IBPB3/423-779/08/MO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 listopada 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB3/423-779/08/MO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 8 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków zmian w umowach pożyczek udzielonych spółce przez jej wspólników poprzez wprowadzenie karencji w naliczaniu oprocentowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia skutków zmian w umowach pożyczek udzielonych spółce przez jej wspólników poprzez wprowadzenie karencji w naliczaniu oprocentowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1.

Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej - SSE lub Strefa) na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej - zezwolenie), na podstawie art. 16 ust. 1,7 i 8 i art. 17 ust. 1 ustawy strefowej do dnia 8 sierpnia 2016 r.

W zezwoleniu ustalone zostały następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

a.

termin rozpoczęcia działalności - od dnia 1 czerwca 2003 r.,

b.

zatrudnienie pracowników - 45 osób w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r. i w latach następnych,

c.

poniesienie wydatków inwestycyjnych o wartości 8.000.000 zł w terminie do dnia 31 grudnia 2004 r.

Wszystkie wymienione powyżej warunki zostały spełnione w określonych w zezwoleniu terminach.

2.

Zezwolenie zostało częściowo zmienione decyzją Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej, oraz decyzją Ministra Gospodarki i Pracy. Zmiany dotyczyły rozszerzenia przedmiotu działalności Spółki.

3.

Spółka jest "małym przedsiębiorcą" w rozumieniu załącznika 1 do rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 70/2001/WE z dnia 12 stycznia 2001 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu WE w odniesieniu do pomocy państwa dla małych i średnich przedsiębiorstw (Dz. Urz. WE L 10 z dnia 13 stycznia 2001 r.) w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zmieniającej ustawę strefową).

4.

Z uwagi na fakt, iż Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie przed dniem 1 stycznia 2001 r., jako "mały przedsiębiorca", korzysta ze zwolnień i preferencji podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych na tzw. "starych zasadach" tj. w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy zmieniającej ustawę strefową.

5.

Wnioskodawca nie wystąpił do ministra właściwego do spraw gospodarki z wnioskiem o zmianę zezwolenia polegającą na zastosowaniu do niej przepisów dotyczących zwolnień podatkowych określonych w art. 5 ustawy zmieniającej ustawę strefową (zgodnie z art. 6 tej ustawy). Jednak z uwagi na brzmienie art. 5 ustawy zmieniającej ustawę strefową należy przyjąć, że zasady określone w tym przepisie odnoszą się do Spółki z mocy samego prawa, bez konieczności składania wniosku o zmianę zezwolenia w trybie art. 6 ustawy zmieniającej ustawę strefową.

6.

Na budowę zakładu oraz inne inwestycje związane z działalnością, która miała być i jest obecnie prowadzona na terenie SSE, jak również na prowadzenie bieżącej działalności na terenie Strefy, Spółka otrzymywała środki pieniężne min. od swoich udziałowców (wspólników) na podstawie oprocentowanych umów pożyczek. Oprocentowanie tych pożyczek odpowiadało standardom rynkowym (tytułem przykładu można wskazać oprocentowanie w wysokości trzymiesięcznego wskaźnika WIBOR na określony dzień powiększonego o 2% w stosunku rocznym).

7.

Środki finansowe z tytułu umów pożyczek zawieranych ze wspólnikami Spółki nie wystarczały jednak na finansowanie bieżącej działalności tej Spółki. Dlatego też Spółka zmuszona była uzyskać środki finansowe z innych źródeł, w tym z kredytu bankowego. W konsekwencji, Spółka w dniu 18 maja 2005 r. zawarła z Bankiem umowę o finansowanie (dalej - umowa o finansowanie). Integralną częścią umowy o finansowanie były porozumienia zawarte z Bankiem przez Pożyczkodawców w dniu 18 maja 2005 r. o podporządkowaniu zobowiązaniom wobec Banku innych zobowiązań. Takie same porozumienia zostały również zawarte w 2006 r. przy odnawianiu umowy kredytowej. Zgodnie z § 2 tych porozumień, udzielone Spółce przez jej wspólników pożyczki pieniężne zostały podporządkowane w stosunku do kredytu udzielonego Spółce na podstawie umowy o finansowanie, co oznacza, że kredyt udzielony przez Bank musi być bezwarunkowo spłacony w całości wraz z wszelkimi należnościami ubocznymi przed dokonaniem jakiejkolwiek spłaty pożyczek udzielonych Spółce przez Wspólników.

8.

Z uwagi na fakt, iż Spółka zamierza rozwijać prowadzoną na terenie SSE działalność, a do jej rozwoju potrzebuje środków finansowych (zwłaszcza środków obrotowych), wspólnicy Spółki będący jednocześnie pożyczkodawcami, rozważają możliwość dokonania zmian w zawartych umowach pożyczek polegających na wydłużeniu terminów ich zwrotu oraz wprowadzeniu tzw. karencji w naliczaniu należnego oprocentowania pożyczek przez określony czas. Wspomniana karencja ma polegać na tym, iż Spółka (jako pożyczkobiorca) - w zamian za zaniechanie naliczania przez pożyczkodawców oprocentowania od udzielonych Spółce pożyczek pieniężnych przez określony czas - jest zobowiązana do zapłaty pożyczkodawcom, najpóźniej w umownym terminie zwrotu tych pożyczek, oprocentowania w wyższej wysokości niż oprocentowanie, pierwotnie w danych umowach pożyczek przewidziane np. w wysokości 3-miesięcznego wskaźnika WIBOR określonego na dzień zwrotu pożyczki pomnożonego przez liczbę 1,5 oraz powiększonego o 3% w stosunku rocznym (tj. według wzoru WIBORx1,5+3%).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonanie zmian w umowach pożyczek pieniężnych - udzielonych Spółce przez jej wspólników poprzez wprowadzenie tzw. karencji w naliczaniu oprocentowania przez określony czas, spowoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu tzw. nieodpłatnego świadczenia, a jeżeli tak, to w którym momencie taki przychód powstanie i w jaki sposób należy ustalić jego wysokość.

Zdaniem Spółki zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) do przychodów zalicza się również wartość nieodpłatnych świadczeń. "Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby mające konkretny wymiar finansowy" (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej NSA) z dnia 20 września 2005 r. sygn. akt FSK 2206/04, pub. LEX). Uwzględniając przytoczoną w zaprezentowanym powyżej wyroku NSA definicję "nieodpłatnego świadczenia" zdaniem Spółki w opisanej sytuacji tj. w razie zastosowania karencji w naliczaniu - przez określony czas - oprocentowania, przychód z tytułu nieodpłatnego świadczenia nie zaistnieje. Spółka podkreśla, że karencja wprowadza dla pożyczkodawców ekwiwalent w postaci zobowiązania Wnioskodawcy do zapłaty - najpóźniej w umownym terminie zwrotu tych pożyczek - oprocentowania w wyższej wysokości niż oprocentowanie, pierwotne w danych umowach pożyczek przewidziane np. w wysokości 3 - miesięcznego wskaźnika WIBOR określonego na dzień zwrotu pożyczki pomnożonego przez liczbę 1,5 oraz powiększonego o 3% w stosunku rocznym tj. według wzoru WIBOR x 1,5 + 3%). W tym przypadku nie zaistniej zatem - charakterystyczny dla przychodów z tytułu tzw. nieodpłatnego świadczenia - brak ekwiwalentności świadczeń stron, co wyłącza możliwość potraktowania karencji za źródło przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl