IBPB3/423-816/08/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uczestniczenia wspólnika w przychodach i kosztach podatkowych spółki komandytowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uczestniczenia wspólnika w przychodach i kosztach podatkowych spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki komandytowej, w której posiada około 31,03% udziałów. Pozostałe około 68,96% udziałów należy do osoby fizycznej, która jest komandytariuszem w spółce. Zgodnie z umową spółki komplementariusz uczestniczy w zyskach spółki w 10%, natomiast w stratach w 90%. Komandytariusz natomiast uczestniczy w zyskach spółki w 90%, a w stratach w 10%. Bilans sporządzony na dzień 31 grudnia 2007 rok wykazał stratę w wysokości 6.581,00 zł. Wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów wyniosły 6.581,00 zł, natomiast wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów w 2007 r. nie wystąpiły. W minionym roku spółka nie osiągnęła żadnych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zarówno zysk jak i stratę powinno się rozliczać u wspólników spółki komandytowej proporcjonalnie do posiadanego przez nich udziału w zysku spółki.

Zdaniem Wnioskodawcy zarówno przychody jak i strata powinny być rozliczane proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku określonego w umowie spółki komandytowej. Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. Ustawa nie precyzuje, czy chodzi o udział kapitałowy czy udział w zysku bądź stracie. Analizując jednak analogiczny przepis art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), który mówi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, należy dojść do wniosku, iż dla osób prawnych pojęcie udziału również odnosi się do udziału w zysku. Zarówno w przypadku osób fizycznych jak i prawnych taką samą zasadę stosuje się do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Rozliczenie straty u osoby fizycznej według udziału w zysku a u osoby prawnej według udziału kapitałowego doprowadziłoby do sytuacji, w której strata zostałaby rozliczona w wysokości większej niż 100%, ponieważ udział osoby fizycznej w zysku spółki wynosi 90%, a udział kapitałowy Wnioskodawcy (osoby prawnej) wynosi 31,03%. Wówczas rozliczona byłaby większa strata niż rzeczywiście osiągnięta.

Rozliczenie straty u obu wspólników, czyli osoby fizycznej i Wnioskodawcy (osoby prawnej) według ich udziału w zysku wynoszącego odpowiednio 90% i 10% skutkowałoby rozliczeniem straty w 100%.

Takie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie między innymi w postanowieniu Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 24 sierpnia 2005 r. (sygn. 1435/DP1/432-63/05/KS).

Wnioskodawca stoi także na stanowisku, iż nie mają tu zastosowania postanowienia umowy spółki, które przewidują, iż komandytariusz uczestniczy w stratach spółki w 10% a komplementariusz w 90%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm. - określanego dalej skrótem k.s.h.) spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponieważ spółka komandytowa jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami są poszczególni wspólnicy tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba prawna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w myśl art. 123 § 1 k.s.h., komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa stanowi inaczej. Z uwagi na dyspozycyjny charakter tegoż przepisu, wspólnicy spółki komandytowej mają prawo ustalić w umowie spółki inny sposób podziału zysku przypadającego komandytariuszowi. Dowolność postanowień posiada jedno tylko ograniczenie - komandytariusz nie może być pozbawiony udziału w zysku (art. 51 § 1 w związku z art. 103 k.s.h.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 5 ust. 2 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia do chodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, w której umowa spółki komandytowej określa inny udział w zyskach, niż proporcjonalnie do wniesionych wkładów.

Zatem, zarówno przychody, koszty uzyskania przychodu jak i wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, zwolnienia i ulgi podatkowe oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku powinny być rozliczane przez Spółkę będącą wspólnikiem spółki komandytowej proporcjonalnie do jej udziałów w zyskach tej spółki, zgodnie z treścią zawartą w umowie spółki komandytowej.

Ponieważ w ostatnim zdaniu stanowiska zawartego we wniosku ORD-IN (str. 4/4) stwierdzono, iż w przedstawionym stanie faktycznym nie znajdują zastosowania postanowienia umowy spółki komandytowej, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.