IBPB3/423-657/08/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 5 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 9 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na nabycie gruntu. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 1 września 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 9 września 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zakupiła działkę z przeznaczeniem pod budowę stacji paliw. Po wystąpieniu do Urzędu Miejskiego o wydanie decyzji o warunkach zabudowy okazało się, że wyznaczona linia zabudowy spowodowała przesunięcie projektowanych obiektów kubaturowych na działki sąsiednie nr 1210/3, 1209, 1109/4, 1200. Działka 1210/3 była własnością Spółki od 3 stycznia 2002 r. Działka nr 1209 była jej własnością od 24 sierpnia 2005 r. Natomiast działka nr 1201/3 od 9 lipca 2005 r. Do ww. działek prowadziła droga która była własnością Gminy. Droga ta stała się bezprzedmiotowa dla Gminy w momencie nabycia ww. działek. W celu uzyskania pozwolenia na budowę stacji paliw niezbędna była dzierżawa przedmiotowej drogi do momentu uzyskania tytułu prawnego. Formalności związane z zakupem drogi trwały ok. trzech lat. W końcu okazało się, że Spółka musi wyrazić zgodę na zamianę działek. W ciągu tych lat wybudowana została stacja paliw. Do zamiany doszło 28 marca 2008 r. Spółka przekazała Gminie działki nr 154/11 oraz 154/17. Z kolei Gmina przekazała Spółce działkę nr 1200, 1199/5. Zamiana została udokumentowana aktem notarialnym z dnia 28 marca 2008 r. Poprzez przedmiotową zamianę Spółka straciła 6.136,90 zł. Działki 154/11 i 154/17 stały się działkami niezbędnymi dla Gminy ze względu na przebudowę układu komunikacyjnego ulic.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadne jest zakwalifikowanie w koszty przedmiotowej straty powstałej w wyniku zamiany działek.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka uważa za zasadne wymienioną stratę, która wynika z zamiany działek, zakwalifikować w koszty w postaci odpisów amortyzacyjnych poprzez zwiększenie wartości środka trwałego o ww. stratę.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Kwestie dotyczące umów zamiany zostały uregulowane w przepisach art. 603-604 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), zgodnie z którymi przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy, przy czym do zamiany stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży. Charakterystyczne dla umowy zamiany jest to, że podstawowe obowiązki obu stron i treść ich świadczeń są identyczne, różny jest jedynie przedmiot świadczeń każdej z nich. Przedmiotem zamiany, podobnie jak sprzedaży, mogą być rzeczy i ich zbiory, a także inne prawa majątkowe, jednakże nie pieniądze. Transakcja zamiany działek stanowić będzie dla Spółki jedynie formę odpłatnego zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz nabycia nieruchomości gruntowej. Zarówno opisane wyżej odpłatne zbycie, jak i nabycie trzeba będzie, pod względem skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, rozpatrywać rozdzielnie. Analiza przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.; dalej: ustawa) prowadzi do wniosku, iż ustawodawca nie przewidział szczególnej metody ustalania dochodu ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 14 ust. 1 ustawy. Z tego też względu przy ustalaniu dochodu z tytułu opisanej we wniosku transakcji należy kierować się ogólną zasadą wyrażoną w art. 7 ust. 2 ustawy. Zgodnie z powołanym art. 7 ust. 2 ustawy, dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Z treści art. 12 ust. 1 ustawy wynika, że przychodami są m.in. otrzymane pieniądze i wartości pieniężne. Z kolei, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Kosztami uzyskania przychodów natomiast, stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów nie podlegają amortyzacji (art. 16c pkt 1 ustawy).

Zatem stanowisko Spółki, iż wydatek poniesiony na nabycie gruntu można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w postaci odpisów amortyzacyjnych poprzez zwiększenie wartości środka trwałego o ten wydatek jest nieprawidłowe.

Do wniosku Spółka dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego (np. dokonania szczegółowej analizy zapisów zawartych w konkretnej umowie) w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem podanym we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.