IBPB3/423-862/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 3 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. uznania modernizacji sieci internetowej jako zwiększenie wartości serwera podlegającej amortyzacji stawką 30% (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 3 października 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. uznania modernizacji sieci internetowej jako zwiększenie wartości serwera podlegającej amortyzacji stawką 30%.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka świadczy usługi dostępu do sieci internetowej oraz dostępu do sieci telewizji kablowej dla mieszkańców lokalnego osiedla (40 bloków). Obie sieci Spółka dzierżawi od Spółdzielni Mieszkaniowej płacąc za nie ustalony zgodnie z umową czynsz. Spółka jest zobowiązana do modernizacji tych sieci.

Na przełomie 2007, 2008 r. Spółka dokonała modernizacji sieci internetowej. Stan sieci z przed modernizacji był taki, że od głównego serwera prowadziły kable światłowodowe do głównych węzłów (5 miejsc), a stamtąd kablem UTP kategorii 5 e (skrętka) rozprowadzona była sieć do bloków należących do danego węzła. Modernizacja polegała na wymianie skrętki na kable światłowodowe do wszystkich bloków (zwiększyło to przepustowość sieci). W każdym bloku zwiększono również liczbę punktów dostępowych tak aby każdy lokator mógł przystąpić do sieci Spółki. Skutkowało to tym, że na zakończeniu kabla światłowodowego zamontowano konwertery światłowodowe (tak aby zamienić sygnał światłowodowy na sygnał czytelny dla urządzeń switch) oraz wiele urządzeń elektronicznych niezbędnych do prawidłowej pracy sieci. W danym bloku w piwnicy Spółka powiesiła nowe skrzynki, w których zamontowano urządzenia switch oraz urządzenia UPS, które w przypadku braku prądu podtrzymywałyby pracę switcha. Do tego switcha są wpinane komputery odbiorców Spółki. Wszystkie kable są prowadzone w następujący sposób:

Urządzenia te jak i listwy można w każdej chwili zdemontować.

W 2008 r. Spółka zakupiła dodatkowo do stacji czołowej serwer zapasowy (traktowany jako zabezpieczenie źródła przychodu). Oprócz tego serwera istnieje jeszcze wcześniejszy serwer, który jest amortyzowany stawką 30%.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka postąpiła prawidłowo traktując modernizację sieci internetowej jako zwiększenie wartości serwera i amortyzując tą inwestycję w obcej sieci internetowej stawką 30%... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem wnioskodawcy:

Spółka powinna amortyzować inwestycję w obcą sieć internetową stawką 30% traktując ją jako zwiększenie wartości serwera. Taka sieć nie nadaje się do samodzielnego wykorzystania i w związku z tym nie może wpływać na przychód Spółki. Nie może ona stanowić odrębnego środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.") kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródło przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu lub utrzymania źródła tego przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika i źródła tych przychodów musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych - wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo. Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych". Przez inwestycje w obcych środkach trwałych należy rozumieć ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji bądź polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Pomimo tego, że ustawa o p.d.o.p. nie definiuje wprost pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym", przyjmuje się, że taką inwestycją są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Będą to zatem poniesione wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez podatnika.

Na zasadzie art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Z powyższego wynika, iż do środków trwałych zalicza się przedmioty kompletne i zdatne do użytku. Poszczególne elementy, tj. switche, światłowody, UPS, skrętki itp. składają się na sieć internetową poprzez którą podatnik będzie świadczył usługi dostępu do internetu w połączonych tą siecią blokach mieszkalnych. Sygnał internetowy może być przekazywany jedynie za pomocą sieci internetowej. Poszczególne elementy tej sieci nie mogą więc zapewnić dostępu do internetu. Skutek taki można natomiast uzyskać za pomocą prawidłowo zainstalowanej i sprawnej sieci internetowej. Amortyzacji nie będą więc podlegać poszczególne elementy tej sieci, ponieważ nie spełniają wszystkich wymogów zaliczenia ich do środków trwałych (nie są kompletne i zdatne do użytku).

Dodatkowo, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 z późn. zm.) do grupy I środków trwałych obejmującej budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego do wyposażenia budynku zalicza się wszystkie instalacje wbudowane w konstrukcje budynku na stałe, np. instalacje sanitarne, elektryczne, sygnalizacyjne, komputerowe, telekomunikacyjne, przeciwpożarowe oraz normalne wyposażenie budynku np. wbudowane meble.

Zatem, przewody łączące urządzenia dostępowe z poszczególnymi stanowiskami mogą być: połączone trwale z budynkiem (lokalem) poprzez umieszczenie ich w ścianach budynku lub umieszczone na zewnątrz ścian w specjalnych listwach montażowych, nie połączone trwale z budynkiem. W przypadku gdy budynek nie stanowi własności podatnika wydatki te stanowią "inwestycję w obcym środku trwałym". Natomiast, gdy przewody sieciowe umieszczono na listwach montażowych to wówczas koszt poniesiony na ich instalację zwiększa wartość początkową serwera.

W przedstawionym stanie faktycznym, wydatki związane z modernizacją środka trwałego - zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p. - powiększają wartość początkową środka trwałego (serwera). Zatem od zwiększonej wartości początkowej omawianego środka trwałego (serwera) Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych według wybranej wcześniej metody - stosownie do postanowień art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. - do końca miesiąca, w którym nastąpi zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jego (nową - podwyższoną) wartością początkową (jeśli oczywiście wcześniej nie wystąpią inne okoliczności określone w tym przepisie), z uwzględnieniem dokonanych wcześniej odliczeń.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.