IBPB3/423-75/08/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP- 28 stycznia 2008 r.),uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2008 r.,o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, w dacie sprzedaży środków trwałych, wydatków na ich nabycie, w części w której wydatki te zostały odliczone od podstawy opodatkowania w ramach ulgi inwestycyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek uzupełniony w dniu 1 kwietnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w dacie sprzedaży środków trwałych, wydatków na ich nabycie, w części w której wydatki te zostały odliczone od podstawy opodatkowania w ramach ulgi inwestycyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka nabyła środki trwałe, na które wydatki w latach 1997, 1998 odliczane były od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w roku 1997 oraz 1998. Następnie w kolejnych latach na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 Spółka nie uznawała za koszty uzyskania przychodów amortyzacji środków trwałych w tej części w jakiej wydatki na ich nabycie zostały odliczone od podstawy opodatkowania w latach 1997 i 1998 w ramach ulg inwestycyjnych na podstawie art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przypadku sprzedaży środka trwałego nie w pełni zamortyzowanego, wydatki na nabycie którego zostały rozliczone w ramach ulg inwestycyjnych Spółka traktowała i traktuje, iż nie stanowią one kosztu uzyskania przychodu: zarówno wartość środka trwałego w części zamortyzowanej nie uznanej wcześniej za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 48 jak i w części jeszcze nie zamortyzowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, w sytuacji gdy wydatki na jego nabycie zostały odliczone od podstawy opodatkowania w podatku dochodowym w latach 1997 oraz 1998 na podstawie art. 18a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, niezamoryzowana wartość środka trwałego stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych, wydatki te pomniejszone o sumę dokonanych do dnia sprzedaży odpisów amortyzacyjnych o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowią koszty uzyskania przychodu.

A więc Spółka błędnie nie uznawała i nie uznaje za koszt uzyskania przychodu wartości wydatków na nabycie sprzedawanych środków trwałych i pomniejszonych o odpisy amortyzacyjne w przypadku gdy wydatki te zostały odliczone w ramach ulg inwestycyjnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - określonej w dalszej części skrótem " ustawy o p.d.o.p. "), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z ww. przepisem w dacie sprzedaży środków trwałych kosztem uzyskania przychodów są wydatki na nabycie środków trwałych pomniejszone o odpisy amortyzacyjne.

Przepis art. 18a ust. 7 ustawy o p.d.o.p. w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 1999 r. (tekst jedn.: Dz. U. z 1993 r.,Nr 106, poz. 482 z późn. zm., ostatnia zmiana obowiązująca w 1999 r. Dz. U. Nr 49, poz. 484) stanowił, że odliczenia wydatków inwestycyjnych poniesionych na nabycie środków trwałych dokonane w roku podatkowym, traktuje się w tym roku na równi z odpisami z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisami amortyzacyjnymi).

W przypadku sprzedaży środków trwałych, których wydatki były objęte ulgą inwestycyjną w latach 1997-1998, za koszty należy zatem uznać wydatki na nabycie środków trwałych, pomniejszone o odpisy amortyzacyjne i wydatki inwestycyjne odliczone od podstawy opodatkowania.

W świetle powyższego, jeżeli Spółka w latach 1997-1998 poniosła wydatki na nabycie środków trwałych, a następnie środki te sprzedała w terminie nie skutkującym utratą prawa do ulgi inwestycyjnej, to w dacie sprzedaży tych środków może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na ich nabycie pomniejszone nie tylko o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne, ale również o równowartość wydatków, które zostały odliczone od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18a ust. 1 pkt 1 ustawy o p.d.o.p.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.