IBPB3/423-329/BG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości uznania gospodarki lokalami użytkowymi za gospodarkę zasobami mieszkaniowymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości uznania gospodarki lokalami użytkowymi za gospodarkę zasobami mieszkaniowymi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada zasoby mieszkaniowe, których przeważającą część (ok. 95%) stanowią lokale mieszkalne. Pozostałą część stanowią lokale użytkowe, udostępnione na podstawie umów najmu i dzierżawy podmiotem prowadzącym w nich własną działalność gospodarczą. Lokale użytkowe będące we władaniu Wnioskodawcy są dwojakiego rodzaju: część z nich stanowią lokale użytkowe wolno stojące, odrębne od budynków mieszkalnych, a część stanowią lokale użytkowe wbudowane w budynkach mieszkalnych, a więc będące częścią tych budynków. Jeśli chodzi o lokale użytkowe znajdujące się w budynkach mieszkalnych, jedne z nich stanowią mienie Spółdzielni (Wnioskodawcy) wynajmowane lub wydzierżawione osobom trzecim, a inne są częścią lokali mieszkalnych przystosowaną do potrzeb działalności gospodarczej wykonywanej przez korzystających z lokali na podstawie różnych tytułów spółdzielczych (spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dotyczące lokali użytkowych Wnioskodawcy przychody i koszty stanowią gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, a więc czy mogą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r....

Zdaniem Wnioskodawcy art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wprowadzony od 1 stycznia 2007 r. ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 217 poz. 1589) nie zawiera definicji gospodarki zasobami mieszkaniowymi ani definicji dochodów z tej gospodarki, pomimo że przepis mający zastosowanie w przedmiocie wniosku określa jako zwolnione od podatku właśnie dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Definicji takiej nie zawierają również inne, obecnie obowiązujące akty normatywne. W takiej sytuacji odnieść należy się do orzecznictwa i praktyki stosowania pojęcia "gospodarki zasobami mieszkaniowymi". Przykładowo Wnioskodawca wskazuje orzeczenia: z 8 listopada 1995 r. sygn. akt. SA/Kr 622/95 NSA z 16 października 1995 r. sygn. akt. SA/Wr 152/95, postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Trybunalskim sygn. VSI/1.423/11/2006 z dnia 29 stycznia 2007 r. oraz § 8 uchwały nr 95 Rady Ministrów z 27 kwietnia 1973 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych (M.P. Nr 25 poz. 151), przy czym w tym ostatnim przypadku Wnioskodawca, zdając sobie sprawę, że chodzi o akt nie obowiązujący, ma na myśli jedynie posiłkowe jego zastosowanie.

W oparciu o powołane wyżej interpretacji orzecznictwa i praktyki można stwierdzić, że do zasobów mieszkaniowych zalicza się m.in. budynki mieszkalne (...) oraz uzupełniające je budynki niemieszkalne jak (...) budynki handlowo-usługowe.

Szerokie określenie gospodarki zasobami mieszkaniowymi w orzeczeniach i innych aktach powoduje, że Wnioskodawca nie ma żadnych wątpliwości co do lokali użytkowych znajdujących się w obrębie budynków mieszkalnych - lokale te stanowią część zasobów mieszkaniowych, a więc korzystają ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy jak wyżej.Wnioskodawca uważa także, że skoro powołane akty wymieniają wśród zasobów mieszkaniowych także uzupełniające (budynki mieszkalne) budynki handlowo-usługowe, również dochody z lokali użytkowych nie znajdujących się w budynkach mieszkalnych mogą korzystać ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy jak wyżej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych od innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Jak wynika z treści wyżej powołanego przepisu, aby dochód podmiotów, o których mowa w tym przepisie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

* dochód ten winien być uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,

* dochód ten musi być przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych,

Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Z powołanego przepisu wynika więc, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (to jest cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu.

A zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, bez względu na cel, na jaki zostanie przekazany.

W określeniu "zasoby mieszkaniowe" mieszczą się zarówno lokale mieszkalne, jak i pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie.

Mając na względzie powyższe do "zasobów mieszkaniowych" zaliczyć można:

* budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności:

- dźwigi osobowe i towarowe,

- aparaty do wymiany ciepła,

- kotłownie i hydrofornie wbudowane,

- klatki schodowe,

- strychy, piwnice, komórki,

- garaże,

* pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:

- budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej,

- kotłownie i hydrofornie wolnostojące,

- osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,

* urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione jak:

- zbiorniki-doły gnilne; szamba,

- rurociągi i przewody sieci wodociągowo - kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,

- sieci elektroenergetyczne i telefoniczne,

- budowle inżynieryjne (studnie itp.),

- budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,

- inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia.

Związane z wyżej wymienionymi budynkami (pomieszczeniami) obiektami i urządzeniami opłaty tj. czynsze oraz sfinansowane z nich wydatki stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi a uzyskany z tego tytułu dochód zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie wolny od podatku dochodowego o ile zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do stanu faktycznego ujętego we wniosku podatnika należy stwierdzić, że lokale użytkowe nie należą do żadnej ze wskazanych wyżej grup pomieszczeń pozostałych i urządzeń wchodzących w skład budynku mieszkalnego lub znajdujących się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, a także ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. W związku z powyższym dochody uzyskane z lokali użytkowych należy zaliczyć do dochodów, które bez względu na cel, na jaki zostaną przekazane, podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Podkreślić także wypada, że norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy stanowi formę ulg podatkowych, które naruszają zasadę równości i powszechności opodatkowania. Tym samym powinna być interpretowana w sposób niezwykle precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że stanowisko podatnika zawarte we wniosku, iż przychody i koszty dotyczące lokali użytkowych korzystają ze zwolnienia wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 44 cyt. powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.