IBPB3/423-495/08/PP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 13 czerwca 2008 r.), uzupełnionym w dniu 14 lipca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu powstałego z wpłat właścicieli lokali użytkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia z opodatkowania dochodu powstałego z wpłat właścicieli lokali użytkowych. Wniosek ten nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z dnia 3 lipca 2008 r. wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek został uzupełniony w dniu 14 lipca 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. przepisem art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody wspólnot mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.W interpretacji Ministerstwa Finansów z marca 2008 r. wyrażono stanowisko, iż są to dochody z działalności gospodarczej, która nie jest podstawową działalnością prowadzoną przez podatników, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy (ostatni akapit niniejszego pisma).

Wspólnota Mieszkaniowa składa się z właścicieli lokali mieszkaniowych (w przeważającej części) oraz właściciela lokali użytkowych (parter budynku, 13,88% powierzchni użytkowej). Zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali art. 12 ust. 2 właściciele lokali ponoszą wydatki i ciężary związane z utrzymaniem nieruchomości wspólnej w stosunku do ich udziałów. Wpłaty, których dokonują wszyscy właściciele wynikają z faktu, iż są oni współwłaścicielami nieruchomości (budynku mieszkalnego) w jego części wspólnej. Wpłaty te są przeznaczone na jej utrzymanie. Także członek Wspólnoty - właściciel lokali użytkowych - dokonuje niniejszych wpłat, lecz nie są to wpłaty na utrzymanie lego lokalu, gdyż zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy utrzymanie poszczególnych lokali to zadanie ich właściciela. Nie są to także wpłaty na infrastrukturę, która obsługuje niniejsze lokale użytkowe, gdyż: lokale umiejscowione są na parterze, w sposób oczywisty nie korzystają z windy, pomimo to ich właściciel musi uczestniczyć w kosztach konserwacji i elektryczności windy, gdyż jest jej współwłaścicielem - tytułem wpłaty jest jego współwłasność w nieruchomości wspólnej (w tym kierunku idzie orzecznictwo sądowe). Podobnie rzecz się ma z pionami instalacji gazowej - lokale użytkowe nie są do niej przyłączone, gdyż nie ma tam kuchni gazowej, pomimo to ów członek Wspólnoty musi łożyć na konserwację i naprawy owej instalacji, gdyż należy ona do nieruchomości wspólnej, a on jest jej współwłaścicielem.

Ustawa o własności lokali pozwala na zwiększenie zaliczek na poczet utrzymania części wspólnej dla właścicieli lokali użytkowych, ale tylko gdy uzasadnia to sposób korzystania z tych lokali - art. 12 ust. 3 ustawy. Nie ma więc mowy, aby samo przeznaczenie lokalu usprawiedliwiało zwiększenie zaliczki, a jedynie okoliczności takie jak: duża liczba klientów powoduje konieczność sprzątania klatki schodowej częściej niż gdyby w budynku nie działały lokale użytkowe.

W przedmiotowym budynku nie ma takich okoliczności, które pozwalałyby na zwiększenie obciążenia na poczet utrzymania części wspólnej od właściciela lokali użytkowych. Dodatkowo, ponieważ lokale są wynajmowane, (ale naturalnie przez właściciela nie przez Wspólnotę) może się tak zdarzyć i zdarzało się w przeszłości, iż pomiędzy jednym najmem a następnym jeden z lokali w ogóle nie jest wykorzystywany - stoi pusty.

W związku z powyższym, gdyby istniała możliwość, iż dochód z zaliczek na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej uiszczanych przez właściciela lokali użytkowych obciążony miałby być podatkiem dochodowym, wówczas ciężar tego podatku spadłby na wszystkich właścicieli we Wspólnocie, podatek bowiem odniósłby się jedynie do przeznaczenia przedmiotowych lokali, a nie do sposobu w jaki korzysta się z lokali (te nie powodują poprzez sposób korzystania dodatkowych obciążeń finansowych dla Wspólnoty). Ustawa o własności lokali zakłada solidarność wszystkich właścicieli w uczestniczeniu w zobowiązaniach Wspólnoty - art. 17.

