartości udzielonych bonifikat, potwierdzone zostały w następujących interpretacjach organów podatkowych:

* Znak: IPTPB1/415-212/12-5/13-S/AG, wydanej 22 maja 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi,

* Znak: IPTPB/415-212/12-5/13-S/AG (błędna sygnatura), wydanej 16 kwietnia 2013 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu,

a ponadto również w ostatnich interpretacjach, w których organ podatkowy uznał oraz potwierdził (w wyniku zapadłych orzeczeń sądowych) prawidłowość dokumentowania bonifikat nie ujętych w okresowych raportach fiskalnych, przy użyciu wydruków z systemu informatycznego i ewidencji komputerowej oraz zestawień paragonów fiskalnych:

* Znak: IBPBI/1/415-440/13/BK z 17 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* Znak: IBPBI/1/415-442/13/BK z 17 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* Znak: IBPBI/1/415-438/13/BK z 18 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach,

* Znak: IBPBI/1/415-441/13/BK z 18 lipca 2013 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał również wyroki:

* NSA z 20 kwietnia 2001 r., sygn. III SA 3352/99,

* NSA z 9 grudnia 2011 r., sygn. II FSK 1091/10,

* NSA z 20 lipca 2012 r., sygn. II FSK 2406/11,

* NSA z 8 listopada 2012 r., sygn. II FSK 605/11,

* NSA z 27 grudnia 2012 r., sygn. II FSK 253/11,

* WSA w Krakowie z 13 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Kr 1725/11,

* WSA w Łodzi z 28 listopada 2012 r., sygn. I SA/Łd 1188/12,

* WSA w Warszawie z 12 maja 2004 r., sygn. III SA 11/03.

Reasumując, kwoty udzielonych bonifikat pomniejszają przychód należny z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód wszystkich podmiotów Wnioskodawcy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, stanowią kwoty faktyczne otrzymane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze. zm). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.