IBPB3/423-479/08/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 6 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 czerwca 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych przy zastosowaniu zmienionych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 1998 r. Spółka otrzymała aportem mienie ciepłownicze w skład którego wchodziły: budynek kotłowni, urządzenia do produkcji ciepła, rurociągi i sieci służące do przesyłu ciepła. W latach 1999-2004 od ww. środków trwałych były dokonywane odpisy amortyzacyjne zgodnie ze stawkami zawartymi w ówczesnych przepisach podatkowych. W 2005 r. na mocy art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka skorzystała z prawa obniżenia stawek amortyzacyjnych. I tak dla przyłączy i sieci cieplnych sklasyfikowanych zgodnie z KŚT 2 - "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej" - obniżono stawkę odpisu amortyzacyjnego z 4,5% do 2,3%. Obniżone stawki były stosowane w latach 2005-2007. W chwili obecnej ze względu na konieczność kumulacji środków finansowych na odbudowę starzejącej się sieci ciepłowniczej i jej awaryjności Spółka powróciła do stosowania maksymalnej stawki przewidzianej w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych czyli do stawki 4,5% (zał. nr 1 do ustawy poz. 2).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy w trakcie użytkowania tego samego środka trwałego, można po pierwotnym obniżeniu stawki amortyzacyjnej, podnieść ją do maksymalnej wysokości przewidzianej w przepisach prawa podatkowego.

Czy w takim przypadku cały odpis amortyzacyjny będzie stanowił koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli środek trwały jest cały czas używany i jeśli stawka odpisu amortyzacyjnego ustanowiona jest w granicach dopuszczonych przepisami prawa podatkowego - w przypadku Spółki od "obiektów inżynierii lądowej i wodnej" wynosi ona 4,5% - można odpis amortyzacyjny w całości uznać kosztem podatkowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p.", kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ww. ustawy o p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o p.d.o.p., podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16 m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o p.d.o.p. podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ustawy o p.d.o.p. podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej stawki odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym zastrzeżeniem, że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. W świetle przytoczonych powyżej przepisów, z uwagi na fakt, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż środki trwałe zostały już wprowadzone do ewidencji, zmiany stawki (zarówno zmniejszenia, jak i zwiększenia uprzednio obniżonej) Spółka może dokonać od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem, że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Odpis amortyzacyjny ustalony przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej określonej wykazie stawek amortyzacyjnych (tj. 4,5%) w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi koszt uzyskania przychodów.

Przedstawione przez Spółkę stanowisko jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.