IBPB3/423-56/07/PC

Rodzaj dokumentu

Sygnatura

IBPB3/423-56/07/PC

Data

2007.11.12

Autor

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Temat

Podatek dochodowy od osób prawnych -> Koszty uzyskania przychodów

Słowa kluczowe

koszty uzyskania przychodów

logo

reklama

Istota interpretacji

Czy można zakwalifikować wydatki poniesione na zakup gadżetów opatrzonych logo Spółki jako wydatki reklamowe, a w związku z tym wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów?

Wniosek ORD-IN 2 MB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 13 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę - jest prawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka wchodzi w skład międzynarodowego koncernu o ugruntowanej pozycji na rynku. Zajmuje się produkcją klejów, fug, silikonów i innych produktów chemii budowlanej. Spółka nabywa gadżety opatrzone logo Spółki, które traktuje jako wydatki o charakterze reklamowym. Materiały te przekazywane są potencjalnym klientom i kontrahentom Spółki. Wśród przekazywanych materiałów znajdują się ołówki, długopisy, smycze, talie kart, piersiówki, zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB. Celem przekazania jest zaznaczenie obecności Spółki na rynku i zachęcenie do kupowania produktów Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można zakwalifikować wydatki poniesione na zakup gadżetów opatrzonych logo Spółki jako wydatki reklamowe, a w związku z tym wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem wnioskodawcy gadżety opatrzone logo Spółki (nadruk marki) są bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością i poniesione w tym celu koszty mają wpływ na zwiększenie przychodów. Celem przekazania jest zaznaczenie obecności Spółki na rynku i zachęcenie do kupowania produktów Podatnika. Zgodnie z art. 16 ust. pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji. Zdaniem Spółki wydatki poniesione na zakup gadżetów, takich jak ołówki, długopisy, smycze, talie kart, piersiówki, zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB, następnie opatrzenie ich logo Podatnika, zachęcają kontrahentów do zakupu produktów Spółki, stanowią reklamę Podatnika i jako takie nie są więc wydatkami o charakterze reprezentacyjnym, w związku z czym stanowią one koszt uzyskania przychodu.

W świetle utrwalonego orzecznictwa NSA oraz stanowiska organów podatkowych bezspornym jest fakt, że związek ponoszonego przez podatnika wydatku z przychodami z działalności gospodarczej nie musi mieć charakteru bezpośredniego, przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie formułuje zasady przyporządkowywania kosztu do konkretnego przychodu. Ważne jest jedynie, aby wydatek wiązał się z osiąganiem przychodów przedsiębiorstwa w ogóle, bez podziału na jego poszczególne źródła.Przedsiębiorcy działający na wymagającym, konkurencyjnym rynku prowadzą racjonalną politykę zarządzania kosztami swoich firm. Należy w związku z tym oczekiwać, że decydując się na ponoszenie określonych (często wysokich) wydatków na materiały reklamowe podejmują decyzję w oparciu o chłodną kalkulację zysków i strat. W przeciwnym razie taki krok przeczyłby podstawowym zasadom gospodarności i racjonalności prowadzenia działalności gospodarczej. Prowadzi to do wniosku, że Spółka przekazując materiały reklamowe, w tym gadżety opatrzone logo Podatnika ma na celu osiągnięcie wymiernej (materialnej korzyści) dla prowadzonej przez siebie firmy. Z reguły taką korzyścią jest zwiększenie sprzedaży oferowanych produktów. Konsekwencją takiego stan rzeczy jest często wzrost przychodów firmy.

Poniesione przez Spółkę wydatki na gadżety opatrzone logo Spółki (długopisy, smycze, talie kart, piersiówki czy tez urządzenia USB) mogą zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodu. Spełniony jest bowiem warunek związku przyczynowego z osiąganymi przez Spółkę przychodami, a wydatki nie są wyłączone przez przepis art. 16 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. W przepisach podatkowych nie było i nadal nie ma definicji kosztów reprezentacji. W dotychczasowych interpretacjach organów podatkowych wskazywano, iż ze względu na brak definicji podatkowej wyjaśnienie pojęcia "reprezentacja" należy opierać na definicji słownikowej, z której m.in. wynika, iż koszty reprezentacji związane są z występowaniem w imieniu podatnika i wiążą się z pewną formą okazałości i wytworności. Taki punkt widzenia przedstawiło Ministerstwo Finansów (pismo z dnia 17 lipca 1995 r., nr PO 4/AK-722-702/95) i pogląd ten był wielokrotnie powtarzany w interpretacjach urzędowych. Z tego tez punktu ujmowania wydatki na zakup gadżetów opatrzonych logo Podatnika nie można zakwalifikować do wydatków o charakterze reprezentacyjnym.W życiu gospodarczym dość powszechnie przyjął się zwyczaj obdarowywania upominkami kontrahentów lub potencjalnych klientów. Ma to na celu zbudowanie dobrych relacji z adresatem, zrobienie na nim dobrego wrażenia. W zamian oczekiwane jest świadczenie zwrotne, np. podpisanie kontraktu, złożenie zamówienia, utrzymanie dalszej współpracy. Przekazywane przez Spółkę gadżety nie mają znamion wytworności czy ekskluzywności. Trudno mówić (wytworności w przypadku długopisów, talii kart czy urządzeniu USB. Brak jest więc przesłanek by w przedmiotowej uznać je za wydatki reprezentacyjne.

