IBPB3/423-708/08/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 21 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu:

* odpisów amortyzacyjnych - jest nieprawidłowe,

* składek na ubezpieczenie samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 21 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych oraz składek na ubezpieczenie samochodu do kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, zajmując się m.in. sprzedażą samochodów osobowych oraz świadczeniem usług leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Będąc podmiotem świadczącym usługi leasingu występuje w charakterze finansującego. Zgodnie z art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz specyfiką leasingu finansujący otrzymuje od korzystającego sumę opłat z tytułu używania środków trwałych równą co najmniej wartości początkowej środków trwałych. Opłaty stanowią w pełni opodatkowany przychód finansującego, a zarazem zwrot/spłatę wartości początkowej środka trwałego. Używającym samochód jest zawsze korzystający. Odpisy amortyzacyjne dokonywane są przez finansującego. W stosunku do samochodów osobowych o wartości przekraczającej 20 000 Euro istnieją ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4 i 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Finansujący otrzymuje od korzystającego składki na ubezpieczenie samochodu o wartości przekraczającej 20 000 Euro w pełnej wysokości. Składki te stanowią w 100% przychód opodatkowany u finansującego (Wnioskodawcy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Ad.1 Zdaniem Wnioskodawcy finansujący ma prawo rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów całą wartość początkową środka trwałego (samochodu osobowego o wartości powyżej 20 000 euro) w formie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, oraz przy sprzedaży (wykupie) po okresie trwania umowy leasingu. Wartość nie umorzoną środka trwałego stanowiącą różnicę pomiędzy wartością początkową środka trwałego a sumą odpisów amortyzacyjnych.

Ad.2 Zdaniem Wnioskodawcy finansujący ma prawo rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów pełną wysokość składek na ubezpieczenie samochodu.

W obu przypadkach według Wnioskodawcy przeciwne stanowisko powodowałoby, że Spółka nie ma prawa do zrównoważenia opodatkowanych przychodów kosztami ich uzyskania.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 tej ustawy.

Możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia" zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, iż poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy, w szczególności przychodu, a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo, np. osiągnięcie przychodu.

W artykule 17a - 17l ww. ustawy ustawodawca uregulował sposób rozliczenia umów leasingu w podatku dochodowym od osób prawnych. Przepisy te tworzą kompleksową regulację, zebraną w osobny rozdział 4a: "Opodatkowanie stron umowy leasingu". Z treści art. 17a pkt 3 wynika, że ilekroć w rozdziale jest mowa o odpisach amortyzacyjnych rozumie się przez to odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16 m z uwzględnieniem art. 16. W oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Zgodnie z przywołanym przepisem Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości samochodu nie przewyższającej równowartości 20.000 euro.

Zgodnie z art. 17c pkt 2ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

Wartością netto jest zgodnie z art. 17a pkt 5 wartość początkowa środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej zaktualizowana zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszona o sumę odpisów amortyzacyjnych - zarówno stanowiących, jak i niestanowiących kosztu uzyskania przychodów. Oznacza to, że kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży leasingowanego samochodu osobowego może być niezamortyzowana wartość przedmiotu leasingu. W takiej sytuacji trzeba brać jednakże pod uwagę ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 4, ww. artykuł stanowi, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Reasumując Spółka może rozliczyć w kosztach uzyskania przychodów wartość początkową środka trwałego w postaci samochodu osobowego w formie dokonywanych odpisów amortyzacyjnych, do wysokości 20 000 EURO oraz przy sprzedaży po okresie trwania umowy leasingu, wartość nieumorzoną środka trwałego stanowiącą różnicę pomiędzy wartością początkową środka trwałego a sumą odpisów amortyzacyjnych, przy czym przy obliczaniu ww. różnicy wartość początkowa samochodu osobowego nie może przekroczyć 20 000 EURO przeliczonej na złote według kursu średniego EURO ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na ubezpieczenia samochodu osobowego reguluje art. 16 ust. 1 pkt 49 ww. ustawy, który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej pozostaje równowartość 20.000 euro, przeliczona na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zawarcia umowy ubezpieczenia w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że leasingodawca, zgodnie z umową leasingu, ubezpiecza przedmiot leasingu, następnie leasingodawca otrzymuje od korzystającego składki na ubezpieczenie samochodu. Ubezpieczenie opłacane przez leasingodawcę jest zatem częścią usługi leasingu, a zatem ograniczenie wynikające z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 49 nie będzie miało zastosowania do leasingodawcy, będzie natomiast dotyczyło leasingobiorcy.

W kontekście powyższego stanowisko Spółki w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 Euro oraz wartość nieumorzoną środka trwałego, stanowiącą różnicę pomiędzy wartością początkową środka trwałego a sumą odpisów amortyzacyjnych jest nieprawidłowe, zaś w części zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w pełnej wysokości jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.