IBPB3/423-39/08/MO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 11 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu stanowiącego odpady produkcyjne - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu stanowiącego odpady produkcyjne.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi na podstawie wydanego w dniu 15 listopada 2005 r. zezwolenia działalność gospodarczą na terenie Katowickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej w zakresie obróbki mechanicznej elementów metalowych - numer 28.40 PKWiU oraz usługi kucia, prasowania wytłaczania i walcownia metali; usługi w zakresie metalurgii proszków - 28.40 PKWiU. W ramach prowadzonej działalności Spółka dostarcza klientom elementy stalowe o ściśle określonych parametrach. W procesie produkcyjnym powstają odpady blachy, które Spółka sprzedaje jako złom. W dniu 27 grudnia 2007 r. Spółka uzyskała od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach interpretację indywidualną o sygnaturze IBPB3/423-169/07/CzP dotyczącą klasyfikacji prowadzonej działalności jako działalność podlegającej zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych. W interpretacji tej Dyrektor Izby Skarbowej wskazuje, że dodatkowe czynności wykonywanie przez Spółkę takie jak sprzedaż odpadów powstających w procesie produkcyjnym czyli sprzedaż złomu, jako nie wymienione w zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem Spółka zgodnie z wydaną interpretacją nie zalicza sprzedaży złomu do działalności korzystającej ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody ze sprzedaży złomu Spółka zaliczyła do pozostałych przychodów uzyskiwanych poza działalnością w specjalnej strefie ekonomicznej. Jako koszt uzyskania tego przychodu Spółka traktuje wartość surowca według ceny zakupu w takiej proporcji wagowej, w jakiej przypada ona na złom powstający w trakcie procesu produkcyjnego.

W związku z powyższym zadano następująca pytanie:

Czy koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży złomu stanowi wartość surowca według cen zakupu w proporcji wagowej, w której zużycie surowca przypada na odpadki sprzedawane jako złom.

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Koszt zakupu surowca, sprzedawanego następnie jako odpad produkcyjny, jest bezpośrednio związany z uzyskanym przez Spółkę przychodem ze sprzedaży złomu powstałego z tego surowca. Dlatego też zdaniem Spółki koszt uzyskania tego przychodu stanowi wartość surowca według ceny zakupu w takiej proporcji wagowej, w jakiej przypada ona na złom powstający w trakcie procesu produkcyjnego. Stanowisko Spółki zgodne jest ze stanowiskiem organów podatkowych - i tak Warmińsko-Mazurski Urząd Skarbowy w swoim postanowieniu w sprawie interpretacji prawa podatkowego, opublikowanym na stronie Ministerstwa Finansów, o sygnaturze US.PD/423-10/ER/07 z dnia 14 maja 2007 r. wskazuje, że złom stanowią odpady powstałe w toku produkcji puszek z zakupionej w tym celu blachy. Zatem wydatek poniesiony na zakup blachy odpowiadającej ilości powstałych odpadów produkcyjnych (złomu) stanowi koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży tego złomu, gdyż wiąże się w sposób bezpośredni z przychodem z tego tytułu.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Jeśli w wyniku procesu produkcyjnego otrzymuje się produkt główny oraz produkty uboczne, podatnik powinien sporządzać zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości odpowiednią kalkulację. Ustalając koszt wytworzenia produktu głównego podatnik powinien odjąć od kosztów produkcji wartość produktów ubocznych i odpadów produkcyjnych i podzielić otrzymaną różnicę przez liczbę produktów głównych. W ten sposób zostaną wyodrębnione koszty wytworzenia produktu głównego. W ramach takiej kalkulacji niezbędne jest dokonanie wyceny odpadów i produktów ubocznych.

Ustalona wartość odpadów będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów, który będzie mógł być potrącony w dacie sprzedaży odpadów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.