IBPBI-1-3/4510-245/15/WLK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 października 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPBI-1-3/4510-245/15/WLK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 22 lipca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 sierpnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży części gospodarstwa rolnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodu uzyskanego ze sprzedaży części gospodarstwa rolnego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zwany dalej "Spółką") prowadzi głównie działalność będącą działalnością rolniczą. Z tego też względu posiada liczne nieruchomości (grunty), na których może realizować ww. działalność. W ramach swojej działalności, Spółka nabyła w roku 2007 nieruchomość gruntową (działka o powierzchni 34,1768 ha). Nieruchomość ta została następnie przez Spółkę zbyta w drodze umowy sprzedaży w roku 2014. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, większość tej nieruchomości stanowią grunty orne (34,02 ha), a tylko niewielka część to nieużytki (0,1632 ha). W okresie od roku 2008 do roku 2013 Spółka ww. nieruchomość dzierżawiła. Niemniej, w umowie dzierżawy zawarto zapisy, że nieruchomość będąca przedmiotem umowy będzie przeznaczona na cele produkcji rolnej, a co więcej bez zgody Spółki dzierżawca nie może zmienić przeznaczenia przedmiotu dzierżawy. Jako że dzierżawca nie występował o zmianę przeznaczenia nieruchomości, należy stwierdzić, że grunty te zajęte były na produkcję rolną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Spółkę sprzedaż nieruchomości opisanej w stanie faktycznym, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w takim udziale, w jakim nastąpiło zbycie gruntów oznaczonych jako użytki rolne w stosunku do całej powierzchni zbywanych gruntów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm., dalej "ustawa o p.d.o.p."), wolne od podatku są dochody z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy dochodu uzyskanego ze sprzedaży, jeżeli sprzedaż ta następuje przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Z treści powyższego przepisu wynika, że ustawodawca określił trzy przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia:

1.

podatnik dokonał odpłatnego zbycia nieruchomości w drodze umowy sprzedaży,

2.

przedmiotem sprzedaży była całość lub część nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego,

3.

w momencie sprzedaży upłynęło 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie całości lub części zbywanej nieruchomości.

Już na wstępie należy wskazać, że okres upływu 5 lat został przez Spółkę spełniony - nieruchomość nabyta została bowiem w roku 2007, natomiast zbycie w roku 2014.

Z postanowień art. 2 ust. 4 ustawy o p.d.o.p. wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Zgodnie z przepisami art. 1 i 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1381 z późn. zm.), za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, przy czym łączna powierzchnia tych gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, a stanowią one własność lub znajdują się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nie posiadającej osobowości prawnej.

Z powołanych przepisów wynika, że przy ocenie, czy dana nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym - a tym samym również w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących warunków:

1. Grunty są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych.

2. Grunty nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza.

3. Łączna powierzchnia gruntów przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

4. Grunty stanowią własność lub są w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Decydujące znaczenie dla oceny nieruchomości jako wchodzących w skład gospodarstwa rolnego ma to, czy grunt stanowi użytek rolny lub jest gruntem zadrzewionym i zakrzewionym na użytkach rolnych, ewentualnie czy występuje grunt rolny zabudowany. Spółka w odniesieniu do przeważającej części zbywanej nieruchomości spełniła ten warunek, ponieważ przedmiotem transakcji był grunt oznaczony w ewidencji gruntów jako grunt orny, stanowiący w myśl § 68 ust. 1 pkt 1 lit. a rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 542), rodzaj użytków rolnych. Tylko w niewielkiej części nieruchomości nie można mówić o użytkach rolnych, a mianowicie w odniesieniu do 0,1632 ha gruntów oznaczonych jako nieużytki. W tym zakresie jednakże, Spółce nie będzie przysługiwało zwolnienie z podatku dochodowego na mocy 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. W tej części bowiem grunt ten nie wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Podstawowym warunkiem uznania gruntów za gospodarstwo rolne jest ich powierzchnia określana jako norma obszarowa. Jeżeli łączna powierzchnia gruntów stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej, przekracza 1 ha użytków rolnych lub gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na użytkach rolnych lub 1 ha przeliczeniowy użytków rolnych, jest to gospodarstwo rolne w rozumieniu art. 2 ustawy o podatku rolnym. W przypadku, gdy grunt nie spełnia normy obszarowej, nie może być uznany za gospodarstwo rolne, bowiem jedynym składnikiem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym są grunty o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Spółka spełniła ten warunek, bowiem przedmiotem transakcji była nieruchomość o powierzchni ponad 34 ha.

Jednocześnie nie wszystkie rodzaje gruntów, które spełniają ww. normy wchodzą w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym. Do gruntów gospodarstwa rolnego nie zalicza się gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

Stosownie do art. 2 ust. 2 ustawy o podatku rolnym, za działalność rolniczą uważa się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, roślin ozdobnych, grzybów uprawnych, sadownictwa, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego fermowego oraz chów i hodowlę ryb.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że Spółka nie zajęła gruntów rolnych na prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej, nie dokonuje również żadnych czynności przygotowawczych z tym związanych. Fakt, że nieruchomości będące przedmiotem transakcji były dzierżawione, nie oznacza, w ocenie Spółki, że były zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Twierdzenie o zajęciu przedmiotowej nieruchomości na prowadzenie na niej działalności rolniczej wynika wprost m.in. z faktu, że Spółka wydzierżawiała ją podmiotowi, który wykorzystywał ją wyłącznie w celu prowadzenia produkcji rolnej (wykorzystywanie tej nieruchomości w innym celu nie było możliwe, przez wzgląd na brak zgłoszenia takiego zamiaru Spółce). W tym miejscu należy podkreślić, że warunek określony w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, odnosi się do faktycznego wykorzystania gruntu na cele działalności rolniczej, co wynika z treści tego przepisu. Wykorzystanie przez ustawodawcę w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, określenia "z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza" odnosi się do rzeczywistego niewykonywania na nieruchomości działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

W dalszej kolejności należy podkreślić, że również art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., nie uzależnia prawa do skorzystania ze zwolnienia wskazanego w tym przepisie od tego, czy podmiot sprzedający nieruchomość wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego prowadzi działalność rolniczą osobiście.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dochodu ze sprzedaży gruntów rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego jest zwolnieniem przedmiotowym, w związku z czym, rodzaj podmiotu dokonującego sprzedaży tych gruntów (przedsiębiorca czy rolnik) nie ma znaczenia dla skutków podatkowych tej sprzedaży. Fakt nabycia i władania gruntami przez podmiot będący przedsiębiorcą (tutaj: Spółkę), nie jest tożsamy z zajmowaniem gruntów na działalność gospodarczą. Jeśli podmiot ten (tutaj: Spółka) nie prowadzi tam działalności gospodarczej, nie podejmuje żadnych czynności przygotowawczych w tym zakresie, to przedmiotowe grunty nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, a stanowią grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego.

Powyższe stanowisko potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji z 9 stycznia 2014 r., sygn. ITPB3/423-487/13/MK, a także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji z 2 listopada 2010 r., sygn. ILPB4/423-121/10-2/ŁM w której wskazał, że Fakt nabycia i władania gruntami przez podmiot będący przedsiębiorcą, nie jest tożsamy z zajmowaniem ich na działalność gospodarczą. Jeśli podmiot ten nie prowadzi tam działalności, nie podejmuje żadnych czynności przygotowawczych w tym zakresie, to przedmiotowe grunty nie są jeszcze zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Jeśli zatem te grunty są sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne, to wówczas podlegają one podatkowi rolnemu, a nie podatkowi od nieruchomości.

Takie samo stanowisko zajmują również sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach, m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 kwietnia 2012 r., sygn. II FSK 1771/10, a także w wyroku z 10 stycznia 2007 r., sygn. III FSK 97/06.

Jeśli natomiast chodzi o rozumienie pozostałych pojęć, które występują w przepisach art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., a nie są przez tę ustawę zdefiniowane, to zgodnie z zasadami wykładni systemowej, należy przyjąć ich znaczenie wynikające z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.). Dotyczy to m.in. sprzedaży, pod którą na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć umowę uregulowaną w Tytule XI Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, w szczególności w art. 535 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Także określając pojęcie nieruchomości należy odnieść się do art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Powyższe warunki zostały przez Spółkę spełnione, bowiem nieruchomości zostały zbyte w ramach umowy sprzedaży, co potwierdzał stosowny akt notarialny.

Zwolnieniem zawartym w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p., objęty będzie dochód uzyskany ze sprzedaży całości lub części nieruchomości (wraz z częściami składowymi), wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Spółka stwierdza, że dochód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości wchodzącej w skład gospodarstwa rolnego będzie podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z cytowanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. w takim udziale, w jakim nastąpiło zbycie gruntów oznaczonych jako użytki rolne w stosunku do całej powierzchni zbywanych gruntów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl