IBPB3/423-221/08/MS (KAN-2960/03/08) - Czy możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłat poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu do tut. Biura 19 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2008 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat poniesionych w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego.

Wniosek przy piśmie z dnia 13 marca 2008 r. Znak ILPB3/423-158/08-2/MM został przesłany zgodnie z właściwością do tut. Biura (data wpływu 19 marca 2008 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła akt notarialny na mocy którego zostało w Krajowym Rejestrze Sądowym dokonane podwyższenie kapitału zakładowego.

Notariusz pobrał od Spółki podatek od czynności cywilnoprawnych oraz opłaty za czynności notarialne, opłaty sądowe, wypisy, itp.

Podwyższenie kapitału zakładowego stało się konieczne, ze względu na stan upadłości w jakim Spółka pozostaje, aby spłacić wszystkie swoje zobowiązania i móc dalej kontynuować działalność gospodarczą, a co za tym idzie uzyskiwać przychody.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wszystkie opłaty poniesione w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego stanowią koszty uzyskania przychodów na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem wnioskodawcy opłaty dotyczące podwyższenia kapitału zakładowego są kosztem uzyskania przychodów, gdyż nie są wymienione w art. 16 cytowanej ustawy, przyczyniły się do uzyskiwania przychodów w postaci możliwości prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę mimo stanu upadłości. Kapitał wpłacony przez właściciela pozwolił na spłatę wszystkich zobowiązań, przez co Spółka w najbliższym czasie uzyska postanowienie Sędziego Komisarza o zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego w wyniku ustania przesłanek co do jego dalszego trwania. Gdyby Spółka nie pozyskała funduszu na spłatę swoich wierzycieli, nie mogłaby prowadzić działalności, a co za tym idzie uzyskiwać przychodów.

Na poparcie swojego stanowiska Spółka przedstawia fakt, że Naczelny Sąd Administracyjny w wyr. z dnia 7 marca 2006 r. Sygn. Akt I FSK 121/05/ i wyr. z dnia 22 lutego 2006 r. Sygn. Akt II FSK 191/05 orzekł, że wydatki związane z podwyższeniem kapitału można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. zwanej dalej ustawa o pdop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl powyższego przepisu, zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu, chyba że został wymieniony w katalogu kosztów nie stanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 tej ustawy.

Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Są to więc koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwanym przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, czyli związane z funkcjonowaniem firmy.

Nie są jednak kosztami uzyskania przychodów koszty związane z utworzeniem lub powiększeniem kapitału zakładowego. Stosownie bowiem do przepisu z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do przychodów nie zalicza się przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego, funduszu udziałowego albo funduszu założycielskiego, albo funduszu statutowego w banku państwowym, albo funduszu organizacyjnego ubezpieczyciela. Oznacza to, że wartość wkładów wnoszona na pokrycie kapitału zakładowego w związku z utworzeniem spółki, jak również z podwyższeniem tego kapitału nie jest zaliczana do przychodów spółki.

Ponadto przepis art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o p.d.o.p. pozostający w związku z powołanym powyżej przepisem art. 12 ust. 4 pkt 4 stanowi, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, oraz kosztów uzyskania przychodów związanych z tym przychodem. Przepis ten ma także zastosowanie w odniesieniu do przysporzeń nie będących przychodami w sensie podatkowym.

Konsekwencją takiego uregulowania jest przyjęcie, że wydatki związane z zawarciem aktu notarialnego, na mocy którego zostało dokonane podwyższenie kapitału zakładowego Spółki, tj. podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty za czynności notarialne, opłaty sądowe, wypisy, itp. nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p., gdyż są związane z przychodem niepodlegającym opodatkowaniu tym podatkiem.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę wyroków NSA stwierdzić należy, że orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotowa interpretację.

W świetle powyższych przepisów, stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.