IBPB3/423-655/08/PC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 5 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę w sprawie podziału zysku i wypłaty dywidendy na rzecz wspólnika. Z uwagi na kwotę dywidendy Spółka uznała, że posiadane przez nią środki finansowe są zbyt małe, aby zapewnić prawidłowe prowadzenie działalności gospodarczej i jednocześnie wypłatę dywidendy na rzecz wspólnika.

Przeznaczenie posiadanych przez Spółkę środków finansowych na wypłatę dywidendy prowadziłoby bowiem do naruszenia płynności finansowej Spółki. Naruszenie płynności finansowej byłoby równoznaczne z brakiem możliwości regulowania przez Spółkę zobowiązań wynikających z prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji Spółka byłaby narażana na utratę dostawców sprzedających Spółce towary niezbędne do prowadzenia działalności (z uwagi na brak zapłaty za towar w terminie), spory z pracownikami, którzy nie otrzymaliby w terminie wynagrodzeń, możliwość odcięcia prądu, wody, itp.

Z uwagi na powyższe, Spółka uznała za właściwe pozyskanie finansowania z zewnątrz poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego. Z analizy dokonanej przez Spółkę wynikało, że jeśli otrzyma kredyt bankowy będzie miała wystarczające środki, aby na bieżąco regulować zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i jednocześnie wypłacić dywidendę na rzecz wspólnika. Środki uzyskane z kredytu bankowego Spółka przeznaczyła na wypłatę dywidendy. Ze środków własnych Spółka regulowała bieżące zobowiązania.

Obecnie Spółka ma zapłacić odsetki od zaciągniętego kredytu bankowego.

Spółka pragnie poinformować, że zwróciła się z wnioskiem o interpretację przepisów podatkowych w podobnej sprawie w dniu 26 listopada 2007 r. Spółka zapytała organ podatkowy o możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od zaciągniętego kredytu, zapłaconych w ubiegłych latach podatkowych. W dniu 29 lutego 2008 r. organ podatkowy odpowiadając na wniosek Spółki wydał interpretację znak IBPB3/423-356/07/NG, w której odmówił Spółce prawa do zaliczania zapłaconych odsetek do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsetki od zaciągniętego kredytu na wypłatę dywidendy stanowią koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów konieczne jest spełnienie następujących warunków:

W art. 16 ust. 1 ustawy z kosztów uzyskania przychodów wyłączono odsetki od pożyczek (kredytów) naliczone, ale nie zapłacone, odsetki od pożyczek (kredytów) zwiększające koszty inwestycji, odsetki od własnego kapitału włożonego przez podatnika w źródło przychodów, odsetki od dopłat wnoszonych do spółki, odsetki od dywidend i innych dochodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.

Wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odsetek z ww. tytułów ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 16 ust. 1 ustawy musi być interpretowany ściśle. W konsekwencji odsetki od kredytu zaciągniętego przez Spółkę powinny stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile wydatek został przez Spółkę poniesiony (odsetki zostały faktycznie zapłacone) i spełnione zostały przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy.

Innymi słowy, o możliwości zaliczenia zapłaconych odsetek od kredytu do kosztów podatkowych Spółki zadecyduje to, czy Spółka zaciągając kredyt działała w celu uzyskania przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie oczywistym jest, że zaciągając kredyt Spółka działała z celu uzyskania przychodów oraz zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów. Jak była o tym mowa, gdyby kredyt nie został zaciągnięty Spółka utraciłaby płynność finansową i nie mogłaby regulować swoich zobowiązań związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji naraziłaby się na utratę źródła przychodów. Tym samym, zostałaby pozbawiona przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Dlatego też Spółka uważa, że zapłacone odsetki od zaciągniętego kredytu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka pragnie też zwrócić uwagę, że wypłata dywidendy na rzecz wspólnika jest obowiązkiem Spółki wynikającym z przepisów kodeksu spółek handlowych. Z przepisów kodeksu spółek handlowych wynika również, że dywidenda powinna zostać wypłacona w terminie określonym w uchwale Zgromadzenia Wspólników. Również z analizy pism organów podatkowych wynika, że dywidenda powinna zostać wypłacona w terminie określonym w art. 193 § 3 kodeksu spółek handlowych tj. najpóźniej dwa miesiące od dnia podjęcia uchwały o podziale zysku (tak np. III Mazowiecki Urząd Skarbowy w Radomiu w piśmie 1473/336/WD/423/106/05/KŻ z dnia 5 grudnia 2005 r.). W przeciwnym razie organy podatkowe uznają zatrzymaną dywidendę jako rodzaj pożyczki udzielonej spółce przez jej udziałowców, co prowadzi do powstania negatywnych konsekwencji podatkowych dla spółki, która nie wypłaci dywidendy w terminie.

