IBPB3/423-358/07/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 października 2007 r.), uzupełnionego pismem z dnia 21 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup polisy ubezpieczeniowej dla delegowanych do pracy zagranicą pracowników-jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2007 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 21 listopada 2007 r. (data wpływu do tut BKIP 27 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup polisy ubezpieczeniowej dla delegowanych do pracy zagranicą pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki jest głównie działalność edycyjna w zakresie oprogramowania oraz działalność geodezyjna i kartograficzna. Realizując zlecenia Spółka wysyła pracowników na delegacje zagraniczne, głównie do Norwegii, wykupując im polisy ubezpieczenia medycznego, które zalicza bezpośrednio do kosztów podatkowych i nie dolicza do pozostałych przychodów pracowników podlegających "oskładkowaniu" i opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano m.in. pytanie:

O skutki podatkowe dla Spółki zakupu polis dla pracowników.

Zdaniem Spółki wykupienie polisy ubezpieczenia medycznego stanowi wydatek zabezpieczający zdrowie pracownika w czasie odbywania podróży służbowej i Spółkę przed ewentualnymi roszczeniami pracownika w przypadku nagłej choroby i koniecznością zwrotu kosztów leczenia, które mogą być wielokrotnie wyższe niż koszt ubezpieczenia. Swoje stanowisko Spółka opiera się na zapisach § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. (Dz. U. Nr 236, poz. 1990), które znajdują potwierdzenia wyjaśnieniu jakiego udzielił Naczelnik Drugiego Skarbowego Łódź-Bałuty w odpowiedzi z dnia 23 stycznia 2007 r., nr I/415-74-343/07/ZDB: gdzie czytamy, że z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów: m.in. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb. Jeśli polisa ubezpieczenia medycznego zostanie wykupiona bezpośrednio przez pracownika wydatek ten należy uwzględnić w rozliczeniu kosztów podróży służbowej.

Nie spowoduje to dla pracownika podwyższenia przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika.

W przypadku wykupienia polisy dla delegowanego pracownika przez pracodawcę, wydatek ten można zaliczyć bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu. Zatem zakup przez pracodawcę polisy ubezpieczenia medycznego, jako wydatek poniesiony w związku z odbyciem przez pracownika podróży służbowej poza granicami kraju, zalicza się bezpośrednio do kosztów podatkowych i nie należy doliczyć do pozostałych przychodów pracownika podlegających oskładkowaniu i opodatkowaniu.

Poniesione wydatki na zakup polis ubezpieczenia medycznego stanowią koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.