IBPB3/423-234/07/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2007 r. (data wpływu do tut. BKIP 25 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

* zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników,

* zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na:

* zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników,

* zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa możliwość zakupienia od stycznia 2008 r. dla pracowników dodatkowych usług medycznych (abonamentów medycznych) w ramach umowy z wyspecjalizowaną jednostką medyczną lub zawarcia umowy grupowego ubezpieczenia zdrowotnego z Towarzystwem Ubezpieczeń.

Umowa o świadczenie usług medycznych z wyspecjalizowaną jednostką medyczną, byłaby umową bezimienną, zawieraną na okres jednego roku, z możliwością jej przedłużenia. Sposób rozliczenia Spółki z jednostką medyczną miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Pracownicy uprawnieni do świadczeń identyfikowani byliby za pomocą kart abonamentowych. Wysokość opłaty ryczałtowej ponoszonej przez Spółkę uzależniona byłaby od:

Natomiast ubezpieczenie zdrowotne oferowane przez Towarzystwo Ubezpieczeń zostało zakwalifikowane zgodnie z załącznikiem do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej do działu II grupy 2 i byłoby dodatkowym, dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym, niezależnym od ubezpieczenia zdrowotnego wynikającego z ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej, finansowanej ze środków publicznych. Składka w przypadku tej umowy kalkulowana byłaby zbiorczo, za całą grupę ubezpieczonych. Umowa z Towarzystwem Ubezpieczeń zawarta byłaby na okres roczny, byłaby umową bezimienną, a sposób rozliczenia Spółki z Towarzystwem Ubezpieczeń miałby grupowy, zryczałtowany charakter. Wysokość opłaty ryczałtowej uzależniona byłaby od:

Pracownicy uprawnieni do świadczeń, identyfikowani byliby za pomocą kart ubezpieczenia.

Zarówno w przypadku umowy z Towarzystwem Ubezpieczeń, jak również umowy z wyspecjalizowaną jednostką medyczną, zakres świadczeń byłby podobny i obejmowałby takie świadczenia jak:

* dostęp do lekarza pierwszego kontaktu,

* badania diagnostyczne,

* konsultacje specjalistyczne,

* badania obrazowe,

* rehabilitację,

* szczepienia ochronne,

* profilaktykę,

* prowadzenie ciąży, itp.

Poza zakresem świadczeń dodatkowych, powyższe umowy obejmowałyby również opiekę w ramach medycyny pracy tj. badania wstępne, kontrolne i okresowe wymagane przez obowiązujące przepisy prawa dla stanowiska lub zawodu wykonywanego przez Ubezpieczonego (pracownika). W przypadku obydwu umów istnieje również możliwość wyodrębnienia usług świadczonych w ramach medycyny pracy i usług medycznych dodatkowych, do których Spółka nie jest zobowiązana żadnymi przepisami prawa. Wydatki na zakup świadczeń medycznych, jak również na zakup bezimiennej polisy ubezpieczeniowej pochodziłyby ze środków finansowych przeznaczonych na bieżącą działalność Spółki. Świadczenia medyczne oferowane w ramach ww. umów byłyby realizowane we wskazanych przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe lub jednostkę medyczną, placówkach medycznych. Faktury w obydwu przypadkach, byłyby wystawiane po zakończeniu każdego miesiąca i obejmowałyby ryczałtową kwotę. Wynagrodzenie ryczałtowe, wynikające z zawartych umów, płatne będzie niezależnie od ilości świadczonych usług medycznych, czyli niezależnie od tego, czy pracownik skorzystał w danym miesiącu z usługi medycznej, czy tez nie skorzystał.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Spółki, wydatki poniesione na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Spółka uważa, że wydatki te będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy z powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Wydatki te, w ocenie Spółki, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, maja związek z osiąganymi przychodami - mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów. W konsekwencji, zdaniem Spółki, spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ww. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto, wydatki poniesione na zakup abonamentów medycznych nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Spółka podkreśla, że w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 r. w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - funkcjonował przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 regulujący skutki podatkowe związane z finansowaniem pracownikom kosztów opieki medycznej, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodów nie zaliczało się kosztów związanych z finansowaniem świadczeń zdrowotnych przez pracodawcę na rzecz pracowników, z wyjątkiem poniesionych kosztów takich świadczeń, do których ponoszenia zobowiązują pracodawcę przepisy innych ustaw (w tym kodeks pracy). Natomiast z dniem 1 stycznia 2007 r. przestał obowiązywać przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który ograniczał możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na sfinansowanie pracownikom opieki medycznej. Dlatego zdaniem Spółki koszty takie podlegają kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec tego, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na zakup dodatkowych świadczeń medycznych (abonamentów medycznych) na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

Natomiast, wydatki za zakup polisy ubezpieczeniowej zaliczane są do kategorii wydatków, które wpływają pośrednio na uzyskane przychody. Wydatki te będą miały wpływ na poprawę stanu zdrowia pracowników, dzięki czemu ograniczeniu uległaby absencja w pracy powodu choroby, co przełożyłoby się na efektywność wykonywanej pracy. Wydatki te, w ocenie Spółki, związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, maja związek z osiąganymi przychodami - mogą przyczynić się do zwiększenia źródła przychodów. W konsekwencji, zdaniem Spółki, spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto, wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej nie znajdują się na liście zawartej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Spółka podkreśla, że art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wymienia składki opłacane przez pracodawcę z tytułu zawartych lub odnowionych umów ubezpieczenia na rzecz pracowników, lecz kwestie wymienione w tym przepisie dotyczące wykluczenia, w okresie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto polisę (odnowiono):

* wypłaty kwoty stanowiącej równowartość odstąpienia od umowy,

* możliwości zaciągnięcia zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,

* wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie - nie dotyczy przedmiotowej polisy.

W konsekwencji, wydatki poniesione na zakup przedmiotowych polis, mieszczą się w dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dlatego, zdaniem Spółki zaliczenie składki do kosztów uzyskania przychodów spełnia wymogi określone w art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. Wobec tego, Spółka stoi na stanowisku, że wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej na rzecz pracowników będą kosztem uzyskania przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.