IBPB3/423-180/08/SD

Na podstawie art. 14B § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura 12 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie określone we wniosku Nr 5) - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 grudnia 2007 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Z dniem 4 sierpnia 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. z 20 lipca 2007 r. Nr 130, poz. 905, dalej "ustawa o KDT"). Ustawa ta reguluje (art. 1) zasady pokrywania kosztów powstałych u wytwórców energii w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej oraz zasady pokrywania kosztów powstałych w jednostkach opalanych gazem, w tym zasady:

* przedterminowego rozwiązywania umów długoterminowych,

* finansowania kosztów powstałych w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych,

* wypłacania środków na pokrycie tzw. kosztów osieroconych,

* obliczania, korygowania i rozliczania kosztów osieroconych,

* wypłacania zaliczek na poczet kosztów gazu ziemnego,

* ustalania, korygowania i rozliczania kwot na pokrycie kosztów gazu ziemnego,

* funkcjonowania tzw. Zarządcy rozliczeń z tytułu rekompensaty kosztów osieroconych.

Ustawa o KDT przewiduje (art. 3 i art. 6) możliwość rozwiązania za rekompensatą długoterminowych kontraktów na dostawę energii zawartych przez wytwórców energii elektrycznej, w tym przez Wnioskodawcę. Co do zasady, rekompensata powinna pokrywać koszty osierocone tj. wydatki wytwórców nie pokryte przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej, rezerw mocy i usług systemowych na rynku konkurencyjnym po przedterminowym rozwiązaniu umów długoterminowych, wynikające z nakładów poniesionych przez wytwórcę do 1 maja 2004 r. na majątek związany z wytwarzaniem energii elektrycznej (art. 6 oraz art. 2 pkt 12 ustawy o KDT).

Dla celów zarządzania rekompensatami oraz ich wypłaty wytwórcom powołana została spółka celowa - Zarządca Rozliczeń S.A. Rolą Zarządcy jest pobieranie środków na pokrycie rekompensat, zarządzanie nimi i wypłacanie ich wytwórcom. W konsekwencji, wytwórcy energii będą okresowo otrzymywać od Zarządcy znaczne kwoty pieniężne.Zgodnie z ustawą o KDT (art. 22) Zarządca wypłaca wytwórcy środki na pokrycie kosztów osieroconych w formie zaliczki na poczet tych kosztów za dany rok. Zaliczki wypłaca się w czterech równych ratach w danym roku, w terminie do 5-go dnia miesiąca następującego po upływie kwartału, za który ma być wypłacana. Koszty osierocone podlegają również korekcie dokonywanej przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki.Korekta jest ustalana do dnia 31 lipca danego roku za rok poprzedni oraz do dnia 31 sierpnia roku następującego po zakończeniu okresu korygowania (art. 30 i art. 31 ustawy o KDT). W przypadku, gdy wartość korekty jest dodatnia, Zarządca wypłaca wytwórcy kwotę korekty; w przypadku ujemnej korekty, wytwórca jest zobowiązany do jej zwrotu Zarządcy (art. 34 ustawy o KDT).

W ustawie o KDT znajdują się także przepisy podatkowe określające konsekwencje podatkowe u wytwórców energii w związku z otrzymaniem rekompensat, ich korektą oraz rozliczaniem. I tak, art. 42 ustawy o KDT stanowi, że:

* środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych zgodne z art. 16a-16 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. z 14 czerwca 2000 r., Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. dalej "ustawa o p.d.o.p.") - w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p., ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej;

* otrzymanie środków pieniężnych na pokrycie kosztów osieroconych nie ma wpływu na wysokość odpisów amortyzacyjnych dokonanych zgodnie z art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p. do dnia otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych;

* odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej nie uznaje się koszt uzyskania przychodów od tej części ich wartości, która odpowiada kwocie otrzymanych przez wytwórcę środków na pokrycie kosztów osieroconych od miesiąca następującego po miesiącu otrzymania poszczególnych kwot zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej;

* kwotę zwrotu wydatków w odniesieniu do poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się proporcjonalnie do ich wartości początkowej pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane dla celów podatkowych na dzień otrzymania rekompensat w formie zaliczek oraz kwot korekty rocznej i końcowej;

