IBPB3/423-521/08/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze świadczeniem usługi usunięcia kolizji energetycznej,

* ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu usługi usunięcia kolizji energetycznej

- jest prawidłowe.

W dniu 23 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie w zakresie:

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych ze świadczeniem usługi usunięcia kolizji energetycznej,

* ustalenia momentu uzyskania przychodu z tytułu usługi usunięcia kolizji energetycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji energii elektrycznej do odbiorców przyłączonych do jej sieci. W toku prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje podziemne oraz napowietrzne kablowe linie elektroenergetyczne, które stanowią własność Spółki. Sieci te posadowione są jednak często na gruntach, które stanowią własność innych podmiotów (osób fizycznych bądź osób prawnych).

Zdarza się, że właściciel lub użytkownik wieczysty gruntu, bądź inna osoba uprawniona do prowadzenia prac na gruncie (dalej: Inwestor) planuje przeprowadzić na danym terenie inwestycję (polegającą np. na budowie lub przebudowie obiektów), a istniejący przebieg sieci elektroenergetycznej Spółki koliduje z projektowaną inwestycją lub też w inny sposób uniemożliwia wykorzystanie gruntu (są to tzw. kolizje energetyczne). W takich sytuacjach Inwestor zwraca się do Spółki o zmianę przebiegu kolidującej linii elektroenergetycznej lub dokonanie zmian dotyczących innego urządzenia elektroenergetycznego (o tzw. usunięcie kolizji energetycznych).

Po przeanalizowaniu wpływu usunięcia kolizji energetycznych na stan majątku oraz sytuację Spółki, podejmuje się ona (w większości przypadków) takiej przebudowy linii elektroenergetycznej, która umożliwi Inwestorowi pożądane wykorzystanie gruntu. Zakres i sposób przeprowadzenia prac na majątku Spółki w związku z usunięciem kolizji energetycznych jest potwierdzany dodatkowo w odpowiednich umowach lub porozumieniach zawieranych z Inwestorami, które stanowią również podstawę do finansowania prac Spółki przez Inwestora bądź zwrotu poniesionych wydatków.

Usunięcie kolizji polega na przebudowie kolidującego odcinka sieci elektroenergetycznej przez Spółkę, co może się wiązać:

* z wybudowaniem nowego odcinka sieci elektroenergetycznej, który nie będzie kolidował z planowaną inwestycją oraz na wyłączeniu z eksploatacji odcinka, który przebiegał przez teren inwestycji,

* z przesunięciem lub zmianą trasy linii elektroenergetycznej tak, aby nie kolidowała z planowaną inwestycją; przesunięcie lub zmiana trasy linii może się wiązać przy tym:

- z usunięciem lub wycofaniem z eksploatacji dotychczasowego odcinka linii elektroenergetycznej lub

- z zastąpieniem danego odcinka sieci elektroenergetycznej linii napowietrznej przez linię kablową (podziemną).

Prace mające na celu usunięcie kolizji mogą prowadzić do:

* powstania nowej linii/odcinka linii elektroenergetycznej bądź też

* faktycznego zwiększenia wartości użytkowej istniejącej sieci/odcinka sieci elektroenergetycznej, co wynika wyłącznie z tego, że materiały wykorzystywane do przebudowy kolidującego odcinka sieci elektroenergetycznej są materiałami nowszej generacji w stosunku do użytych uprzednio (postęp technologiczny); ponadto, przebudowa sieci często wiąże się z realną wymianą danego odcinka linii elektroenergetycznej (np. w przypadku zmiany trasy linii elektroenergetycznej).

Po zakończeniu prac związanych z usunięciem kolizji energetycznych i uzyskaniu odpowiedniej akceptacji prac ze strony Inwestora w formie protokołu, Spółka wystawia fakturę VAT na rzecz Inwestora w celu obciążenia go kosztami poniesionymi na przebudowę sieci elektroenergetycznych, a kwoty należne od Inwestora zalicza do przychodów podatkowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

W opinii Spółki, poniesione przez nią koszty związane z usunięciem kolizji energetycznych są kosztami uzyskania przychodu związanego ze świadczeniem usługi usunięcia kolizji energetycznej i jako takie winny być bezpośrednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w powiązaniu z uzyskanym przychodem. Dniem zaś uzyskania tego przychodu będzie zdaniem Spółki dzień, w którym Inwestor zaakceptuje protokół potwierdzający prawidłowe wykonanie wskazanych przez niego prac.

