IBPB3/423-246/07/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 29 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu pierwszej raty leasingowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu pierwszej raty leasingowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 30 maja 2007 r. Spółka zawarła umowę leasingu operacyjnego maszyny do okleinowania krawędzi płyt meblowych. Umowa ta spełnia kryteria ustawowe wynikające z art. 17b ust. 1 ustawy o CIT, pozwalające spółce zaliczać w koszty wszystkie opłaty leasingowe, ponoszone w podstawowym okresie umowy. Zgodnie z zawartą umową oraz stanowiącymi jej immanentną część Ogólnymi Warunkami Leasingu (OWL) opłatami ponoszonymi przez Spółkę w podstawowym okresie umowy są:

Zapisy umowy leasingowej oraz OWL nie różnicują charakteru Pierwszej Raty Leasingowej oraz pozostałych rat leasingowych. Różnicuje je natomiast ich wysokość. Wysokość Pierwszej Raty Leasingowej jest wynikiem przeprowadzonych negocjacji pomiędzy stronami umowy, z uwagi na fakt, iż jest to pierwsza płatność leasingowa nie zawiera ona w sobie kosztu finansowania (części odsetkowej), gdyż koszt ten po stronie finansującego nie powstaje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Pierwsza Rata Leasingowa jest dla korzystającego kosztem w dniu poniesienia, czy też jest kosztem danego okresu proporcjonalnie do długości okresu umowy.

Zdaniem Spółki Pierwsza Rata Leasingowa, którą Spółka zapłaciła w podstawowym okresie umowy jest kosztem o charakterze pośrednim, dotyczącym danego roku podatkowego, w którym został poniesiony. Wobec powyższego Spółka może w całości zaliczyć wydatki na zapłatę Pierwszej Raty Leasingowej do kosztów w momencie, w którym zostały one poniesione. Zdaniem Spółki oznaczony przez strony umowy leasingowej charakter Pierwszej Raty Leasingowej, jest taki sam jak wszystkich pozostałych rat leasingowych, a co za tym idzie jej zapłata powoduje po stronie Spółki powstanie kosztu podatkowego, o takim samym charakterze jak koszt związany z zapłatą każdej kolejnej raty leasingowej. O tym czy korzystający ma prawo zaliczyć płatności rat leasingowych w ciężar kosztów uzyskania przychodów i w jakim zakresie zapłata tych rat będzie kosztem podatkowym u korzystającego wynika z przepisów art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. O tym zaś, czy koszty te będą kosztami danego okresu, czy też należy je rozliczać w czasie decyduje ich charakter. Jeżeli charakter ten wskazuje, iż są to koszty dotyczące dłuższego okresu niż rok podatkowy, wówczas art. 15 ust. 4d ustawy o CIT nakazuje je rozliczać w czasie. Z powyższego wynika, iż ustalona pomiędzy stronami umowy leasingowej wysokość poszczególnych rat leasingowych nie ma odniesienia na charakter kosztów ponoszonych przez korzystającego, a tym samym na zróżnicowanie skutków podatkowych. Korzystając z ustawowej zasady swobody zawierania umów, w tym swobodnego kształtowania ich treści strony mają możliwość dowolnego ustalenia wysokości poszczególnych rat leasingowych. W szczególnym przypadku pierwsza rata może być większa lub mniejsza od pozostałych.

Na tle przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Na podstawie art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

W myśl art. 17b ust. 2 ww. ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli przedmiotowa umowa (potocznie nazywana umową leasingu operacyjnego) zawarta przez Spółkę spełnia warunki określone w art. 17b ust. 1 ww. ustawy oraz finansujący nie korzysta z wymienionych w ust. 2 zwolnień, wówczas wszystkie opłaty ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania ww. środków trwałych mogą stanowić koszt uzyskania przychodu. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Skoro umowa leasingu daje możliwość oddania (przyjęcia) do używania rzeczy lub prawa, to wszystkie opłaty wynikające z umowy leasingowej są opłatami za używanie przedmiotu leasingu, które mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu po spełnieniu przesłanki wynikającej z art. 15 ust. 1 oraz warunków określonych w art. 17b ww. ustawy.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawodawca wprowadził podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednie i pośrednie. Podział ten jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów. Nie ulega wątpliwości, iż Pierwsza Rata Leasingowa ustalona jako procent wartości początkowej przedmiotu leasingu nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania z danej rzeczy, a więc warunkuje uzyskanie przychodu. Uznać zatem należy iż kwalifikacja tego kosztu przez Spółkę jako kosztu pośredniego jest prawidłowa. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W świetle obowiązującego od 1 stycznia 2007 r. stanu prawnego zawierając umowę (potocznie nazwana umową leasingu operacyjnego) spełniającą warunki określone w art. 17b ww. ustawy Spółka powinna podzielić koszt poniesienia Pierwszej Raty Leasingowej proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczy i wg tej proporcji zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poszczególnych okresów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.