* zwrot przez wytwórcę środków wraz z odsetkami na rzecz Zarządcy stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o p.d.o.p. i jednocześnie zwrot tych środków nie stanowi podstawy do dokonania korekty albo zmiany wysokości odpisów amortyzacyjnych z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej;

* środków otrzymanych przez wytwórców od Zarządcy na pokrycie kosztów osieroconych nie uznaje się za dochody zwolnione lub niepodlegające opodatkowaniu w rozumieniu art. 15 ust. 2 oraz ust. 2a ustawy o p.d.o.p.,

* środki otrzymane na pokrycie kosztów osieroconych nie stanowią również dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT").

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jakie kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółka powinna uwzględnić przy kalkulacji wartości limitu zwolnienia z p.d.o.p. dla kosztów osieroconych oraz przy alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych składników majątku, tj. czy Spółka powinna uwzględniać środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio z wytwarzaniem energii elektrycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy na gruncie art. 42 ustawy o KDT, nie jest również jasne, co oznacza termin "środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej". W szczególności, nie jest jasne, czy ów związek środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z wytwarzaniem energii powinien być bezpośredni czy pośredni.Zdaniem Spółki, skoro ustawa o KDT nie rozstrzyga tej kwestii, to należy przyjąć, że kalkulując wartość limitu zwolnienia z p.d.o.p. dla kosztów osieroconych oraz dokonując alokacji otrzymanych rekompensat do poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, Spółka powinna wziąć pod uwagę środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio z wytwarzaniem energii.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, do składników majątku związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej należy zaliczyć:

* składniki majątku bezpośrednio wykorzystywane w procesie wytwarzania energii elektrycznej (np. turbina gazowa, parowa wraz z urządzeniami pomocniczymi, generator, budynki pompowni itp.),

* składniki majątku wykorzystywane wspólnie do wytwarzania energii elektrycznej i energii cieplnej (np. zespół pompowy kondensatu grzewczego nr 1 i 2, stacja zrzutowo-redukcyjna pary wysokiego ciśnienia do wymiennika ciepłowniczego, wymiennik ciepłowniczy z instalacjami, przekładnia turbiny parowej, itp.),

* składniki majątku wykorzystywane wyłącznie do wytwarzania ciepła (np. rurociągi wprowadzania mocy cieplnej, zbiorniki sprężonego powietrza, przewody sieci technologicznej, itp.),

* składniki majątku związane z przesyłem i dystrybucją ciepła (np. przyłącz cieplny, sieć rozdzielcza co i cw, itp.),

* składniki majątku wykorzystywane w produkcji pomocniczej (np. samochody osobowe, ciężarowe, ciągniki i wózki, itp.),

* składniki majątku wykorzystywane w związku z umowami najmu i dzierżawy (np. Budynki, budowle, grunty, itp.),

* składniki majątku wykorzystywane w administracji oraz przez zarząd (np. sprzęt komputerowy oraz wyposażenie biura, urządzenia biurowe, budynki biurowe, oprogramowanie wykorzystywane przez pracowników biura, drogi i place wewnątrzzakładowe, itp.).

Przede wszystkim, Spółka pragnie podkreślić, że wszystkie wymienione wyżej kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych są wykorzystywane (bezpośrednio lub pośrednio) w działalności podstawowej Spółki tj. w procesie wytwarzania energii elektrycznej. Dotyczy to również środków trwałych związanych z wytwarzaniem ciepła. Niektóre z tych środków trwałych są bowiem wykorzystywane zarówno w procesie produkcji energii elektrycznej, jak i w procesie produkcji ciepła i nie jest możliwe przypisanie tych składników majątku wyłącznie do jednego typu produkcji. Co więcej wytwarzanie ciepła nie jest działalnością gospodarczą odrębną (samodzielną) w stosunku do wytwarzania energii elektrycznej. Ciepło jest bowiem wytwarzane przez Spółkę w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej - można wręcz stwierdzić, że ciepło jest produktem ubocznym wytwarzania energii elektrycznej. Fakt późniejszej sprzedaży ciepła i generowania przychodów z tego tytułu, nie ma znaczenia dla zakwalifikowania środków trwałych wykorzystywanych do produkcji ciepła jako składników majątku związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej. Sprawność wykorzystania paliwa w produkcji energii elektrycznej jest bowiem lepsza przy odzysku ciepła dla potrzeb ciepłownictwa powstającego jako odpad przy produkcji energii elektrycznej. A zatem, z gospodarczego punktu widzenia, odzysk ciepła odpadowego przy produkcji energii elektrycznej jest ekonomicznie uzasadniony.

