IBPB3/423-318/08/NG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 21 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie prawidłowego udokumentowania wydatków poniesionych na rzecz podwykonawców (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie prawidłowego udokumentowania wydatków poniesionych na rzecz podwykonawców (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą korzysta niejednokrotnie z pomocy osób trzecich zajmujących się realizacją pojedynczych zadań realizowanych w ramach większej inwestycji (dalej jako "podwykonawcy"). Działania podwykonawców mają wyłącznie charakter posiłkowy względem prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zwyczajowo zarówno osoby podwykonawców jak i konieczność ich zaangażowania w realizację danej inwestycji pozostawione są do decyzji Spółki. W dotychczasowej praktyce Spółki niezwykle rzadko zdarzały się jakiekolwiek problemy z uzyskaniem akceptacji konkretnego inwestora na osobę podwykonawcy oraz na treść zawartej z nim umowy. Potencjalnie może się jednak zdarzyć, że inwestor nie zaakceptuje osoby podwykonawcy, pomimo iż podwykonawca ten daje zdaniem Spółki gwarancje prawidłowego wykonania zleconych prac oraz zostanie zawarta umowa pomiędzy Spółką a podwykonawcą, a także podwykonawca wykonana właściwie świadczenie wynikające z tej umowy. Jest to dla Spółki kwestia, która może się okazać istotna, ponieważ w praktyce brak zgody inwestora może spowodować, że wynagrodzenie na rzecz podwykonawców jest wypłacane przez Spółkę w innym roku podatkowym niż wykonana została inwestycja (tzn. dopiero po jego uzyskaniu od inwestora).

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy zawarcie umowy z podwykonawca oraz posiadanie potwierdzenia wypłaty wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy jest wystarczające do uznania, iż wydatki zostały prawidłowo udokumentowanie przez Spółkę.

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Warunkiem uznania konkretnego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest zatem faktyczne i definitywne jego poniesienie przez podatnika (w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika). Ponadto fakt poniesienia kosztów w celu osiągnięcia przychodów powinien zostać udokumentowany przez podatnika. W przypadku Spółki poniesienie wydatków jest dokumentowane przy pomocy umowy zawieranej z podwykonawca oraz na podstawie potwierdzenia dokonania przelewu na rzecz podwykonawcy. Dodatkowo istnieją również protokoły odbioru prac wykonywanych przez podwykonawców, które mogą potwierdzać, że dane prace rzeczywiście były realizowane. W ocenie Spółki wskazane dokumenty są wystarczające do uznania, iż wydatki zostały przez Spółkę faktycznie poniesione oraz właściwie udokumentowane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zachowaniu lub zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do przepisu art. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (poniesionej straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy.

Odrębnymi przepisami, o których mowa wyżej są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisu w księgach rachunkowych, określone zostały w art. 20 i 21 ustawy o rachunkowości.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. ustawy, każdy dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

* określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

* określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

* opis operacji oraz jej wartość, jeżeli jest to możliwe, określenie także w jednostkach naturalnych,

* datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

* podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

* stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Z powyższych przepisów wynika, iż każdy dowód księgowy (w tym także zastępczy wystawiony zgodnie z art. 20 ust. 4 cytowanej ustawy) - musi zawierać co najmniej dane wyszczególnione w art. 21 ustawy o rachunkowości.

Jeżeli dowód księgowy nie odpowiada określonym warunkom i nie został uzupełniony o brakujące dane, tak aby ostatecznie spełniał wymogi określone w przepisach art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości, to wydatek taki nie może zostać uznany za prawidłowo udokumentowany.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka dokumentuje poniesione wydatki przy pomocy umowy zawieranej z podwykonawcą oraz na podstawie potwierdzenia dokonania przelewu, dodatkowo istnieją również protokoły odbioru prac wykonywanych przez podwykonawców. Jeżeli na podstawie ww. dokumentów można określony wydatek określić co do rodzaju i kwoty, wydatki takie można ująć w ewidencji księgowej na ich podstawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.