IBPB3/423-441/08/BG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 27 sierpnia 2008 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPB3/423-441/08/BG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP w dniu 27 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na remont socjalnych lokali mieszkalnych będących własnością gminy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez Spółkę na remont socjalnych lokali mieszkalnych będących własnością gminy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka nabyła kamienicę, w której to lokale mieszkalne są zamieszkane przez lokatorów. W grudniu 2007 r. zostało zawarte porozumienie pomiędzy Spółką, a Gminą Miejską w sprawie przyznania lokatorom kamienicy będącej własnością spółki lokali socjalnych poza kolejnością tytułem realizacji wyroku Sądu Okręgowego, orzekającego eksmisję z jednoczesnym uprawnieniem, do otrzymania lokalu socjalnego. W porozumieniu Spółka zobowiązała się do przeprowadzenia na własny koszt remontu socjalnych lokali mieszkalnych stanowiących własność Gminy i zrzekła się wszelkich roszczeń w stosunku do Gminy z tytułu poniesionych w tym celu nakładów. Spółka nie posiada tytułu do używania remontowanych lokali socjalnych w celu prowadzenia w nich własnej działalności gospodarczej i nie będzie ich wykorzystywała na cele z nią związane. Przedmiotowe koszty dokumentowane są za pomocą faktur VAT lub rachunków wystawianych na Spółkę.

Kamienica została nabyta przez Spółkę celem modernizacji, a następnie prowadzenia w niej działalności gospodarczej, np. w formie hotelu wraz z wynajmem lokali użytkowych na parterze lub modernizacji/przebudowy a następnie sprzedaży lokali. Na obecnym etapie decyzja nie została jeszcze ostatecznie podjęta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt poniesionych wydatków związanych z remontem socjalnych lokali mieszkalnych będących własnością Gminy Miejskiej można uznać za koszt uzyskania przychodu spółki w momencie poniesienia jako koszt pośrednio związany z przychodami spółki.

Zdaniem wnioskodawcy koszty poniesione w związku z remontem socjalnych lokali mieszkalnych będących własnością Gminy należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów w związku z brzmieniem art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) tj. jako poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Argumentem za tym przemawiającym jest to, iż Spółka musi najpierw doprowadzić do sytuacji w której najemcy opuszczą lokale, a dopiero następnie będzie możliwość rozpoczęcia prac mających na celu przystosowanie lokali do nowej działalności gospodarczej i osiągania z niej przychodów. W związku z brakiem możliwości udostępnienia przez Gminę lokali zastępczych dla lokatorów w najbliższym czasie, Spółka podpisując z Gminą porozumienie i ponosząc z tego tytułu dodatkowe koszty dąży do wcześniejszego osiągnięcia przychodów z nieruchomości, a więc wypełnia przesłanki z art. 15 ww. ustawy.

Zdaniem Spółki nie ma w danej sytuacji zastosowania art. 16a ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy, a poniesionych wydatków nie należy klasyfikować jako inwestycji w obcych środkach trwałych, ponieważ nie jest zamiarem Spółki ich jakiekolwiek wykorzystywanie w działalności gospodarczej, a jedynie przyspieszenie okresu, w którym Spółka będzie mogła zacząć uzyskiwać przychody z nieruchomości, która jest obecnie zajmowana przez lokatorów.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wolsztynie wydając dnia 1 grudnia 2006 r. postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego o sygnaturze ZD/423-3/06, w którym argumentował, iż wydatku podatnika na drogę gminną nie należy rozpatrywać w kategoriach, "inwestycji w obcym środku trwałym", ponieważ brak w prawodawstwie definicji takiej inwestycji, a w praktyce przyjmuje się, że są to nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a więc są to wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania przez podatnika, a umowa zawarta pomiędzy podatnikiem, a właścicielem (samorządem gminy) nie jest umową na podstawie której droga ta została przyjęta przez podatnika do używania, co oznacza, że nakłady nie stanowią inwestycji w obcym środku trwałym, a tym samym nie mogą być rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych, ale jako związane z całokształtem funkcjonowania, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów podatnika.

Jest to sytuacja zbieżna z sytuacją Spółki, która również nie posiada tytułu do używania remontowanych lokali i nie będzie ich wykorzystywała na cele własnej działalności gospodarczej.

Definicję momentu poniesienia kosztu ustawodawca zawarł w art. 15 ust. 4e w związku z ust. 4d ustawy, a więc, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów innego niż koszt bezpośrednio związany z przychodami, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl