IBPB3/423-306/07/JS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP- 19 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2007 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na remont.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi sprzedaż usług hotelarskich i gastronomicznych. Budynek, w którym świadczy usługi składa się z kilku pięter. Zarząd firmy podjął decyzję, że w 2008 r. przeprowadzi remont jednego z pięter. Remont ten dotyczy wszystkich pokoi hotelowych na wymienionym piętrze. Polegał on będzie na malowaniu ścian lub położeniu tapet, wymianie wyposażenia danego pokoju wraz z zakupem telewizora, radia, itp. Usługi remontowe obejmują również przynależne do pokoi łazienki, tj.: wymiana urządzeń sanitarnych, płytek, armatury.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy poniesione koszty remontu, który planuje Spółka można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie otrzymanej faktury, bez względu na wartość tych kosztów.

Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie koszty remontu należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania faktury za remont (nie traktując jako inwestycja zwiększająca wartość budynku), ponieważ jest to remont istniejących pokoi, nie powstaje w związku z planowanymi pracami budowlanymi nowa powierzchnia, ulega tylko poprawie wygląd oraz stan techniczny istniejących pomieszczeń.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j.Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.- określonej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętym lub założonym hipotetycznie przychodem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka ma zamiar przeprowadzić remont jednego z pięter w budynku, w którym świadczy usługi hotelarskie. Aby prawidłowo określić charakter poniesionych wydatków, w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy poniesione wydatki dotyczą wykonania prac o charakterze remontowym, czy też wydatki takie związane byłyby połączone z ulepszeniem środków trwałych.

W ustawie o p.d.o.p. brak jest definicji pojęcia remontu. Posiłkując się definicją zawartą w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.),przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji. W ramach remontu dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Istotą remontu są więc czynności związane z przywróceniem pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych (części zamienne), nie zmieniające jego charakteru i funkcji, następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc są to wszystkie zmiany przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową utraconą na skutek upływu czasu i eksploatacji.

Wydatki na prace mające charakter remontowy, jako koszty nie zaliczone do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami są kosztami pośrednimi. Zgodnie więc z art. 15 ust. 4d ustawy o p.d.o.p. zaliczane są w całości bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1c ustawy o p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 tej ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. W myśl art. 16g ust. 13 ustawy o p.d.o.p., jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcje, adaptację lub modernizacje w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych, a pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wydatki związane z ulepszeniem powiększają wartość początkową środków trwałych i od tak ustalonej wartości dokonuje się odpisów amortyzacyjnych według ustalonej stawki, które to odpisy dopiero stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 6 ustawy o p.d.o.p. kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Składniki majątku nabyte lub wytworzone we własnym zakresie mogą być uznane za środki trwałe, jeśli spełniają warunki określone w art. 16a ust. 1 ustawy o p.d.o.p. w myśl którego amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

Jeżeli składnik majątku spełnia warunki uznania go za środek trwały, lecz jego wartość początkowa, określona zgodnie z art. 16g ustawy o p.d.o.p. nie przekracza 3.500 zł, wówczas podatnik może wybrać jedno z następujących rozwiązań:

O tym, czy składnik majątku o wartości nieprzekraczającej 3.500 zł zostanie zaliczony do środków trwałych czy nie decyduje sam podatnik.W budynku, w którym świadczy usługi hotelarskie, Spółka zamierza wymienić wyposażenie pokoi jednego z pięter, wraz z zakupem m.in. telewizorów, radia.

Jeżeli zatem jednostkowa cena nabycia składników wyposażenia pokoi hotelowych, które zamierza wymienić Spółka nie będzie przekraczała 3 500 zł to w zależności od podjętej decyzji, wydatki te Spółka zaliczy bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów bądź w formie jednorazowego odpisu amortyzacyjnego. W sytuacji gdy jednostkowa cena poszczególnych składników wyposażenia przekroczy 3 500 zł wydatek ten będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w formie odpisów amortyzacyjnych.

Reasumując, należy stwierdzić, że stanowisko Spółki jest prawidłowe jeśli:

* poniesione wydatki dotyczą remontu,

* cena jednostkowa nabytych składników wyposażenia nie przekracza 3 500 zł.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.