Uzasadniając swój pogląd w pierwszej kolejności Spółka zwraca uwagę, że inicjatorem dokonania przebudowy linii elektroenergetycznej jest Inwestor, to on jest zainteresowany osiągnięciem określonego celu, tj. uzyskaniem wolnego dostępu terenu, na którym są zlokalizowane obce urządzenia. Spółka, jako właściciel tych urządzeń godzi się tylko na przebudowę linii elektroenergetycznej, de facto na koszt Inwestora, nie mając najmniejszego zamiaru inwestowania w swoją sieć energetyczną jako taką. Obiektywnie rzecz biorąc, Spółka wykona te same czynności, które wykonałby dowolny podmiot zewnętrzny, który na zlecenie Inwestora miałby usunąć kolizję energetyczną wykonując określone prace. Dla dokonania prawidłowej interpretacji skutków podatkowych nie powinno mieć znaczenia, że akurat przy takim ukształtowaniu zdarzenia w postaci usunięcia kolizji, jak przedstawiony w stanie faktycznym, wykonawca robót ma je wykonać na własnym majątku trwałym. Chodzi bowiem o roboty, które z założenia nie prowadzą do ulepszenia środka trwałego, do wytworzenia nowych środków trwałych itp., ale do przeniesienia istniejącego środka trwałego (lub jego części), co czasami, z uwagi wyłącznie na uwarunkowania zewnętrzne, łączyć się będzie ze zmianą charakteru części linii, tj. np. z napowietrznej na podziemną. Zamiarem Spółki, a tym bardziej Inwestora nie jest jednak w żadnym momencie zwiększenie wartości użytkowej linii energetycznej (lub innych urządzeń), mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością uzyskiwanych produktów czy kosztami eksploatacji.

Kolizja energetyczna (ingerencja w linię energetyczną), jest usuwana wyłącznie na wniosek Inwestora, i to oczywiście wtedy jeżeli jest to możliwe bez istotnych strat dla Spółki. Spółka zaś z samego zdarzenia w postaci usunięcia kolizji energetycznej nie osiągnie żadnych wymiernych korzyści (odrębną kwestią jest bowiem wykonanie robót przez Spółkę w zamian za wynagrodzenie). Linia elektroenergetyczna, bez względu na zgłoszenie przez Inwestora wystąpienia kolizji energetycznej, spełnia swoje funkcje użytkowe i nie wymaga wymiany lub ulepszenia. Jeżeli stan techniczny tego wymaga poddawana jest wyłącznie bieżącym pracom remontowym. Nie trzeba udowadniać, że wszelkie prace ingerujące np. w ciągłość lub długość linii elektroenergetycznej (a z tym się wiąże usuwanie kolizji) narażając Spółkę m.in. na zwiększone straty przesyłowe oraz ryzyko uszkodzeń mechanicznych sieci przesyłowej. Trudno zatem byłoby zaakceptować tezę, iż w następstwie opisywanych zdarzeń Spółka uzyskuje jakieś korzyści, w szczególności dotyczące wartości sieci energetycznej jako środka trwałego.

W kontekście braku uzasadnienia dla uznania przebudowy istniejącej sieci przy wykorzystaniu innych materiałów, niż te z których została ona pierwotnie wykonana, za ulepszenie środka trwałego, zauważyć dodatkowo należy, że przy obecnie zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej i postępie technologicznym oraz dostępności i cenach komponentów wykorzystywanych w tej dziedzinie gospodarki i działalności, wykonanie prac na funkcjonującym środku trwałym, także o charakterze zdecydowanie remontowym, nie jest po prostu możliwe przy użyciu materiałów dostępnych nawet kilka lat temu. Celem Spółki przy usuwaniu kolizji energetycznych jest jedynie odtworzenie stanu pierwotnego linii elektroenergetycznej, w sensie funkcjonalnym i użytkowym (wykonanie go od nowa w innym miejscu). Spółka powołuje interpretacje organów podatkowych, w których unowocześnienie środka trwałego w wyniku poddania go pracom remontowym przy zastosowaniu materiałów nowej generacji nie musi być równoznaczne z jego ulepszeniem w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o CIT. Skoro zatem dokonanie przez podatnika świadomego remontu, przy zastosowaniu nowocześniejszych materiałów, nie zawsze prowadzi do ulepszenia środka trwałego (jeśli ma na celu wyłącznie przywrócenie pierwotnych cech użytkowych), to tym bardziej nie może takiego ulepszenia stanowić li tylko przeniesienie w inne miejsce tego samego środka trwałego (jego części), w związku z okolicznościami zewnętrznymi, nie dotyczącymi stanu środków trwałych jako takich.

Dodatkowo Spółka zwraca uwagę na jeszcze jedną kwestię. Chodzi o sposób podatkowego ujmowania wydatków ponoszonych przez Inwestorów na usuwanie kolizji energetycznych. Mianowicie, zgodnie z ostatnim orzecznictwem WSA i zgodnie z poglądami organów podatkowych, cytując orzeczenie WSA w Warszawie z 12 listopada 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1480/2007, "jeżeli warunkiem wzniesienia budynku jest przebudowa sieci przesyłowych należących do innych podmiotów, to wydatki na taką przebudowę nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych bezpośrednio. Zamiast tego należy je dodać do wartości początkowej budynku, która stanowi podstawę amortyzacji. W ten sposób wspomniane powyżej wydatki będą odnoszone w ciężar kosztów uzyskania przychodów pośrednio - poprzez odpisy amortyzacyjne".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.