Logo stanowi znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy). Należy zatem stwierdzić, że znak ten sam w sobie stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową, która służyć może reklamowaniu Spółki. Ma na celu utrwalenie w pamięci klientów nazwy Spółki lub jej produktów. Gadżety opatrzone logo spełniają funkcję reklamowo-informacyjną, a jako takie stanowią koszty podatkowe.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka powołała się na strony Krajowej Informacji Podatkowej (KIP). KIP stanowi system informacyjny, którego celem jest rozwiązywanie wątpliwości z zakresu prawa podatkowego i procedur stosowanych przez administrację skarbową. Według Krajowej Informacji Podatkowej oznakowanie prezentu lub odzieży logo (wykluczającej użytkowanie jej na potrzeby osobiste) decyduje o tym, iż dana rzecz nabiera charakteru reklamowego. W uzasadnieniu czytamy: "Reprezentacja to w szczególności - prezenty dla kontrahentów - które nie mają charakteru reklamowego (portfel, pióro, kalendarz, alkohol, kosmetyki itp.); oznakowanie prezentu logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (koszulka, długopis, kartka świąteczna, kubek, smycz, karteczki samoprzylepne, kalendarz itp.)".

Jak wyżej podkreślono, dla uznania ponoszonych przez Spółkę wydatków za koszty uzyskania przychodów konieczne jest, aby wydatek miał charakter reklamowy. Zdaniem Spółki przesłanki uznania wydatków za reklamowe zawarte są w odpowiedzi Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku z dnia 7 marca 2003 r., o sygn. PO-II/423/2/AN/07. Zgodnie z nią za reklamę uznaje się:

* działanie polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych towarów lub usług,

* napis, rysunek, film, plakat itp. służące temu celowi

* efekt czyjejś celowej działalności dotyczący własnego wizerunku w środowiskach opiniotwórczych (opinia).

Przyjmując powyższe kryteria Spółka uważa, iż samo opatrzenie logiem Spółki danego materiału reklamowego (gadżetu) stanowi wystarczający powód by wydatek mógł zostać zakwalifikowany do wydatków reklamowych (o ile nie posiada on znamion wytworności), powołując wyrok WSA z dnia 27 kwietnia 2007 r. o sygn. III SN/Wa 2644/06, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 stycznia 1998 r. o sygn. I SN/Gd 326/96.Zdaniem Spółki przekazywane przez Spółkę gadżety (takie jak: ołówki, długopisy, smycze, talie kart, piersiówki zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB) nie mają znamion wytworności czy ekskluzywności. Opatrzone logo spełniają funkcję reklamowo-informacyjną. Mają na celu utrwalenie w pamięci klientów nazwy Spółki lub jej produktów.Z tego też względu przedmiotowe wydatki związane z nabyciem gadżetów opatrzonych logo Podatnika, związane są pośrednio z prowadzona przez Spółkę działalnością gospodarczą i służą zwiększeniu źródeł dochodu, jako takie stanowić więc będą koszt podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2007 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na drobne gadżety z nadrukowanym, w widocznym miejscu, logo Spółki (ołówki, długopisy, smycze, talie kart, piersiówki, zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB) stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy.

Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów.

Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia.

Samo oznaczenie prezentu/gadżetu logo firmy (produktu) nie przesądza jeszcze o jego reklamowym charakterze. Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ustalenia kręgu obdarowanych, okoliczności wręczania prezentów itp. W przypadku gadżetów o niewielkiej wartości, wydawanych masowo potencjalnym klientom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Ich obecność w rzeczywistości gospodarczej jest tak powszechna, że nie przyczynia się w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny przedsiębiorstwa (firmy) czy produktu stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na gadżety lub upominki o niskiej wartości jednostkowej oznaczone logo firmy lub logo produktu (np. ołówki, długopisy, smycze, talie karty, piersiówki, zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB), wręczane kontrahentom bądź potencjalnym kontrahentom podczas imprez zbiorowych takich jak: ogólnodostępne targi, konferencje itp. mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w przypadku przekazywania gadżetów lub prezentów o wyższej wartości, wyselekcjonowanym kontrahentom lub potencjalnym kontrahentom mimo, iż będą one oznakowane logo firmy lub logo produktu, gdy celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami to wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością przekazuje różnym osobom tj. potencjalnym klientom i kontrahentom Spółki gadżety opatrzone jej logo (ołówki, długopisy, smycze, talie kart, piersiówki, zapalniczki, bloczki czy też urządzenia USB). Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż jeżeli działania Spółki polegają na przekazywaniu drobnych gadżetów oznakowanych logo Spółki bliżej nieokreślonej grupie kontrahentów lub potencjalnych klientów to spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie przychodów.Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie drobnych gadżetów o niewielkiej wartości opatrzonych w logo Spółki, jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała