IBPB3/423-768/08/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 4 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowej alokacji kosztów pośrednich - przede wszystkim nakładów administracyjnych do posiadanych przez Spółkę zakładów w rozumieniu umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 4 września 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowej alokacji kosztów pośrednich - przede wszystkim nakładów administracyjnych do posiadanych przez Spółkę zakładów w rozumieniu umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka posiada oddziały i inne zakłady w rozumieniu Umów w Irlandii, Niemczech, Szwecji, Francji i Finlandii. Zakłady te osiągają przychody w danych krajach. Spółka ponosi następujące rodzaje kosztów uzyskania przychodów:

* koszty bezpośrednie, to jest bezpośrednio związane z przychodami osiągniętymi w danym kraju,

* koszty pośrednie związane ekonomicznie ze źródłami przychodów osiąganych w danym kraju - zakładami,

* koszty pośrednie - przede wszystkim nakłady administracyjne, które są związane ekonomicznie ze wszystkimi przychodami Spółki niezależnie od miejsca ich osiągania i których w konsekwencji nie można uznać za koszty uzyskania przychodów osiąganych w danym kraju.

Pytanie Spółki dotyczy ostatniej z powyższych kategorii kosztów.

Przedmiotowe koszty są alokowane do przychodów osiąganym w danym kraju w oparciu o klucz przychodowy. W tym celu dla każdego kraju, w którym Spółka osiąga przychody, ustalany jest współczynnik równy udziałowi przychodów osiąganych w danym kraju w sumie wszystkich przychodów Spółki - proporcja wprost. Suma przedmiotowych kosztów zostaje przemnożona przez współczynnik danego kraju i w tej części odniesiona na zysk Spółki osiągnięty w danym kraju, to jest o tą część podstawa opodatkowania w danym kraju zostaje pomniejszona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo alokuje koszty do przychodów osiąganych w danym kraju, a w szczególności do kosztów uzyskania przychodów osiąganych w Polsce.

Zdaniem wnioskodawcy:

Odpowiedź na zadane pytanie zawiera w ocenie Spółki art. 7 ust. 2 i 3 Modelowej Konwencji OECD w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, przepisy o tej samej treści zawiera każda z Umów. Zgodnie z art. 7 ust. 2 jeżeli przedsiębiorstwo danego umawiającego się państwa tak jak Spółka wykonuje działalność w drugim umawiającym się państwie poprzez położony tam zakład, to z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym umawiającym się państwie należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym położony jest zakład, czy gdzie indziej.

Przepisy umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - ani też przepisy krajowe - nie precyzują, w jaki dokładnie sposób należy określać wysokość "nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu". Stąd też należy przypisać takiemu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. W przypadku przedmiotowych kosztów zdaniem Spółki należy przyjąć, że koszty te mają związek z zyskami wszystkich jej zakładów rozpatrywanych jako samodzielne przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 7 ust. 3 Umów. Należy przyjąć, że koszty są współmierne do przychodów osiąganych przez poszczególne zakłady, ponieważ nie można tutaj ustalić innego miarodajnego związku przedmiotowych kosztów z przychodami osiąganymi w danym kraju. Wówczas w ocenie Spółki przedstawiony w stanie faktycznym sposób alokacji przedmiotowych kosztów spełnia dyspozycję art. 7 ust. 3 Umów względnie Modelowej Konwencji OECD. Potwierdzenie tego Spółka znajduje w komentarzu do Modelowej Konwencji OECD:"<...> przy obliczaniu zysków zakładu należy uwzględnić wydatki dokonane na zakład bez względu na to, gdzie zostały dokonane. Oczywiście, w pewnych przypadkach trzeba będzie koniecznie posłużyć się szacunkiem lub kwoty wydatków branych pod uwagę obliczać sposobami konwencjonalnymi. Na przykład w odniesieniu do ogólnych wydatków administracyjnych w siedzibie głównej przedsiębiorstwa właściwe będzie obliczenie proporcjonalnej części opartej na stosunku między kwotą obrotu zakładu (lub ewentualnie jego kwotą zysku brutto) a kwotą obrotu lub zysku brutto przedsiębiorstwa jako całości. <...>". (Modelowa Konwencja w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, Dom Wydawniczy ABC, Warszawa 2006, str. 125 punkt 16).

W związku z powyższym zdaniem Spółki jej stanowisko należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.