IBPB3/423-169/08/CzP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty wynagrodzenia za leasing budynku - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 lutego 2008 r. wpłynął do tut. Biura wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów pierwszej raty wynagrodzenia za leasing budynku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka zgodnie z umową zawartą z Firmą leasingową (określana dalej jako "Firma") zobowiązuje się zbyć tej Firmie nieruchomości tj. prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność budynku posadowionego na tym gruncie za cenę łączną 20.000.000,00 zł netto, w tym budynek 18.000.000,00 zł netto, a Firma zobowiązuje się oddać Wnioskodawcy do używania i pobierania pożytków nabyty grunt jak i posadowiony na nim budynek. Wnioskodawca zobowiązuje się przyjąć nieruchomość do używania i zapłacić Firmie uzgodnione raty wynagrodzenia. Umowa odnośnie budynku została zawarta na 10 lat, a suma ustalonych opłat pomniejszona o podatek od towarów i usług i powiększona o cenę po której korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy, po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy, jest większa od wartości początkowej budynku. Tym samym spełnione są warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym od osób prawnych wymienionych w art. 17b ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z art. 15 ust. 4d ww. ustawy, właściwe jest zaliczenie przez Wnioskodawcę jednorazowo (w całości) do kosztów uzyskania przychodów miesiąca kwietnia 2007 r. pierwszej raty wynagrodzenia za leasing budynku, wynikającej ze wspomnianej umowy w wysokości 8.000.000,00 zł netto.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z umową właścicielem nieruchomości pozostaje finansujący i zachowuje on prawo do jej amortyzowania. Zgodnie z art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca, będący korzystającym, ma prawo do zaliczenia kosztów rat ponoszonych w podstawowym okresie umowy do kosztów uzyskania przychodów. Ponieważ art. 17b ust. 1 w wyniku nowelizacji obowiązującej od 1 stycznia 2007 r. nie został zmieniony, zdaniem Wnioskodawcy ma prawo zaliczyć w całości pierwszą ratę wynagrodzenia do kosztów uzyskania przychodów miesiąca, w którym koszt ten został poniesiony, tak jak prze 1 stycznia 2007 r. Przepis art. 17b ust. 1 jako uregulowania szczegółowe jest zdaniem Wnioskodawcy uregulowaniem nadrzędnym w stosunku do uregulowań ogólnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje Rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Zgodnie z art. 17a pkt 1 tej ustawy ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Zgodnie z art. 17b ust. 1 ww. ustawy opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2, jeżeli umowa ta spełnia następujące warunki:

Jest to umowa potocznie określana jako leasing operacyjny.

Mając na względzie informacje ujęte w poz. 50 Wniosku przypomnieć należy, iż na sumę opłat umożliwiającą zaliczenie umowy leasingowej do leasingu operacyjnego składają się opłaty ustalone w podstawowym okresie umowy, a więc bez ceny, po której Korzystający ma prawo nabyć przedmiot umowy po zakończeniu podstawowego okresu tej umowy.

Zgodnie z art. 17b ust. 2 ww. ustawy jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

Biorąc pod uwagę powyższe, jeżeli przedmiotowa umowa leasingu spełnia warunki określone w cytowanym art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz finansujący nie korzysta z wymienionych w ust. 2 tego artykułu zwolnień wówczas, bez względu na nazewnictwo, opłata wstępna, (czynsz inicjalny, pierwsza rata leasingowa) oraz raty leasingowe mogą stanowić u korzystającego koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Gramatyczna wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Z dniem 1 stycznia 2007 r. ustawodawca wprowadził podział kosztów uzyskania przychodów na koszty bezpośrednie i pośrednie. Podział ten jest istotny z punktu widzenia momentu obciążenia kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4 ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Zgodnie z art. 15 ust. 4b tej ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ww. ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

W myśl natomiast art. 15 ust. 4d omawianej ustawy koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Pierwsza rata wynagrodzenia za leasing budynku, o której mowa we wniosku, nie ma bezpośredniego odzwierciedlenia w przychodach Spółki, lecz jej poniesienie warunkuje możliwość korzystania z danej rzeczy, a więc warunkuje uzyskanie przychodu.

Jest to opłata samoistna, nieprzypisana do poszczególnych rat leasingowych, a jej poniesienie na początku okresu wynikającego z umowy leasingu jest warunkiem koniecznym do rozpoczęcia realizacji umowy. Nie można więc bezpośrednio powiązać ją z konkretnym przychodem Spółki. Oznacza to zarazem, iż jest to koszt pośredni, a zatem Spółka powinna podzielić koszt pierwszej raty wynagrodzenia proporcjonalnie do długości okresu której dotyczy, tj. proporcjonalnie do okresu trwania umowy zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie oceny prawnej stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Do wniosku Spółka dołączyła kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.