IBPB3/423-137/08/BG (KAN-1691/02/08) - Termin ważności certyfikatu rezydencji.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2008 r. (data wpływu do tut. BKIP 19 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. ważności certyfikatu rezydencji - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2008 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. ważności certyfikatu rezydencji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności Spółka zakupuje usługi od kontrahentów niebędących rezydentami Rzeczypospolitej Polskiej, w tym:

Spółka dość często wypłaca swoim stałym kontrahentom należności podlegające opodatkowaniem podatkiem u źródła. W celu skorzystania ze zwolnienia lub obniżonej stawki opodatkowania, przewidzianej w odpowiedniej umowie o zapobieżeniu podwójnemu opodatkowaniu, Spółka występuje do kontrahenta o jego certyfikat rezydencji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka wypłacając swojemu stałemu kontrahentowi należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych może, posługując się w kolejnych latach jednym certyfikatem rezydencji danego kontrahenta, korzystać ze zwolnień lub obniżonych stawek opodatkowania przewidzianych w odpowiednich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, tak długo, aż nie ulegnie zmianie stan faktyczny potwierdzony certyfikatem? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Spółki w przypadku częstych wypłat należności, z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dokonywanych na rzecz stałego kontrahenta może, posługując się uzyskanym od niego jednym certyfikatem rezydencji, korzystać ze zwolnień lub obniżonych stawek opodatkowania przewidzianych w odpowiednich umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania tak długo, jak długo nie ulega zmianie stan faktyczny potwierdzony certyfikatem. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych certyfikat rezydencji pojawia się w aspekcie poboru podatku od dochodów wypłacanych na rzecz podmiotu zagranicznego. Polski podmiot będący płatnikiem, może na podstawie postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zastosować korzystniejszą stawkę podatku lub nie pobrać podatku od określonego dochodu, tylko wówczas, jeśli będzie dysponować certyfikatem rezydencji. Wymóg takiego dokumentowania rezydencji podatkowej jest określony w art. 26 ust. 1 i 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W przepisach tych mówi się o tym, że płatnik może stosować zwolnienie określone w powołanych w nich przepisach pod warunkiem udokumentowania przez zagraniczną spółkę miejsca jej siedziby dla celów podatkowych, uzyskanym od niej certyfikatem rezydencji. Stosownie do art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym o osób prawnych, certyfikat rezydencji, to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych, wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa siedziby podatnika. Przy częstych wypłatach należności, praktycznie niemożliwe jest uzyskanie certyfikatu przy każdej wypłacie. Zdaniem Spółki, w takiej sytuacji wystarczy tylko raz uzyskać certyfikat rezydencji i kierować się nim do momentu powzięcia informacji o zmianie siedziby podatnika. Podobne stanowisko wyraził Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu. W postanowieniu z dnia 23 kwietnia 2007 r. (Nr ZD/4061-13/07) czytamy, że:

"Przepisy ustawy podatkowej w żaden sposób nie regulują kwestii terminu ważności certyfikatu rezydencji uzyskanego przez płatnika od podatnika, z uwagi jednak na fakt, iż dokument ten potwierdza istnienie (trwanie) określonego stanu faktycznego, zasadnym jest uznanie, iż zachowuje on swoją aktualność dopóki nie ulegnie zmianie wskazany w nim stan faktyczny". Podobne stanowisko zajął Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, który w postanowieniu z dnia 6 kwietnia 2005 r., Nr 1471/DPD2/423/8/05/HT/2 wyjaśnił, że: "Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu polskie przepisy podatkowe nie definiują okresu ważności certyfikatu rezydencji podatkowej, dlatego certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie stan faktyczny potwierdzony certyfikatem. Zatem, gdy Bank nie ma wątpliwości co do rezydencji podatkowej klienta może stosować certyfikat rezydencji także po upływie roku od jego wydania. Jednocześnie zaznacza się, że płatnik powinien przedstawić certyfikat rezydencji na każdorazowe żądanie polskich organów podatkowych". Zatem co do zasady, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany przez kontrahenta potwierdzonego w nim stanu faktycznego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 4a pkt 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych określanej w dalszej części "ustawa o p.d.o.p." (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy o p.d.o.p. osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Przepisy nie regulują kwestii jak długo certyfikat rezydencji, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej, zachowuje swoją aktualność, a tym samym ważność, dlatego można uznać, iż certyfikat zachowuje ważność tak długo, jak długo nie ulega zmianie potwierdzony w nim stan faktyczny. Certyfikat rezydencji ma służyć przede wszystkim płatnikowi w ustaleniu czy powinien pobrać podatek według stawki wynikającej z umowy, czy też według stawki krajowej. Płatnik będzie musiał, w razie konieczności, udowodnić, że miał prawo zastosować korzystniejsze regulacje wynikające z umowy. W przeciwnym razie będzie odpowiadał za nieprawidłowo potrącony podatek. Mając zaufanie do swoich kontrahentów, z którymi utrzymuje bieżące kontakty, płatnik może uważać certyfikat za ważny do czasu zmiany potwierdzonego w nim stanu faktycznego. W odniesieniu do innych kontrahentów, dla własnego bezpieczeństwa, płatnik powinien przed dokonaniem wypłaty uzyskać od nich aktualne zaświadczenie o rezydencji podatkowej.

Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także - o ile wynika to z jego treści - również w przeszłości. W żadnym jednak przypadku zaświadczenie nie może dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą (albo i nie) wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji osoby zagranicznej obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.