IBPB3/423-663/08/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 6 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat zastępczych, wynikających z art. 9a ust. 1 pkt 2 oraz ust. 8 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne - jest prawidłowe.

W dniu 6 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat zastępczych, wynikających z art. 9a ust. 1 pkt 2 oraz ust. 8 pkt 2 ustawy - Prawo energetyczne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka odsprzedaje energię innym odbiorcom finalnym i jako taka, według przepisów prawa energetycznego jest zobowiązana do zakupu energii elektrycznej i cieplnej ze źródeł odnawialnych oraz energii elektrycznej wytwarzanej w skojarzonym źródle. Spełnieniem tego obowiązku jest także wniesienie opłat zastępczych z tego tytułu. W miesiącu marcu br. Spółka uiściła "opłatę zastępczą OZE" oraz "opłatę zastępczą Kogeneracja" na rzecz NFOŚiGW za rok 2007. Opłaty te zostały przekazane na rachunek NFOŚiGW i ujęte w księgach rachunkowych w miesiącu marcu 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty zastępcze wynikające z art. 9a ust. 2 oraz art. 9a ust. 1 i 8 Prawa energetycznego (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1504 z późn. zm.) są kosztem uzyskania przychodów Spółki oraz do jakiego okresu rozliczeniowego je zarachować.

Zdaniem Wnioskodawcy opłaty zastępcze są wypełnieniem obowiązków związanych ze sprzedażą energii odbiorcom finalnym, wynikającym z przepisów Prawa energetycznego - alternatywnym wobec świadectw pochodzenia do umorzenia, związanych z zakupem i jako takie winny być kosztem uzyskania przychodów. Art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nie wymienia ich jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ sprawozdanie finansowe Spółki zostało sporządzone i zweryfikowane w miesiącu lutym 2008 r. - jest to data sporządzenia Raportu z badania sprawozdania finansowego za rok 2007, opłaty te nie mogły być już zarachowane do roku 2007. Zgodnie z art. 15 ust. 4eustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały zarachowane jako koszt uzyskania przychodów na dzień ujęcia w księgach rachunkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.