IBPB3/423-289/07/AK - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2007 r. (data wpływu 13 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę - jest prawidłowe.

W dniu 13 listopada 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na reklamę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi polegające na dostarczaniu personelu w szczególności na rzecz sieci handlowych. Z osobami chcącymi wykonywać pracę (są to w przeważającej mierze studenci, bądź też uczniowie) Spółka zawiera umowy cywilnoprawne (zlecenia). Zleceniobiorcy wykonują powierzone im prace na terenie hal sprzedażowych hipermarketów. Istota wykonywanych prac polega na dbaniu o ekspozycję towarową (merchendising), oraz udzielanie informacji dotyczących produktów konsumentom. Podczas wykonywania zadań zleceniobiorcy są ubrani w kamizelki wykonane z materiału w barwie niebieskiej - charakterystycznej dla marki J.pl, pod którą Spółka świadczy usługi merchendisingu. Na plecach kamizelki znajduje się logotyp J.pl i hasło reklamowe "Pracuj i kasuj" (odzwierciedlające system wynagradzania za wykonywane zlecenie - otrzymywanie pieniędzy zaraz po wykonaniu pracy). Kamizelki stanowią własność Spółki. Każdy ze zleceniobiorców jest zobowiązany do noszenia stroju firmowego w trakcie wykonywania prac. Stroje (kamizelki) są wydawane nieodpłatnie w celu ich wykorzystania w ramach świadczenia usług. Celem ubrania zleceniobiorców w wyżej opisane kamizelki jest chęć zaakcentowania obecności Spółki na rynku poprzez reklamowanie usługi jaką świadczy firma, odróżnienie się od pozostałych agencji dostarczających personel jak również oddziaływanie na stronę podażową rynku pracy tzn. poinformowanie osób zainteresowanych pracą o unikalnej formule rozliczania proponowanej przez Spółkę. Wpisując w wyszukiwarkę gogle hasło "Pracuj i kasuj" z łatwością odnajduje się stronę internetową, na której można uzyskać szczegółowe informacje na temat pracy. Tak więc celem jaki przyświecał zarządowi Spółki do wprowadzenia kamizelek było zwiększenie rozpoznawalności marki na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie zainteresowania świadczoną usługą nie tylko potencjalnych klientów firmy, ale także wszystkich osób chcących podjąć zlecenie, co w sytuacji nierównowagi na rynku pracy (rynek pracownika) jest kluczowe dla zapewnienia pokrycia zapotrzebowania na personel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może koszty poniesione na zakup kamizelek i nadruk logotypu zakwalifikować jako wydatki poniesione na reklamę i tym samym zaliczyć je do kosztów podatkowych?

Dotychczas Spółka kwalifikowała koszty poniesione na zakup kamizelek i nadruk logotypu oraz hasła reklamowego jako koszt reprezentacji (art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Jednak w świetle wyroku wydanego przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który orzekł, że wydatki na odzież z logo firmy nie stanowią wydatków związanych z reprezentacją. Wydatki te mają na celu zaznaczenie obecności firmy na rynku, a zatem wiążą się z reklamą (sygn. Akt III SA/Wa 2644/06, Lex 262870), Spółka stoi na stanowisku, że wydatki jakie ponosi na zakup kamizelek i nadruk logotypu należy uznać za koszt reklamy publicznej i zaliczyć do kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione koszty, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami lub służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Wyłączone z kosztów uzyskania przychodów są natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. W niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga kwestia, czy wydatki poniesione na zakup kamizelek i nadruk logotypu stanowią wydatki związane z reklamą czy też wydatki związane z reprezentacją i w związku z tym czy można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji reprezentacji ani reklamy. Zatem należy odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. "Słownik języka polskiego" pod redakcją profesora Stanisława Dubisza definiuje reprezentację jako okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną. Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, zgodnie z przyjętym od lat poglądem doktryny prawa podatkowego, należy uznać, że reprezentacja to występowanie w imieniu podatnika (firmy) wiążące się z okazałością, wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Z kolei reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Może to być realizowane za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Za logo uznać bowiem należy znak handlowy o charakterze graficznym, używany przez daną firmę do identyfikowania marki swojego produktu lub oferowanych usług oraz odróżniania ich od innych (por. J. Thomas Russell. W. Ronald Lane, Reklama według Ottona Kleppnera; Wydawnictwo FELBERG SJA, 2000 r., s. 621). Logo może obejmować zarówno nazwę przedsiębiorcy, jej skrót jak też nazwę konkretnego produktu lub usługi. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Samo oznaczenie kamizelki logotypem i hasłem reklamowym marki, pod którą Spółka świadczy usługi merchendisingu nie przesądza jeszcze o jej reklamowym charakterze. Właściwa kwalifikacja wydatku i ocena czy ma on związek z przychodami możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków itp. W przypadku kamizelek o niewielkiej wartości, wydawanych zleceniobiorcom, trudno raczej przypisać im funkcję reprezentacyjną. Nie przyczyniają się one w znacznym stopniu do budowy wizerunku, a logo jako znak graficzny stanowi jedynie swojego rodzaju informację handlową. W tym też rozumieniu, wydatki ponoszone na zakup kamizelek i nadruk logotypu o niskiej wartości jednostkowej, w które zleceniobiorcy są ubrani podczas wykonywania zadań, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast w przypadku przekazywania odzieży o wyższej wartości, mimo iż będzie ona oznakowana logo firmy, a celem wydatku jest tworzenie pozytywnego wizerunku firmy i budowa odpowiednich relacji z klientami to wydatki takie będą miały charakter reprezentacyjny i w efekcie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w związku z prowadzoną działalnością przekazuje zleceniobiorcom - osobom, z którymi została zawarta umowa cywilnoprawna (zlecenie) - kamizelki w charakterystycznej dla marki barwie oraz znajdującym się na plecach logotypie i haśle reklamowym. Kamizelki stanowią własność Spółki, a każdy ze zleceniobiorców jest zobowiązany do noszenia stroju firmowego w trakcie wykonywania prac. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż kamizelki te spełniają funkcję reklamową, gdyż zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności firmy na rynku, co w efekcie wpływa na zwiększenie przychodów. Reasumując powyższe, wydatki poniesione przez Spółkę na zakup kamizelek i nadruk logotypu o niewielkiej wartości, charakterystycznego dla formy świadczonych usług jako pozostające w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.