IBPB3/423-784/08/PC - Kwota podatku VAT zawartego w zapłacie dokonanej przez faktora a przychód należny w CIT.
Pismo z dnia 12 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB3/423-784/08/PC Kwota podatku VAT zawartego w zapłacie dokonanej przez faktora a przychód należny w CIT.
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 9 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych otrzymanego podatku od towarów i usług zawartego w zapłacie dokonanej przez faktora - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 9 września 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do przychodów podatkowych otrzymanego podatku od towarów i usług zawartego w zapłacie dokonanej przez faktora.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca zawarł umowę faktoringu właściwego. W jej ramach przelewa na rzecz faktora nieprzeterminowane wierzytelności wynikające z faktur sprzedaży wystawianych wskazanemu odbiorcy, zarachowanych jako przychód należny. Faktor w terminie określonym w umowie przelewa na rachunek firmy ekwiwalentne środki pieniężne potrącając przy tym ustalone, umowne wynagrodzenie (prowizja + VAT). W wyniku ww. operacji Spółka zalicza do kosztów podatkowych kwotę prowizji faktora, netto. Natomiast operację przelewu wierzytelności jak i zapłaty dokonanej przez faktora na rzecz faktoranta nie rozlicza w rachunku podatku dochodowego od osób prawnych, traktując otrzymane środki jako zapłatę za fakturę, która została juz opodatkowana podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wątpliwość stanowi zawarty w fakturach podatek VAT. Zapłata za zbywaną wierzytelność obejmuje również podatek VAT, który nie był zarachowany jako przychód należny.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy kwota podatku VAT zawartego w zapłacie dokonanej przez faktora stanowi przychód należny dla celów podatkowych.
Zdaniem Wnioskodawcy,
VAT należny nie stanowi przychodu dla celów podatkowych,
VAT należny nie stanowi kosztów uzyskania przychodu.
Zapłata dokonana przez faktora jest zapłatą za fakturę w wartości brutto (netto + VAT), podatek VAT zawarty w fakturze nie stanowi kosztu, natomiast podatek VAT zawarty w zapłacie za fakturę nie stanowi przychodu.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 z późn. zm.- określanej w dalszej części skrótem "ustawy o p.d.o.p."), zawarto regulacje dotyczące m.in. zasad zaliczania do przychodów podlegających opodatkowaniu przychodów otrzymanych przez podatnika oraz zasad dotyczących zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu. I tak, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o p.d.o.p. do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług.
Zgodnie zaś z art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów:
podatek naliczony:
jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towaru i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług, - w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług - jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej,
podatek należny w przypadku:
importu usług oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, jeżeli nie stanowi on podatku naliczonego w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług: kosztem uzyskania przychodów nie jest jednak podatek należny w części przekraczającej kwotę podatku od nabycia tych towarów i usług, która mogłaby stanowić podatek naliczony w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług,
przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
kwota podatku od towarów i usług, nieuwzględniona w wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podlegających amortyzacji zgodnie z art. 16a- 16m, lub dotycząca innych rzeczy lub praw niebędących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi podlegającymi tej amortyzacji- w tej części, w jakiej dokonano korekty powodującej zmniejszenie podatku doliczonego zgodnie z art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.
Z powyższych przepisów wynika wprost, iż podatek należny nie stanowi przychodów Spółki, podatek naliczony - co do zasady - nie jest natomiast kosztem uzyskania przychodów.
Stanowisko podatnika przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2008 r. jest zatem prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.