IBPB3/423-817/08/AP - Zasady zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych przez spółkę prowadzącą działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium k. specjalnej strefy ekonomicznej w oparciu o zezwolenie z dnia 29 sierpnia 2006 r. na prowadzenie działalności na terenie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej. Spółka prowadzi działalność w branży logistyczno-magazynowej, świadcząc m.in. usługi w zakresie prac przeładunkowych, magazynowania i przechowywania towarów, działając w oparciu o posiadane środki trwałe, w tym m.in. halę magazynową oraz niezbędne maszyny i urządzenia.

Spółka planuje obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla niektórych środków trwałych działając w oparciu o art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o p.d.o.p). Wątpliwości Spółki budzi jednak kwestia granicy maksymalnego obniżenia stawek amortyzacyjnych oraz możliwość przywrócenia stawek amortyzacyjnych określonych ustawą o p.d.o.p w odniesieniu do środków trwałych amortyzowanych uprzednio przy pomocy obniżonych przez spółkę stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym powstaje pytanie odnośnie możliwości amortyzacji środków trwałych przy zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych. W szczególności, Spółka prosi o potwierdzenie, iż:

Artykuł 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p na stawki amortyzacyjne wyższe dokonywać można w terminie od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 16i ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej "ustawa o p.d.o.p"), podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego. Przepis ten wyraża zatem generalną zasadę zezwalającą podatnikom na obniżanie stawek amortyzacyjnych stosowanych w odniesieniu do środków trwałych.

Jednocześnie ustawodawca nie przewiduje w tym zakresie żadnych dodatkowych obostrzeń, w szczególności nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika. Jak podkreśla się w literaturze przedmiotu, wskazanie przez ustawodawcę generalnego minimalnego poziomu, do którego można by obniżyć stawki amortyzacyjne na podstawie wskazanych wyżej przepisów, byłoby niecelowe, gdyż jak się wydaje ustalenie minimalnego poziomu obniżonych stawek amortyzacyjnych powinno się odbywać raczej w sposób indywidualny, z uwzględnieniem wszelkich okoliczności konkretnego przypadku (por. Michał Wróblewski, Bartłomiej Suszko, Zmiany stawek amortyzacji podatkowej - rozbieżności interpretacyjne, przegląd podatkowy Nr 8/2006, s. 21 i nast.).

Również interpretacje prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach podatników potwierdzają wyżej przedstawiony pogląd. Podkreślają one w szczególności, że możliwość obniżania stawek amortyzacyjnych nie zależy od wystąpienia jakichkolwiek okoliczności, a decyzja w tym zakresie należy do podatnika (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 8 lutego 2008 r., sygn. ILPB3/423-228/07-2/ŁM; Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 9 maja 2008 r., sygn. ITBP3/423-125/08/AW).

Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, iż organy podatkowe, w tym Ministerstwo Finansów, potwierdzają możliwość maksymalnego obniżenia stawki amortyzacyjnej (tj. nawet do zera), a w konsekwencji niedokonywania w danym okresie jakichkolwiek odpisów amortyzacyjnych (tak m.in. Pierwszy Mazowiecki Urząd Skarbowy w Warszawie w interpretacji z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. 1471/DPR1/423-31/07/MK; Ministerstwo Finansów z dnia 15 lipca 2003 r. w odpowiedzi na pytanie "Dobrej firmy" opublikowane na łamach Rzeczpospolitej, wydanie z dnia 24 lipca 2003 r. Jak również Urząd Skarbowy Kraków - Prądnik z dnia 31 października 2003 r., sygn. PB2/415/78/03/Dz).

Spółka ponadto podkreśla, że do końca roku 2002 art. 16i ust. 5 obowiązywał w brzmieniu: "Podatnicy mogą obniżać podane w wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla środków trwałych nie więcej niż o połowę ich wysokości. Obniżenia stawki bądź przyjęcia w poprzedniej wysokości dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego." Jak zauważył Drugi Urząd Skarbowy w Bielsku-Białej w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 30 marca 2004 r., sygn. PD/423/023/2004: "W wyniku przeprowadzonej nowelizacji przedmiotowego artykułu, przestał obowiązywać 50% limit obniżenia podstawowej stawki amortyzacyjnej, co oznacza, że obecnie wysokość obniżenia jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika."

W związku z powyższym, w opinii spółki prawidłowym jest dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek dowolnie obniżonych.

Ponadto w ustawie o p.d.o.p nie zostały zawarte przepisy regulujące expressis verbis problematykę związaną z ewentualną późniejszą zmianą stawek amortyzacyjnych z pierwotnie obniżonych na stawki przewidziane czy to w ustawie, czy też na stawki ustalone na innym, uzależnionym od uznania podatnika poziomie. Ustawodawca wskazał jedynie, od kiedy zastosować można obniżone stawki amortyzacji - zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym dane środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

W konsekwencji Spółka stoi na stanowisku, iż ustawodawca nie zakazuje podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacji podatkowej. Potwierdzenie przedstawionego wyżej stanowiska można odnaleźć w licznych oficjalnych interpretacjach prawa podatkowego wydawanych przez organy podatkowe (tak m.in. Opolski Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 26 marca 2004 r., sygn. PDP-423-16/PW/04; Łódzki Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 29 czerwca 2007 r., sygn. ŁUS-II-2-423/110/07/JB).

Jednocześnie ustawa o p.d.o.p nie zawiera uregulowań wskazujących na górną granicę podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych. W związku z powyższym, w momencie podjęcia decyzji o podwyższeniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, podatnik ma prawo podwyższyć stawki amortyzacyjne według własnego uznania, pod warunkiem, że wysokość tak ustalonych stawek nie przekroczy poziomu określonego w wykazie (tzn. dowolne podwyższenie stawki amortyzacyjnej ograniczone jest jedynie wartością maksymalną wskazaną w ustawie o p.d.o.p). Podobny pogląd został wyrażony przez organy podatkowe w wydanych indywidualnych wiążących interpretacjach prawa podatkowego (tak m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 7 grudnia 2007 r., sygn. IBPB3/423-133/07/BG/kan-747/09/07; Kujawsko-Pomorski Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 18 kwietnia 2005 r., sygn. ZD/423-40-22/05).

Mając na uwadze powyższe, w opinii Spółki prawidłowym będzie dokonanie zmiany stawek amortyzacyjnych z obniżonych przez podatnika na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p na stawki wyższe w terminie od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego. Stanowisko podatnika w tym zakresie jest zgodne ze stanowiskiem władz skarbowych zawartym w interpretacjach prawa podatkowego wydanych przez organy podatkowe (tak m.in. Podkarpacki Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 7 lipca 2004 r., sygn. PUS.I/423/64/2004; Opolski Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 26 marca 2004 r., sygn. PDP-423-16/PW/04).

W związku z przedstawioną wyżej argumentacją, popartą powołanymi oficjalnymi pismami organów podatkowych, spółka stoi na stanowisku, iż w odniesieniu do przedstawionego na wstępie stanu faktycznego:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę decyzji Dyrektorów Izb Skarbowych oraz postanowień Naczelników Urzędów Skarbowych należy stwierdzić, iż zapadły one w indywidualnych sprawach osób, które się o nie ubiegały i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację, ponadto nie są sprzeczne z niniejszą interpretacją i potwierdzają stanowisko w niej zawarte.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa. S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.