Jeśli środki posiadane przez Spółkę są niewystarczające lub wypłata dywidendy zachwiałaby płynnością Spółki jedynym racjonalnym rozwiązaniem jest pozyskanie finansowania z zewnątrz. Gdyby Spółka nie wypłaciła dywidendy na rzecz wspólnika utraciłaby zaufanie wspólnika. Zachowanie wiarygodności wobec wspólnika jest niezwykle istotne dla Spółki. Spółka prowadzi bowiem działalność gospodarczą w oparciu o kapitały wniesione do Spółki przez jej wspólnika. Należy pamiętać o tym, że wspólnik może w każdej chwili podjąć decyzję o likwidacji Spółki. Taka decyzja może być podjęta zwłaszcza w sytuacji, gdy Spółka nie podejmuje działań, do których jest zobowiązana tj. nie wypłaca należnej wspólnikowi dywidendy wbrew decyzji Zgromadzenia Wspólników.

Spółka zaciągając kredyt i wypłacając dywidendę na rzecz Wspólnika działała w celu zabezpieczenia źródła przychodów. Dlatego też odsetki od zaciągniętego kredytu powinny zostać uznane za koszt uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych.

Przykładowo w interpretacji z dnia 24 lipca 2006 r., znak ZD/406-88-1/CIT/06 Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy stwierdził, że jeśli zaciągnięcie pożyczki na wypłatę dywidendy warunkowało zachowanie przez podatnika płynności finansowej, podatnik ma prawo zaliczyć odsetki od tej pożyczki do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy argumentował, że "zgodnie z zasadami logiki i życiowego doświadczenia - brak płynności finansowej spółki znacznie utrudnia bądź wręcz uniemożliwia prowadzenie działalności gospodarczej, a tym samym osiągnięcie przychodów z tej działalności".

Podobne stanowisko zajął Łódzki Urząd Skarbowy w interpretacji z dnia 17 stycznia 2007 r., znak ŁUS-II¬-423/191/06/AG. Zdaniem tego organu podatkowego "poniesiony przez spółkę wydatek w postaci kredytu na wypłatę dywidendy jest wydatkiem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej i w związku z tym, odsetki od tego kredytu, naliczone i zapłacone stanowić będą koszt uzyskania przychodów. (...) Zaciągnięcie kredytu na sfinansowanie dywidendy, której wypłata jest jedną z charakterystycznych cech spółek kapitałowych uznać należy za działanie zmierzające do zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów".

Za możliwością uznania za koszt uzyskania przychodów odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy opowiedział się również WSA w Warszawie w wyroku z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. III SA/Wa 382/07. W uzasadnieniu tego wyroku WSA zauważył, że "dywidenda jest związana z działalnością spółki i jest jej elementem w zasadzie koniecznym, jednakże wypłacenie dywidendy powoduje drenaż środków finansowych przeznaczonych na prowadzenie działalności gospodarczej i aby zapewnić dostateczną ilość środków, konieczne jest ich uzyskanie z innych źródeł np. z kredytu bankowego (...). Kredyty zaciągnięte na prowadzenie działalności gospodarczej, jak i kredyt na wypłatę dywidendy są w swym celu podobne, oba służą zapewnieniu płynności finansowej lub jej zwiększeniu w celu rozwoju gospodarczego spółki".

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione warunki:

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego możliwość zaliczenia konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od powiązania poniesionego wydatku z działalnością podatnika. Musi istnieć bezpośredni lub chociażby tylko potencjalny związek przyczynowy między wydatkiem a uzyskanym przychodem.

Wypłata dywidendy nie jest związana z żadną ze wspomnianych wyżej przesłanek, tzn. nie stanowi wydatku umożliwiającego powstanie przychodu, ani też nie jest związana z utrzymaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodu. Tym samym nie stanowi kosztu podatkowego. Konsekwentnie, także odsetki od kredytu zaciągniętego na wypłatę dywidendy, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów.

Kredyt zaciągnięty przez Spółkę na wypłatę dywidendy nie został przeznaczony na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Dywidenda stanowi bowiem wypracowany zysk spółki. Jest to czysty zysk spółki, do którego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000 r. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) - ma prawo udziałowiec (akcjonariusz) z tytułu posiadanych udziałów (akcji).

Dywidenda jest zatem wypłatą dochodu z tytułu posiadanych udziałów lub akcji dokonywaną z czystego zysku spółki (po odliczeniu strat i podatku) i stanowi dochód udziałowca.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 13 lipca 2007 r. oraz interpretacji organów podatkowych, Organ stwierdza, ze zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego niniejszą interpretację.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że stanowisko podatnika zawarte we wniosku z dnia 25 lipca 2008 r., jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.