Uprzywilejowani byliby wówczas (gdyby dochód z zaliczek uiszczanych przez właściciela lokali użytkowych podlegałby opodatkowaniu) właściciele lokali mieszkalnych w tych wspólnotach, gdzie nie ma właścicieli lokali użytkowych - gdyż płaciliby mniej na poczet utrzymania powierzchni wspólnej - nie musieliby ponosić kosztów podatku.

Ponadto należy zaznaczyć, iż comiesięczne obliczanie kosztów jakie ponosi Wspólnota, co byłoby konieczne w celu obliczenia podatku, jest w przypadku wnioskodawcy niemożliwe. Jest tak ze względu na to, iż: aby obliczyć koszt ogrzewania powierzchni wspólnej należy spisać odczyty wszystkich liczników ciepłej wody w lokalach, niemożliwe jest dokonywanie tego co miesiąc, gdyż są właściciele, którzy mieszkają na stałe za granicą, bądź w innych miastach i ich lokale na co dzień są puste, nie są oni w stanie otwierać swoich lokali co miesiąc, gdyż rzadko bywają w naszym mieście, nie mają też możliwości wyznaczenia kogoś, kto za nich co miesiąc odczytywałby niniejsze liczniki, bądź nie chcą upoważniać obcej osoby do wejścia do ich lokalu. Koszt ogrzewania powierzchni wspólnej jest uwzględniany w rocznym rozliczeniu, co jest zgodne z ustawą o własności lokali.

Istnieje konieczność we Wspólnocie aby zbierać środki pieniężne na poczet kosztów przyszłych remontów i środki te będą wydatkowane dopiero w przyszłości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy obowiązkiem podatkowym są obciążone wpłaty z tytułu współwłasności w nieruchomości wspólnej budynku mieszkaniowego uiszczane przez właściciela lokali użytkowych na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej.

Gdyby takowy obowiązek istniał, czy dotyczy też okresów, kiedy właściciel nie wynajmuje powyższych lokali i pozostają one puste.

Zdaniem wnioskodawcy Wspólnota powinna zaliczać powyższe wpłaty do gospodarki zasobami mieszkaniowymi, gdyż współwłasność w nieruchomości wspólnej budynku mieszkalnego właściciela lokali użytkowych nie różni się pod względem praw i obowiązków, ani pod żadnym innym względem (poza wielkością udziałów) od współwłasności jaka posiadają właściciele lokali mieszkalnych. Ponadto zaliczki na poczet utrzymania powierzchni wspólnej uiszczane przez któregokolwiek z Właścicieli - to działalność podstawowa Wspólnoty, a o takiej jest mowa jako o zwolnionej z obowiązku podatkowego w piśmie Ministerstwa Finansów z marca bieżącego roku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - w dalszej części - u.p.d.o.p.) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści wyżej powołanego przepisu, aby dochód podmiotów, o których mowa w tym przepisie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Z powołanego przepisu wynika więc, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (to jest cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

A zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

Przez "zasoby mieszkaniowe", o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 u.p.d.o.p., należy rozumieć nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. Do zasobów tych należą zatem, oprócz lokali mieszkalnych, także tego rodzaju pomieszczenia jak np. garaże, strychy, sutereny.

Z powyższego wynika, że do zasobów mieszkaniowych nie zaliczają się lokale użytkowe.

W związku z tym dochody uzyskane z lokali użytkowych, jako nieosiągnięte z zasobów mieszkaniowych, należy zaliczyć do dochodów, które bez względu na cel na jaki zostaną przekazane, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.Należy również zauważyć, że bez znaczenia na kwestię zwolnienia z opodatkowania pozostaje fakt czy lokal użytkowy jest wynajmowany czy pozostaje on pusty.Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że stanowisko Podatnika zawarte we wniosku, iż wpłaty z tytułu współwłasności w nieruchomości wspólnej budynku mieszkaniowego uiszczane przez właściciela lokali użytkowych na poczet utrzymania nieruchomości wspólnej są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.