IBPB3/423-573/08/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 7 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania sum pieniężnych uzyskanych przez syndyka masy upadłości w trakcie likwidacji majątku upadłego, ze sprzedaży nieruchomości obciążonych hipoteką i ruchomości obciążonych zastawem lub zastawem rejestrowym - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 lipca 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania sum pieniężnych uzyskanych przez syndyka masy upadłości w trakcie likwidacji majątku upadłego, ze sprzedaży nieruchomości obciążonych hipoteką i ruchomości obciążonych zastawem lub zastawem rejestrowym.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ogłoszona została upadłość Spółki, obejmująca likwidację majątku upadłego. Do masy upadłości wszedł majątek upadłego obejmujący nieruchomości obciążone hipoteką i ruchomości obciążone zastawem lub zastawem rejestrowym. Likwidacja majątku upadłego obejmować będzie sprzedaż przez syndyka składników tego majątku, w tym rzeczy obciążonych hipoteką, zastawem lub zastawem rejestrowym.

Zgodnie z art. 336 Ustawy prawo upadłościowe i naprawcze, sumy uzyskane ze sprzedaży rzeczy obciążonych hipoteką, zastawem lub zastawem rejestrowym, nie wchodzą w skład funduszów masy upadłości i przeznacza się je wyłącznie na zaspokojenie wierzycieli, których wierzytelności były zabezpieczone na zbytych i obciążonych rzeczach, bez względu na to, do której kategorii należałyby. Zaspokojenie wierzycieli uprawnionych z hipoteki, zastawu lub zastawu rejestrowego następuje poza funduszami masy upadłości, bezpośrednio z sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy obciążonych (art. 335 w zw. z art. 342 ust. 1 prawa upadłościowego i naprawczego). Natomiast prawo upadłościowe i naprawcze nie daje syndykowi podstaw do pomniejszenia sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy obciążonych hipoteką, zastawem lub zastawem rejestrowym i przeznaczonych do zaspokojenia wierzycieli uprawnionych z obciążeń o wartość ewentualnego podatku dochodowego z przychodu od tych sum. Zgodnie z art. 345 ust. 3 prawa upadłościowego i naprawczego, syndyk może potrącić z sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy obciążonych, jedynie koszty postępowania do wysokości 10% kwoty kapitału wierzytelności. Powołana ustawa wymienia tu tylko koszty postępowania, nie przewidując możliwości potrącenia z sum nie zaliczanych do funduszów masy upadłości, ewentualnego podatku dochodowego. Brak podstawy prawnej do zaliczenia przez syndyka ewentualnego podatku dochodowego od sum wyłączonych z funduszów masy upadłości, w ciężar funduszów tej masy, które nie będą uczestniczyć w zaspokojeniu wierzycieli uprawnionych z hipoteki, zastawu lub zastawu rejestrowego.

W przypadku upadłości, której dotyczy wniosek o interpretację, nie ma także możliwości faktycznej poniesienia ciężaru ewentualnego podatku dochodowego od sum uzyskanych ze sprzedaży rzeczy obciążonej ze środków funduszów masy, z powodu niewystarczającej wielkości środków finansowych funduszów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sumy pieniężne uzyskane przez syndyka masy upadłości w trakcie likwidacji majątku upadłego, ze sprzedaży nieruchomości obciążonych hipoteką i ruchomości obciążonych zastawem lub zastawem rejestrowym, które nie wchodzą do funduszów masy upadłości i które syndyk zobowiązany jest przekazać na zaspokojenie wierzytelności zabezpieczonych tymi prawami z pominięciem kategorii wierzytelności, są przychodem masy upadłości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uwzględnianym przy ustalaniu podstawy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy przychody uzyskane przez syndyka ze sprzedaży rzeczy obciążonych hipoteką lub zastawem albo zastawem rejestrowym, które zgodnie z ustawą prawo upadłościowe i naprawcze nie wchodzą do funduszów masy upadłości i podlegają przekazaniu wierzycielom uprawnionym z hipoteki, zastawu lub zastawu rejestrowego, nie stanowią przychodów masy upadłości w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W myśl art. 14 ww. ustawy przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty (...). Art. 6 ww. ustawy, określający zwolnienia podmiotowe, nie przewiduje zwolnienia od podatku osób prawnych postawionych w stan upadłości. Podobnie art. 12 ust. 4 ww. ustawy, zawierający zamknięty katalog wpływów, których nie zalicza się do przychodów podatkowych, nie wymienia przychodów uzyskanych ze sprzedaży majątku upadłego, na którym została ustanowiona hipoteka, zastaw lub zastaw rejestrowy.

Również prawo upadłościowe, na które powołuje się wnioskodawca, nie wyłącza stosowania ustaw wprowadzających obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych oraz świadczenia innych danin publicznoprawnych, a przewiduje jedynie ograniczenie swobody działania upadłego w zakresie zarządu i rozporządzania majątkiem. Z orzecznictwa sądowego w tym zakresie wynika, że ogłoszenie upadłości nie zwalnia upadłego podmiotu od obowiązków podatkowych. Brak jest prawnego uzasadnienia do twierdzenia, iż Prawo upadłościowe stanowi lex specjalis w stosunku do wszystkich innych ustaw i wyłącza ich stosowanie (wyrok z dnia 17 marca 1999 r. NSA w Szczecinie sygn. SA/Sz 565/98). Prawo upadłościowe przewiduje jedynie ograniczenie swobody działania podmiotów postawionych w stan upadłości w zakresie zarządu i rozporządzania majątkiem w celu zaspokojenia ich wierzycieli, nie przewiduje natomiast zwolnień z obowiązków podatkowych. Potwierdza to m.in. art. 230 ust. 3 pkt 4 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. z 2003 r. Nr 60, poz. poz. 535 z późn. zm.) w myśl którego do wydatków postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego należą podatki i inne daniny publiczne należne za okres po ogłoszeniu upadłości.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), rozpoznawanie spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych dotyczących wydawania w indywidualnych sprawach pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego (interpretacje indywidualne), o których mowa w art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), przekazuje się wojewódzkim sądom administracyjnym, na których obszarze właściwości strona skarżąca zamieszkuje lub ma siedzibę. Powyższe rozporządzenie, zgodnie z brzmieniem § 3, wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia, tj. z dniem 11 października 2008 r.

W związku z powyższym tut. organ informuje, że jeżeli skarga na niniejszą interpretację będzie składana po dniu 10 października 2008 r., właściwym do jej rozpoznania będzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.