W odniesieniu do pozostałych kategorii środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. składników majątku wykorzystywanych w produkcji pomocniczej a także składników majątku wykorzystywanych w administracji oraz przez zarząd), należy zauważyć, że te środki trwałe są wykorzystywane w związku z wytwarzaniem energii elektrycznej. Innymi słowy, bez ich wykorzystania, nie byłoby możliwe prawidłowe funkcjonowanie Spółki i w konsekwencji, również wytwarzanie przez nią energii elektrycznej.W opinii Spółki, z tej grupy środków trwałych należy jednak wyodrębnić takie środki trwałe, które nie są związane (choćby pośrednio) z wytwarzaniem energii elektrycznej, lecz są źródłem odrębnych przychodów Spółki.

Dotyczy to budynków, budowli i gruntów, które są przedmiotem wynajmu do podmiotów trzecich. Posiadanie i wykorzystanie przez Spółkę takich środków trwałych nie jest niezbędne dla wytwarzania energii i taka działalność generująca dodatkowe dochody Spółki jest działalnością poboczną w stosunku do działalności zasadniczej, jaką jest wytwarzanie energii elektrycznej. Z tego względu, wybrane wskazane przez Spółkę środki trwałe z tych grup nie powinny być traktowane jako środki trwałe związane z wytwarzaniem energii elektrycznej w rozumieniu art. 42 ustawy o KDT.W świetle powyższego, Spółka stoi na stanowisku, iż wszystkie wymienione przez nią powyżej kategorie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (z wyjątkiem wskazanych wybranych składników majątku będących odrębnym źródłem przychodu) należy uznać za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w art. 42 ustawy o KDT.W przypadku, gdyby wyrażone powyżej stanowisko Spółki odnośnie rodzajów środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej było w opinii tut. organu nieprawidłowe, Spółka prosi o wskazanie, które z wyżej wymienionych kategorii majątku należy uznać za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne związane z wytwarzaniem energii elektrycznej, o których mowa w art. 42 ustawy o KDT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o zasadach pokrywania kosztów powstałych u wytwórców w związku z przedterminowym rozwiązaniem umów długoterminowych sprzedaży mocy i energii elektrycznej (Dz. U. Nr 130, poz. 905) zwanej dalej ustawą KDT, środki otrzymane przez wytwórcę od Zarządcy Rozliczeń S.A. na pokrycie kosztów osieroconych uznaje się za zwrot wydatków związanych z otrzymaniem, nabyciem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych związanych z wytwarzaniem energii elektrycznej, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych, zgodne z art. 16a-16 m ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) określanej w dalszej części skrótem "ustawa o p.d.o.p." - w kwocie nieprzekraczającej sumy wartości początkowej tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszonej o odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 16a-16 m ustawy o p.d.o.p., ustalanej na dzień otrzymania poszczególnych zaliczek na pokrycie kosztów osieroconych oraz kwot korekty rocznej i końcowej zgodnie z art. 34 ust. 1.

Za środki trwałe i wartości niematerialne i prawne dla celów określania kosztów osieroconych należy uznawać te środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które są bezpośrednio związane z wytwarzaniem energii elektrycznej. Dla celów określania kosztów osieroconych nie powinny więc być brane pod uwagę te środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, które nie są bezpośrednio związane z wytwarzaniem energii elektrycznej lecz służą funkcjonowaniu podatnika (np. budynki biurowe, programy komputerowe służące celom administracyjno-biurowym, itp.). Pogląd taki znajduje uzasadnienie w przepisach art. 2 pkt 2 i 12 ustawy o KDT, definiujących jednostkę wytwórczą energii elektrycznej oraz koszty osierocone.

W świetle powyższych przepisów, stanowisko podatnika jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.